Review – Assasin’s Creed Syndicate

Assassin’s Creed Syndicate: Developed by Abstergo, Powered by Animus. Inderdaad, het is weer tijd om terug te gaan in de tijd. Vandaar dat de eerste zin in de game ook “The Past is your Playground!” is. En om eerlijk te zijn keek ik dan ook heel erg uit naar deze nieuwe Assassin’s Creed.

Niet omdat ik het direct ging vergelijken met de tegenvallende Unity zoals velen wel lijken te doen (waarom hebben jullie dan niet Rogue gespeeld?). Maar omdat het hele spel mij het gevoel gaf weer terug te gaan naar het origineel. Het is in mijn ogen dan ook het deel dat alle wijzigingen, die in de loop van de delen naar voren zijn gekomen, corrigeert en met deze Assassin’s Creed je weer een game in handen hebt die iedereen (nieuwe of oude fans) laat voelen wat de kracht is van deze reeks.

En terwijl ik wacht om te beginnen krijg ik een korte intro te zien met informatie waarin wordt verteld dat er op dit moment veel staat te gebeuren in London, het hedendaagse Londen wel te verstaan. Er schijnt een nieuwe Piece of Eden te zijn gelokaliseerd, nu is het aan de spelers om dit te vinden. En dus is het tijd om terug te gaan in de tijd. 

We kruipen in de huid van Jacob en Evie Frye en moeten ons wegwijs maken in de grote, donkere, smerige en rauwe stad genaamd Londen. Het is 1868 en de stad valt onder het regime van de Templars. Objective is om ervoor te zorgen dat de onderdrukking stopt en de stad weer in handen van de Assassins komt. Het enige nadeel, de persoon met veruit de grootste invloed in de stad, is een Templar. Hij beheerst niet alleen de industrie in London, maar ook de politiek en heeft overal politie en knokploegen die voor hem klaar staan.

We hebben het hier over de persoon genaamd Crawford Starrick. Opstaan tegen Crawford vraagt om heel erg veel lef en zal uiteindelijk in een brute dood eindigen. En natuurlijk is het de bedoeling om juist hem te stoppen en de Piece of Eden te bemachtigen.

Wie van de twee?
Zoals je wellicht al hebt gelezen, gezien of gehoord: deze game heeft twee hoofdpersonages, je kunt dan ook kiezen tussen Jacob en Evie. Dit kun je op elk willekeurig moment in de game doen. Het is overigens heel erg snel en simpel om uit te voeren, één druk op de knop en je wisselt van personage (mits in free-roam en niet tijdens missie). Het grote verschil tussen de twee, naast het geslacht, is de missies die ze voorgeschoteld krijgen en de manier waarop je deze kunt voltooien.

Daarnaast hebben ze beiden eigen plus- en minpunten. Het is aan jou om te kijken welke het beste bij jou past en welke je het meeste aanspreken. Persoonlijk ben ik meer een fan van Evie, ze kan soms heel erg duister overkomen en ze heeft een geweldige wandelstok met verborgen messen erin. Een wapen wat mij heel erg ligt en waar ik veel plezier mee beleef tijdens het gebruiken ;).

Assasin’s Creed: Van onmogelijke sprongen tot bare knuckle boxing
Natuurlijk is het altijd even wennen als je een nieuwe game speelt, niet omdat de besturingen helemaal opnieuw zijn uitgevonden in de game, maar elke game heeft altijd net weer een iets andere besturing. Dit is ook het geval in deze game, maar gelukkig valt het bijna niet op. Met name vanwege het feit dat je af en toe een korte pop-up krijgt m.b.t. de knoppenfuncties. Deze pop-up is niet storend aanwezig en in het begin toch wel heel erg handig om even snel te zien hoe je snel kunt klimmen en snel kunt afdalen. De besturing voelt fijn aan en zelf nieuwe features, zoals de “grapple” om snel naar boven te gaan, zitten snel in je systeem, Hierdoor vind ik het allemaal wat natuurlijker aanvoelen qua besturing dan de vorige delen.

Nou ja, “echt natuurlijk” kun je de sprongen en capriolen niet noemen die je als Assassin uithaalt. Het is immers zo dat je de meeste onmogelijke sprongen maakt. Maar dat maakt de game niet minder, natuurlijk is het niet logisch dat je vanaf drie hoog op een smalle ketting springt om zo sneller aan de overkant te komen. In het echt zullen 99 van de 100 sprongen misgaan, maar dit is nu eenmaal iets wat Assassin’s Creed Assassin’s Creed maakt en dat heeft gewoon z’n charmes.

Want, ook al is het realisme dan ook soms ver te zoeken, het is en blijft gewoon lekker om overal overheen te springen, op te klimmen en onderdoor te glijden. Waarschijnlijk is dat ook het kind in mij, ik vond het vroeger ook heerlijk om overal in de klimmen en dus wil ik dat hier ook doen. Eigenlijk is deze Assassin’s Creed weer een grote digitale speeltuin waar ik vroeger nooit in kon spelen maar nog steeds naar smacht.

Iets wat ik ook heel erg fijn vind is dat je nu de missies op verschillende manieren kunt voltooien. Je kunt bijvoorbeeld voor een stille manier kiezen, maar ook een brute vechtpartij is een optie. Daarnaast is het mogelijk om anderen voor je te laten vechten, hierdoor ben je vaak met een grote groep dan je tegenstander.

Tevens is het binnengaan van een gebouw op verschillende manieren mogelijk. Je kunt kiezen voor de spreekwoordelijke voordeur “intrappen”, maar ook de achterdeur is een mogelijkheid om een gebouw binnen te dringen. Zelf hou ik meer van de openstaande ramen op de bovenste verdieping om zo iedereen, stuk voor stuk, uit te schakelen tot dat er niemand meer over is.

Geluid
De game speelt zich in London af in rond het jaar 1868. Dan zijn de geluiden wel anders dan tegenwoordig, wat logisch is als je om je heen kijkt, maar het is wel super goed neergezet. De mix van veel verschillende geluiden geven je het idee dat je inderdaad in een hele drukke stad rondloopt die echt leeft of juist in een stil en rustig gebied. Je kunt je ook in het industriegebied bevinden en daar zul je dan ook hele andere geluiden horen en oppakken.

Iets wat we ook veelvuldig zien voorbijkomen, dat is de interactie van de NPC’s die op straat rondlopen. Normaal gesproken blijf ik altijd even stilstaan om te kijken of de gesprekken ook daadwerkelijk inhoud hebben. Tot op heden heb ik dit een aantal keren gedaan en genoten van de vele verschillende en diverse gesprekken die er op straat plaatsvinden. Dit kan een jongen zijn die de kranten staat te verkopen of een groepje dames die over allerlei dagelijkse onderwerpen aan het praten zijn.

Natuurlijk heb je ook de bekende knokploegen die je tegenkomt. Deze zijn niet zo van het praten, als je deze mensen net even verkeerd aankijkt of toevallig voor hun voeten loopt, dan loopt het al snel uit op een scheldpartij met een flinke ruzie tot gevolg. Al met al weer een heerlijke interactieve wereld.

Is London wel zo donker als verwacht?
Het is altijd afwachten wat een nieuwe game brengt, maar met Assassin’s Creed is er nog iets extra’s dat meeweegt als het aankomt op de grafische kant van de game. Dit komt voornamelijk door Assassin’s Creed Unity, die toch helaas slechter was ontvangen dan gehoopt. Deze game was volgens vele dan ook absoluut niet de moeite waard, bij ons heeft het ook met moeite nog net een voldoende gehaald, de potentie was er namelijk wel degelijk, maar de vele bugs zorgden ervoor dat de game soms niet te spelen was.

We hoopten dan ook dat deze Assassin’s Creed beter zou zijn. En we hebben goed nieuws voor jullie: de game is gewoon goed te spelen. Natuurlijk komen we ook wel eens wat rare bugs tegen, mensen die tijdens een achtervolging in de grond wegzakken, maar dat zijn geen game breaking bugs. En dat is dan ook waar ik een grote onderscheid in maak.

Dit is het London van Jack The Ripper, het was een donkere periode in de geschiedenis van London, en dit merken we dan ook als we bijvoorbeeld in de achterbuurten rondlopen. Dit zijn de gebieden waar straatvechters het meest actief zijn, maar ook de zakkenrollende kinderen lopen hier volop rond. Het zijn de wijken waar het recht van de sterkste heerst, de mensen zijn hier street smart. Daarnaast zijn dit de plekken waar de hardwerkende staalwerkers wonen, de straten stralen de grauwe leefomstandigheden uit. It was not a nice place and time to live.

Een bug vrije game lijkt tegenwoordig namelijk steeds vaker een uitzondering op de regel, maar probeert het in ieder geval te beperken. Dit is iets waar Ubisoft met deze game heel erg goed in is geslaagd. Dat soms niet alles vlekkeloos gaat maakt de game nog niet onspeelbaar. En gezien de miljoenen en miljoenen regels aan code die je bij een game zoals deze hebt, dan kunnen wij dit door de vingers zien, sterker nog, we moeten er eerder om lachen dan dat we het vervelend vinden.

Geen MP
Deze keer heeft Ubisoft er ook voor gekozen om geen multi-player functie in de game te stoppen. Iets wat voor sommige gamers als een gemiste kans kan worden gezien, maar zelf ben ik er wel positief over en mis het niet. Ze hebben namelijk al meerdere malen duidelijk gemaakt dat deze game terug zou gaan naar de roots, wat dus ook inhoud dat de game een single player game zal zijn.

En wat ons betreft is de afwisseling tussen Jacob en Evie een mooie oplossing die er toch voor zorgt dat je met meerdere personages kunt spelen. De game zoals hij nu staat werkt goed, als er een multi-player word toegevoegd aan de game zou dit alleen maar voor bugs kunnen zorgen, iets wat ze juist willen voorkomen in deze Assassin’s Creed.

Is Assassin’s Creed terug van weggeweest?
Met deze Assassin’s Creed is het goed om te zien dat Ubisoft weer terug gaat naar de oorsprong van de reeks. Dit is dan ook de reden waarom de reeks in eerste instantie ook zo groot geworden is. Het is een game die dan ook veel gamers zal aanvoelen als een veilige thuishaven. En deze haven zie je dan in de vorm van de stad London terug. Een stad vol mogelijkheden en kansen, het is alleen aan jou om er het beste van te maken. Daarom kan ik alleen maar zeggen: Be an true Assassin, be ruthless!