Review – The Last Guardian

Nadat de eerste beelden in 2009 werden getoond, is The Last Guardian nu eindelijk te spelen. Destijds maakte de eerste beelden zoveel indruk dat de verwachtingen zeer hoog waren. Ook omdat dezelfde ontwikkelaar eerder twee unieke spellen had gemaakt: ICO en Shadow Of The Colossus met veel succes op de markt had gezet. Helaas werd The Last Guardian vele malen uitgesteld door diversen redenen, en bleef het zelfs een hele lange tijds stil….tot nu.

Verwachting

Ik kan mij de eerste beelden nog heel goed herinneren, het enorme beest wat uit de gang kwam rennen en zich presenteerde met een krijssende  brul. Het beest wat hierna het jongetje redde wat zich nog net kon vasthouden boven een afgrond. Je wist meteen dat dit een spannend spel ging worden!

Trico

De stijl van de eerste beelden waren regelrecht te vergelijken met de voorgangers, ICO & Shadow Of The Colossus (SOTC). Twee meesterlijke spellen die pas later echt werden gewaardeerd. Het was een platform, puzzel en adventure game met veel spannende momenten.

Hechte band

In beide spellen stond een element centraal: de hechte band tussen je personage en het andere persoon in de spellen. Bij ICO was dat tussen jou en de prinses Yorda, die je veilig door de levels heen moest begeleiden, en bij SOTC was dat de band tussen jou en je paard Argo.

In The Last Guardian ligt de band tussen jou en het enorme beest met de naam Trico. Al vanaf het begin van het spel voel je dat deze twee een band met elkaar ontwikkelen en dat ze afhankelijk van elkaar zijn om zich een weg te vinden door alle gebieden.

Emotionele band

Wat de ontwikkelaars van het spel goed hebben neergezet is hoe dat de band en het vertrouwen zicht ontwikkeld tussen de jongen en Trico. In het begin helpen ze elkaar hier en daar oppervlakkig. De jongen voert Trico regelmatig met tonnetjes waarin een bepaalde vloeistof zit. Later zie je dat die twee steeds hechter met elkaar omgaan. Je kan het beest ook geruststellen als deze bang is of juist geprikkeld raakt door het te aaien of te knuffelen. Verderop in het spel leer je Trico commando’s te geven, en hem meer te kunnen (bij)sturen. Maar dit systeem wil nog wel eens een keer haperen, en lijkt soms ook helemaal niet te werken.

Zoeken & helpen

Nadat je de eerste kerker bent ontvlucht kom je in een enorme buitenwereld vol met ruïnes. Hier begint de zoektocht naar een weg naar de bovenwereld. Het hele spel zit vol met allerlei puzzels waarbij je de hulp nodig hebt van Trico, of juist omgekeerd: dat hij jou nodig heeft om een deur of hek te openen.

Je kan op de rug (of een ander deel van het lichaam) klimmen, en zo kan je samen met Trico verder reizen. Trio heeft dan wel een paar kleine vleugels, maar hiermee vliegen kan hij niet. Wel is hij in staat om flinke sprongen te maken, bij deze sprongen hoef je jezelf geen zorgen te maken dat je van zijn rug valt, de jongen houdt zichzelf vast.

Onderweg kom je uiteraard ook vijanden tegen, stenen soldaten komen tot leven zodra ze je zien. Ze komen je achterna en zullen je proberen mee te nemen. Op het moment dat je wordt vastgegrepen kan je lost komen door op allerlei toetsen te drukken. Zodra Trico deze soldaten ziet zal hij ze aanvallen en ze vernietigen. Op een gegeven moment zie je dat Trico niet het enigste beest is wat door de ruïnes zwerft…

Tijdens de zoektocht kom je een soort van ramen tegen waar Trico doodsbang voor is, deze moet je dus vernietigen voordat het beest überhaupt verder wil reizen. In het begin kan je deze ramen over een rand duwen, verderop kom je wat meer uitdaging tegen om deze ramen te kunnen vernietigen.

Het spel zit vol met actievolte en mooie intense scenes waarin of de jongen of Trico een hoofdrol hebben. Trio lijkt zich echt te ontfermen over de jongen, ook wanneer de jongen zich bezeerd bij een te grote val, lijkt Trico zich zorgen te maken.

Hou vol!

Technische issues

Wat duidelijk naar voren komt is dat het spel wel een beetje achterhaald aanvoelt. Grafisch gaat het spel nog redelijk mee, vooral de cut-scenes zijn indrukwekkend gemaakt en lijken textures van hogere kwaliteit te gebruiken. De vele glitches & haperende besturing (ook aanwezig in ICO & SOTC) maken het spel soms wat frustrerend. Ook de frame-drops zijn helaas veel aanwezig. Ik vraag mij dus echt af in hoeverre het spel echt geoptimaliseerd is voor de PS4, of dat men op een gegeven moment maar heeft besloten om het af te maken en uit te brengen.

Conclusie

De kracht van dit spel zit echt in de ervaring, kijk je door de technische issues heen dan blijft een leuk spel over waarin de band tussen de jongen en het beest centraal staat. Het is een avontuur op zich om het spel te spelen. Persoonlijk zou ik deze kopen als hij flink afgeprijsd is.