Originele post 14 november 2013, re-post 1 mei 2014 na release op PS4
Tijdens de Firstlook liepen wij tegen Stick It To The Man aan…en we bleven direct plakken :). De grappige graphics werkte direct aanstekelijk en ook al werd het verhaal natuurlijk niet helemaal toegelicht tijdens de demo, je kon alvast wennen aan de originele wijze van voortbewegen en de puzzels oplossen. Ray, de main character heeft namelijk een roze spaghettiarm die uit zijn hoofd komt zetten…en met deze spaghettiarm kun je jezelf van punt naar punt voortbewegen. Tevens kun je met deze arm de gedachtes lezen van de andere characters om zo verder te komen met de puzzels. Want niet alleen geven de gedachtes je tips, sommige gedachtes geven je stickers…die je (hoe kon je het raden) kunt “sticken” om verder te komen in het spel.
Nu zullen een paar misschien denken “Ho stop, een arm uit je hoofd waar heb ik eerder zoiets gezien?”. Inderdaad, we hebben een soortgelijk iets voorbij zien komen bij Donnie Darko. En dat deze film een rol heeft gespeeld kunnen we ook deels zien aan een soortgelijke Frank The Bunny die ook voorbij komt in het spel.
Een andere film die duidelijk een rol heeft gespeeld is The Big Lebowski. Niet alleen is de soundtrack van de bekende “Gutterballs” scene ook de soundtrack van Stick It To The Man…de dames met de papieren bowling-pins hebben misschien ook bijgedragen aan de 2,5D platform-stijl in het spel.
Want de wereld van Stick It To The Man is een papieren wereld, niet alleen duidelijk door de graphics van de wereld an sich, maar ook door de characters die zich omdraaien als papiertjes, de stickers, karton details in texture en gebouwen die als stickers opengetrokken worden. Het is op zo’n leuke en vindingrijke manier opgezet (net als de stoffen wereld in Little Big Planet) dat ik alleen daarom al verliefd ben op het spel.
De main character is Ray, een gewone jongen die zijn geld verdient door het testen van veiligheidshelmen. En laat ie die nu net niet ophebben als hij op een dag naar huis gaat…en laat dan net op dat moment een container met een wel hele bijzondere buitenaardse lading uit een vliegtuig vallen. Toeval? Noodlot? Wat het ook is, Ray valt door deze klap in een coma en ontdekt tijdens een coma-droom dat er een roze spaghetti arm uit zijn hoofd komt. En deze arm kan hem helpen om van punaise naar punaise te springen (altijd handig).
Eenmaal uit de coma blijkt dat de arm nog steeds uit zijn hoofd komt…en dat deze arm hem ook de gedachtes kan laten lezen van alle characters om hem heen. Door middel van het lezen van de gedachtes kun je de puzzels oplossen om verder te kunnen in het spel. Soms geven de gedachtes je een tip, soms geven de gedachtes je en sticker die je weer kunt gebruiken om een andere puzzel op te lossen.
Nu zijn de puzzels niet al te moeilijk, kwestie van aanwijzingen volgen en veel spreekt eigenlijk wel voor zich. De platform skills die nodig zijn om je door het spel te bewegen zijn niet veeleisend. Er zullen in de loop van het spel een aantal “ontwijk-de-boeven-die-je-pakken-als-ze-je-zien” scenes zijn waarbij het verkeerd kan gaan als je net verkeerd springt. Maar door de eindeloze respawns is dit totaal geen probleem. Erg leuk detail (en bonuspunten van mijn kant), de respawn is een soort van plotterprinter die Ray print.
Ray beleeft zijn avonturen o.a. in de stad, het Asylum, in de ruimte en in zijn eigen dromen en dat geeft erg veel gelegenheid voor wacky dingen. Het verhaal heeft verder de input wat een beetje verhaal in zich moet hebben: liefde (je vriendin die je moet redden) en een slechterik (The Man) die achter je aanzit omdat hij, zoals je kunt raden, datgene wil hebben wat je je speciale vaardigheden geeft. De humor en de grappige characters met een donker randje maken het allemaal extra leuk en net als bij Rivella is het “een beetje vreemd maar wel lekker”. En ook hier komt het gevoel dat zowel Donnie Darko als The Big Lebowski geven naar boven.
De controls werken prima, eenmaal gewend, dan spreekt het het hele spel voor zich en heb je meer tijd om van het verhaal en de erg grappige dialogen te genieten. De lastige stukjes in het spel waarbij je een groep van bad guys moet ontwijken hoef je eigenlijk maar 1 x succesvol te doen. Want eenmaal voorbij deze stukken unlock je een shortcut zodat je, mocht je weer die kant op moeten, niet nogmaals de bad guys moet ontlopen. Dit was voor mij een MEGA pluspunt omdat het mij eigenlijk in een aantal geval niet lukte zelf, laat staan 2 keer 😉
Zoals al eerder gezegd, de graphics zijn super leuk, dialogen lopen lekker en soepel, erg leuke voice cast (VER boven verwachting als ik eerlijk moet zijn bij een toch relatief onbekend spel). Zelf heb ik eigenlijk maar 2 glitches gehad. 1 x kwamen 2 stickers door elkaar heen en moest ik helaas het chapter opnieuw doen. De andere was gewoon grappig, Ray bleef eindeloos vallen maar kon wel van links naar rechts bewegen op de map. Gewoon reload game en ik was gewoon bij het juiste save-point, dus niets verloren verder.
Erg leuke extra feature van het spel is dat het cross-buy is, dus je kunt het ook op de Vita spelen, dus dubbel genieten voor de prijs van 1! Dat maakt het spel eigenlijk een aanrader/must-buy wat mij betreft en ik hoop voor de Xbox/PC gamers dat hij daar ook ooit uitgebracht gaat worden.
Gevoelsmatig heb ik zitten twijfelen tussen een 9 en een 8. Ik ben toch voor de 8 gegaan omdat de replay value minder is en spelduur had langer hadden gemogen voor mij. Ook voor het schrijven van de review was het lastig om niet teveel te vertellen over de verhaallijn, want voor je het weet vertel je eigenlijk het hele verhaal. Maar, het was een close call…een 8.49 zullen we zeggen 😉
365Gaming verdict: 8
