Review : Ancestors: The Humankind Odyssey

Ik kan me zo voorstellen dat het voor Game Developers niet eenvoudig is om steeds met iets nieuws en unieks te komen. We zien dit nog wel regelmatig terug bij de kleinere Indie studio’s omdat zei nog wel een risico durven te nemen en tevens ook meer naar hun eigen creativiteit kijken dan naar hoe verkoopbaar een game zal zijn. De grotere studio’s houden het dan toch liever veilig bij wat de mainstream verwacht. Panache Digital Games durfde het toch aan om even helemaal out of the box te denken en kwam met een fantastisch concept!

En om dat concept ook goed uit te werken ontstond er een team met niet de minste namen. Zo vinden we onder andere de bedenker van Assassin’s Creed terug in dit team. Maar wat houd dit concept dan precies in? Het antwoord daarop is simpel en toch complex. We gaan namelijk even tien miljoen jaar terug in de tijd naar het Afrikaanse continent. Daar in de wilde en complexe jungle worden wij als aap van onze moeder gescheiden doordat een enorme roofvogel zin had in een lekkere snack.

Bibberend en bevend zal je een weg door deze jungle moeten vinden om bij je soort genoten te komen. En daar begint ons survival avontuur. Ja, Ancestors is een echte survival game, echter op een wijze die we nog niet eerder gezien hebben. In deze game zal je namelijk echt helemaal bij de roots van overleven beginnen. Het oerwoud zit vol gevaarlijke wezens als krokodillen, tijgers, slangen en noem maar op. En het is niet zo dat je na een beetje levelen en hutje met wat materiaal kan bouwen, of dat je een rugzakje hebt waar je al je gevonden spulletjes in kan dumpen.

Nee, in deze game ga je ervaren hoe het tien miljoen jaar geleden er aan toe ging, hoe je als aap achtige moest overleven, hoe je moest leren en aanpassen. En denk maar niet dat je daar erg veel hulp bij gaat krijgen. De key is om zoveel mogelijk te ontdekken zonder al te ver uit je comfort zone te stappen.

We blijven dus in eerste instantie in de buurt van onze soort genoten en kijken wat er daar te vinden is. Dit doen we doormiddel van ons te focussen. We vertrouwen volledig op onze zintuigen en kijken, ruiken en luisteren dus goed in het rond. Zo ontdekken we dingetjes in onze omgeving waar we vervolgens heen lopen om het te onderzoeken. Op deze wijze zal je in eerste instantie ontdekken dat je met je handen water op kan scheppen uit een riviertje om te drinken. Dat er een struikje staat waar je besjes van af kan plukken om te eten.

Wanneer we vervolgens wat overmoedig worden en iets verder de jungle in trekken veranderd alles opeens in een zwarte wazige mist waar silhouetten van monsters om onze oren vliegen. Dit is ons instinct die ons verteld dat dit gebied buiten onze comfort zone ligt. Het is aan ons om deze angst te overwinnen en toch te gaan ontdekken daar en zo de mist te laten verdwijnen, of om terug te keren en op een later tijdstip hier nogmaals een kijkje te nemen.

Na dat de dag erop zit is het tijd om te slapen en daar kunnen we kijken naar onze evolutie. Door dat we die dag namelijk bepaalde dingen hebben gedaan en ontdekt kunnen we tijdens ons dutje kijken wat voor een invloed dit heeft op onze evolutie. Door neuronen te verbinden spelen we nieuwe talenten vrij. Zo kon ik bijvoorbeeld na de tweede dag voorwerpen in beide handen houden, wat het weer een stuk eenvoudiger maakt om bijvoorbeeld iets kapot te slaan met een in één hand een steen.

Wat ook belangrijk is betreft de clan waar je toe behoort. Deze clan zal namelijk ook jouw vaardigheden oppikken. Zo zullen zei ook gaan drinken wanneer ze jou dit hebben zien doen, of de besjes plukken nadat jij dit hebt gedaan. Ook zal jouw clan zich steeds meer met je verbinden en zullen er nieuwe clan members geboren worden. Wanneer je dan denkt dat je voldoende kennis hebt, de clan sterk genoeg is dan word het tijd om een volgende stap te nemen in de evolutie en op deze wijze zal je steeds verder evolueren tot primaten die meer en meer op de huidige mens lijken.

Wat ik zeker niet onbenoemd wil laten is dat er echt nauwelijks tot geen hulp is in de game. Verwacht geen uitgebreide tutorials, geen hints, geen duidelijk missies. Sterker nog, na het spelen van deze game begrijp ik er geen klap van hoe ons soort die tijd heeft kunnen overleven. Het tart alle natuur wetten die er zijn.

Wat ik even iets wil uitvergroten is het balans tussen het op eigen benen staan en de game uit te vogelen en het bij de hand mee genomen worden door een game. Ik ben namelijk altijd één van die gamers die heel hard roept dat developers eens moeten stoppen met die enorm lange tutorials en grote pijlen boven items die je bij je quests helpen. Ik wil niet afgestompt worden en hou van een beetje uitdaging. Maar er is ook een andere uiterste. Eentje waarbij het begrijpen van je HUD al een uitdaging ansicht is. Eentje waarbij je echt geen flauw idee hebt wat er van je verwacht word en je door uren spelen en trail and error je geen klap wijzer bent geworden.

Het balans tussen die twee is wat ik de Golden Zone noem en is niet eenvoudig, zeker door dat dit ook per speler verschilt. Je kan dit opvangen door verschillende difficulties toe te voegen in de game, maar in de basis mag je in ieder geval wel stellen dat een game je op subtiele wijze in de juiste richting moet wijzen om je in ieder geval enige plezier te bezorgen. Wanneer je uren en uren aan het besteden bent om dit uit te vogelen en je vervolgens nog steeds geen klap wijzer bent word het al snel een marteling en een frustratie. Zeker de eerste tien uur in Ancestors voelen wel zo aan.

Zeker wanneer je dan na een paar uur spelen je het gevoel hebt iets bereikt te hebben en er vervolgens een tijger op je pad komt die je aan stukken scheurt. Wanneer je dan tijdens je zoektochten ook nog dingen ervaart die gewoon glitchy aanvoelen word het er niet beter op. Zo kan je zonder problemen tegen een 90 graden steile natte helling op klauteren maar wanneer je dan boven aan bent lijkt er opeens een onzichtbaar obstakel te zitten die je tegen houd. Of wanneer je een dier ontdekt en deze vervolgens in een cutscene vrolijk door de lucht heen loopt. Je wat quality time wilt door brengen met een soort genoot maar jullie vrolijk dwars door elkaar heen staan en lopen. En zo kan ik wel wat van dit soort momenten opnoemen.

Als een game besluit je de maximale ervaring te geven door niks voor te kauwen en alles op eigen houtje te moeten beleven en ontdekken, dan zouden dit soort onderdelen goed uitgewerkt moeten zijn om in de beleving te blijven en helaas is dit niet het geval in Ancestors.

Conclussie:

Ik heb echt enorm uitgekeken naar deze game maar moet concluderen dat het niet is wat ik hoopte. En dit komt door verschillende aspecten. Maar laat me beginnen met de enorme plus die ik de game wil geven door volledig out of the box te zijn. Alleen daarom hoop ik al dat deze game toch een succes zal zijn. Zodat het andere grotere studio’s ook inspireert om soms wat meer risico te nemen.

Ik snap heel goed waar ze heen willen met deze game, maar ik denk dat ze te ver zijn door geslagen. Als doelen iets duidelijker waren geweest, de leercurve iets milder en de besturing iets minder klungelig was dan zou ik nu waarschijnlijk nog steeds volop met veel plezier hebben gespeeld.

Voor mij werd het al snel een eentonige worsteling waarbij ik alleen maar bezig was om handelingen te herhalen, weinig nieuws ontdekte, telkens de zelfde vijanden moest zien te ontwijken om vervolgens nog steeds geen idee te hebben wat ik nou precies aan het doen was.

Daar tegenover wil ik wel stellen dat de game er echt prachtig uitziet, dat er ook een flinke laag educatie in schuil gaat en dat het gewoon een uniek concept is. Om die rede alleen al mag deze game gewoon geen onvoldoende scoren. Wat nu vooral te hopen is zijn goede patches waarbij er goed geluisterd word naar de spelers om de game tot een echt succes te maken!