Review – Irony Curtain: From Matryoshka With Love

Laat mij mezelf even voorstellen. Mijn naam is Evan, ik ben van beroep een journalist en geloof heilig in socialisme. Ik ben wellicht een tikkeltje naïef, mensen zien mij vaak als een dwaas en onnozel figuur. Graag wil ik de mensen overtuigen dat socialisme zorgt voor een betere wereld. Ik dompel me daarom dan ook onder in de Russische satire, en met name in Matryoshka om deze boodschap uit te dragen. En dit is geen eenvoudige taak daar waar Communisme de regel is, daar waar drank en armoe hoogtij vieren. Een prima toneel dus voor een vermakelijk verhaal.

Nou, jullie hebben dus al kennis gemaakt met ons hoofd persoon uit deze Point-and-Click adventure die wij op de Switch mochten spelen. wellicht denk je nu hetzelfde als dat ik dacht bij het opstarten van deze titel. Namelijk dat Point-and-Click games toch echt wel iets uit het verleden zijn, dat deze titels thuis behoren aan kleine indie studio’s die voor een paar euro hun creaties op steam verkopen en dat ze niks te zoeken hebben tussen de AAA games op de consoles. Ik kan je alvast verklappen dat Artifex Mundi het tegenovergestelde weet te bewijzen!

Het eerste wat opvalt bij het opstarten van deze game zijn de erg toffe beelden die ons voorgeschoteld worden. We stappen dus in de huid van Evan die bij een speech probeert om zijn ideaal uit te stralen. Al snel komt hij terecht in een Russische intrige waarbij een spion hem weet te ronselen om samen op missie het land in te gaan. En werkelijk alles word uit de kast gehaald en bespot om zo een enorme dosis aan satire te creëren in dit toch best wel sterke verhaal.

Het verhaal brengt ons van de ene naar de andere locatie. En bij elke locatie is het aan ons om de puzzels te kraken en zo verder te komen. Denk hierbij aan het verzamelen van items, het combineren en gebruiken van items, het praten met karakters om zo weer iets te triggeren of informatie te vergaren. Tussen al dit gepuzzel door volgt de ene grap de volgende op. Het beste komt deze game dan ook uit de verf wanneer je echt de tijd neemt om alle details te checken en met iedereen te babbelen. Niet alleen is dit vaak nodig om verder te komen maar ook onderstreept dit het verhaal.

Gelukkig sta je er niet helemaal alleen voor. Zo kan je bijna in elke omgeving wel een belletje plegen bij een telefoon of zijn er andere interactieve punten waar je op weg word geholpen. Het is dan niet zo dat alles je even kant en klaar voor geschoteld word, het is net een duwtje in de juiste richting.

Wat mij vooral erg verbaasde is dat een genre dat al zo uitgemolken is in de afgelopen tientallen jaren, en waarvan we eigenlijk wel alles gezien en beleefd hebben toch weer een titel weet te produceren die fris en vernieuwend aanvoelt. En alle lof daarvoor naar Artifex Mundi die overduidelijk koste, noch moeite heeft gespaard om deze titel neer te zetten. En ik heb het dan niet alleen over het verhaal en de erg mooie grafics. Ook de karakters zijn stuk voor stuk erg goed neergezet. De voice acting is van een niveau dat we eigenlijk alleen zien in AAA games. Ook de sound tracks zijn erg goed en gaan naadloos over in elkaar. en het verhaal zit lekker in elkaar. De satire is dan ook echt een bonus die ervoor zorgt dat de game interessant blijft en het afmaakt.

Dat wil niet zeggen dat alles aan deze game goed is. Zo liep ik op de switch toch met grote regelmaat te klooien met de controls. Deze voelde alles behalve intuïtief aan. Regelmatig deed Evan niet wat ik van hem vroeg, wanneer we met iemand willen praten dan verschijnen er diverse bolletjes bij deze npc met de mogelijkheden. De juiste optie selecteren ging ook niet altijd even gemakkelijk. En wanneer we diverse dingen bij elkaar konden doen dan was het regelmatig lastig datgene te selecteren waar onze voorkeur lag.

Als laatste zijn er best een flinke hoeveelheid items te vinden en al snel word onze inventory (gewoon een balk waar alles achter elkaar staat) te vol en onoverzichtelijk om de juiste dingen te combineren. Wat ook handig is om te vermelden is dat de vaste Point-and-Click klant zeer waarschijnlijk het spel met een uurtje of zeven wel heeft uitgespeeld en dan is de game toch best wel prijzig voor deze hoeveelheid aan gameplay. Daarentegen is het duidelijk te zien dat er ook veel geld in de ontwikkeling van deze game is gaan zitten en begrijp ik het wel.

Conclusie:

Ik vind deze game lastig om te beoordelen. Ik zelf ben totaal geen liefhebber van dit genre maar zie wel dat we hier te maken hebben met een pareltje binnen dit genre. De grafics zijn geweldig, het verhaal is goed, de voice acting en soundtracks zijn gelijkwaardig aan AAA games en het verhaal en de satire binnen de game zijn meeslepend en boeiend.

De controls en de inventory hadden wellicht beter gekund maar je went er wel aan dus uiteindelijk heeft het niet al te veel invloed aan het vermaak en de beleving. ondanks dat het aantal uren gameplay misschien een tikkeltje beperkt is mogen we wel stellen dat binnen dit genre het juist best veel is. Ik begrijp dan ook wel de prijs waar deze game voor word aangeboden.

Al met al kunnen we wel stellen dat iedereen die van dit genre houd deze game gewoon niet mag missen, en dat Irony Curtain er wellich voor zorgt dat we een nieuwe lichting gamers bij gaan krijgen die fan worden van dit genre!