Het is donker in de kamer. Nee, het is geen nacht, de zon straalt buiten en het halve volk is buiten om van het weer te genieten. Maar hier, is het donker. De gordijnen zijn dicht en de enige bron van licht komt van het scherm. Een enkel persoon zit in de kamer, met een controller of een keyboard in zijn handen. Een eenzame krijger, soldaat of held, in een wereld waarin alleen hij ervoor kan zorgen dat de aardkloot langer zal leven dan vandaag.
Klinkt dat bekend? Voor de meeste, vooral oudere, gamers wel. Waarom de oudere gamers? Puur vanwege het feit dat games in het verleden nog niet online gespeeld konden worden. Meerdere spelers was een optie, maar werd veel minder benut toendertijd. Het was een eenzame weg om van een noob een pro te worden. Eentje waarbij gezelschap meer een overlast was, dan een hulp. Nu geldt dit niet voor iedereen natuurlijk, maar games waren meer gericht op een solo tour in die tijd.
Stelde je jezelf voor als een gamer in de tijd van weleer, dan werd er automatisch gedacht, door mensen die niet in het wereldje zaten, dat je een loner was, sociaal niet sterk, en werd je gewoonweg nerd genoemd. Heerlijk, die stereotypes! Alhoewel dit vaker niet dan wel de waarheid was, blijft dit beeld is zekere mate in deze tijd nog bestaan. Met maar één verschil.
Tegenwoordig is het bijna een eer om een nerd te zijn. Het is nu geen schande meer om toe te geven dat je een gamer bent, en wordt gezien als een titel, een status. Dit komt mede door het sociale aspect dat vooral de laatste jaren een groeispurt heeft gemaakt. Weg is de eenzame kant van gamen. Multiplayers nemen een prominentere rol in dan ooit tevoren! Wat is er socialer dan met een groep vrienden afspreken om samen een potje te knallen, knokken of simpelweg quests uit te voeren?
En dit hoeft niet alleen in je kamer te zijn. Mede dankzij wifi-compatible consoles en computers, is het makkelijker om je spul mee te nemen, en een feestje thuis te geven, onder het genot van eten en drank.
Een mooi voorbeeld hoe sociale contacten belangrijk zijn is bijvoorbeeld het aankomende spel The Division. Je wordt in het epicentrum van een ramp gedropt, en moet na gaan denken over hoe je jouw overlevingskansen kan gaan vergroten. Het eerste wat er bij je opkomt, is dat je het niet alleen aan zou kunnen. Je trommelt wat van je vrienden op of, misschien wel mooier, je maakt nieuwe vrienden. Het is even aftasten hoe iedereen in elkaar steekt. Ook leer je over jezelf. Als je met een groep loopt, wie ben je dan? Ben je de leider, de beschermer, haal je rantsoenen of ben je een verkenner? Het is een menselijk aspect om jezelf een rol te geven, en om zo een sociaal groepje draaiende te houden.
Ook kunnen via games, online of in het echte leven, hechte vriendschappen ontstaan. Ook al zie je jouw teamgenoten digitaal, er ontstaat toch een band. Je vecht en sterft samen. Ook al zul je dit nooit in het echt met ze meemaken, je leert mensen toch kennen in hun speelstijl. Het verraad of ze alleen voor zichzelf bezig zijn, of dat ze ook bereid zijn om zichzelf voor je op te offeren. Persoonlijk heb ik een paar vrienden die ik al jaren spreek dankzij gamen. Mensen die er voor mij zijn, ook in de persoonlijke sfeer. Deze vriendschappen die gemaakt zijn duren al jaren, en hebben zich bewezen dat ze echte maten zijn.
Met andere woorden; gamers zijn niet meer voor losers, loners en sukkels. Ze zijn voor iedereen en dat mag gezegd worden!