Review – Ghost Recon: Wildlands

Ghost Recon Wildlands, een game die de serie van Ghost Recon meeneemt naar het beloofde land van weleer als het gaat om de coca export. Inderdaad, Ubisoft neemt ons deze keer mee naar het prachtige Zuid-Amerikaanse land Bolivia. Voor de mensen die naast gamen ook wel eens een serie kijken. Het lijkt er sterk op dat we hier te maken hebben met een hedendaagse versie van de succes serie Narcos. Moeten de serie liefhebbers nog even wachten op seizoen 3 en 4, inmiddels kunnen ons gamervolk gewoon verder gaan met klopjachten, afpersing, afluisteren en met uiteindelijke doel om de “Jefe de Jefes” (baas der bazen) klein te krijgen.

Sinds een aantal jaren is een nieuwe Jefe opgestaan die onder de naam Santa Blanca niet alleen de drughandel wil laten opbloeien, hij wil Bolivia een land maken waarbij iedere inwoner van de voordelen kan genieten. Dit doen ze door onder andere de overheid te chanteren, maar ook het laten verdwijnen van politieke leiders is iets wat dagelijks voorkomt in deze game.

Sterker nog, deze game schijnt zo erg op de daadwerkelijke geschiedenis te lijken dat zelfs de Boliviaanse overheid verhaal heeft gehaald bij de Franse ambassade vanwege de game. Bolivia ziet het als een aanval op het verleden en vind dat het land wordt afgeschilderd als een pro-coca land, terwijl Ubisoft in een statement heeft aangegeven dat het voor Bolivia heeft gekozen als setting omdat het zo’n mooi en divers land is vol met mogelijkheden (ook voor de developer van de game dus), de rest is berust op puur toeval. Hoe je het ook wend of keert, is al deze heisa de game wel waard of is Ghost Recon: Wildlands een ‘Mission with no return”?

Plata o Plomo

Zoals je waarschijnlijk al had kunnen verwachten is dit een game die ons de jungle instuurt. Maar gelukkig zijn we niet helemaal radeloos zodra we achter de vijandelijke linie landen. Dankzij onze intel weten we precies wat ons doel is en ben je als Special Forces-commando bereid om tot het uiterste te gaan om je opdracht te voltooien. En dat is hoe we onze eerste stappen zetten in Bolivia om Operation Kingslayer te voltooien.

Wat ons betreft kan er nu niks meer fout gaan en stappen we in de wereld waarbij corruptie een grote rol draait. Met andere woorden, de wereld waarin de regel Plata o Plomo veelvuldig de dienst uitmaakt. Voor de mensen die deze uitspraak niet kennen: Silver of lood. Waarmee men bedoelde, accepteer het smeergeld of ik schiet je dood.

The Division met een Far Cry sausje

Terwijl we ons bevinden in de prachtige wereld van Bolivia is het aan ons om elke connectie met Santa Blanca uit te horen, neer te schieten of op te blazen, welke mogelijkheid je het beste vind bij de situatie vind passen mag je uitvoeren. Maar juist wanneer we door de wereld rijden, de omgeving bekijken, maar ook op de A.I. letten, de handeling van de voertuigen eens goed bestuderen begin ik steeds meer het gevoel te krijgen dat de omgeving heel erg op de die van Far Cry lijkt en dat de N.P.C. veel weghebben van Far Cry , het is alleen een andere setting.

Dit is dan ook iets wat mij zo heeft getriggerd om te kijken of er nog meer overeenkomsten te vinden waren. En dan komen er nog meer elementen naar boven die je aan andere Ubisoft games herinneren.

A team with a mission, and a lot of side-missions

Zoals ik al eerder had aangegeven ben je onderdeel van een elite team. Een team dat elk moment paraat staat en in elk land zijn weg kan vinden. Een team dat getraind wordt voor maar 1 doel en dat is de missie die ze meekrijgen op tijd, onopvallend voltooien. Maar toch is dit niet het team wat we in de game tegenkomen. Dit is namelijk een team met een missie, maar ondertussen zien we overal wel andere missies voorbij komen die je binnen een seconde kan kiezen. Hierdoor zie je af van je hoofdmissie, iets wat niet echt bij een elite team past, helemaal niet als je de video’s ziet van de game waarin Ubisoft ons uitlegt wat het is om een “Ghost” te zijn.

Gelukkig voor Ubisoft zijn wij ook niet een gemiddelde Special Forces-commando, maar gamers. En wij gamers willen niet alleen maar doen wat er tegen ons gezegd wordt. Waarom zou ik met een helikopter van A naar B vliegen om geld te verdienen als ik ook ondertussen inlichtingen kan opvragen om zo sneller skills te unlocken?

Dus daarin is de game wel meer open dan wat je zou denken als de omschrijving ziet. En dat is dan ook iets waar we wel van hebben genoten. Zo hebben we elke uithoek van de map kunnen verkennen, je weet tenslotte nooit waar nog wat intel te vinden is. En dit ontdekken kun ook nog eens op verschillende manieren doen, je kunt met de motor, auto, boot en heli makkelijk grote afstanden afleggen om zo een goede uitgangspositie in te nemen voordat je een inval doet.

There is no I in team

Met deze ingeving is de game opgezet. Je kunt er namelijk voor kiezen om de game in je eentje te gaan spelen. Hierbij stuur je de rest van he team aan doormiddel van simpele commando’s. Maar het leuk van een klein team is het feit dat je nu ook samen met je game buddies de game kunt doorlopen. Zo kun je de game net iets anders aanpakken. Je zal dan ook niet altijd in een groepje van 4 man lopen (wat je in de single player optie wel hebt). Maar iedereen kan bijvoorbeeld een kant van een gebouw kiezen om binnen te vallen. Hierdoor maakt het voor je gevoel levendiger dan het gamen met je standaard team.

Daarnaast is het overigens zo dat je doormiddel van het samenwerken natuurlijk ook veel meer gedaan krijgt dan in je eentje. Zo kun je makkelijk iemand naar een skill laten zoeken terwijl jij ondertussen zorgt dat de locatie veilig is en blijft. Ook dit is iets wat je als Solo Warrior in je eentje moet doen, daardoor zul je eerst alles en iedereen moeten uitschakelen om zo alsnog de locatie te doorzoeken naar verborgen stash.

Ongekende krachten

Natuurlijk is het niet alleen maar rijden, schieten en dan pas ondervragen. Nee, soms moet je ook bepaalde dingen missies binnen een bepaalde tijd uitvoeren. Denk hierbij om snel van A naar B te vliegen met een heli vol met drugs of bevrijde gevangenen. En dat is dan ook waar bij mij soms nogal enige vorm van verbazing naar boven komt. Zo heb ik regelmatig meegemaakt dat ik met een auto vol vluchtelingen weg schuer om ze zo snel mogelijk in veiligheid te brengen. Bij aankomst zie ik ineens mijn andere teamleden al staan die hetzelfde stuk te voet hebben moeten afleggen. Maar ook als je een heli pakt en er vandoor gaat. Het ene moment vlieg je in je eentje boven de jungle, een seconde later hangt je team uit de deuren van de heli om te kijken of ze verdachte omstandigheden zien.

Het lijkt er dan ook sterk op dat het team uit 1 normaal persoon bestaat, dat ben jij, en 3 superhelden die over de snelheid van The Flash beschikken, terwijl je wegvliegt ze uit het niets in je heli blijken te zitten, iets waar menige X-men jaloers op zou zijn.

Daarnaast hebben we ook nog te maken met ongekende krachten als het aankomt op het besturen van de voortuigen. Hierbij moet ik overigens wel zeggen dat de motor wel de kroon spant. De besturing is niet altijd even straks, maar dat kan ik nog door de vingers zien. We hebben hier te maken met een shooter en niet met een race game. Het probleem wat ik wel heb met de voertuigen is dat ze voor een hill climb niet hun hand om hoeven te draaien.  Daardoor mist het complete gevoel van een goede game. Met name omdat je juist veel moeten rijden, vliegen en varen in deze game. Was het een kleine onderdeel, dan is het echt geen probleem. Maar aangezien het groot en soms essenstieel onderdeel is van de game heeft Ubisoft het op dit punt toch laten afweten.