Review – MotoGP 18

Het is alweer een tijdje geleden voordat we op onze motor sprongen en op circuits over de hele wereld hebben laten zien wat we konden. Nu is het dan eindelijk zover, MotoGP ’18 ligt in de schappen, tijd om de motor weer eens aan te trappen!

Zagen we in het verleden dat Milestone een zijsprong maakte door MotoGP om te dopen naar Valentino Rossi The Game in 2016, dit jaar hebben we de verachte titel, maar met een nieuwe engine. Niet onder de kap, maar om de hele game mee te maken.

Maar laten we bij het begin beginnen. Milestone heeft voldaan aan de verwachtingen, dat is elk jaar een nieuwe MotoGP game op de markt brengen. Iets waar ze de enige in zijn. Of dat iets positiefs is, daar komen we straks nog op terug.

Aan de artwork ligt het in ieder geval niet

Terwijl we de game opstarten zien we dat er een heleboel bekende elementen terug komen uit de vorige delen, niet verrast, maar wel goed. Zo kun je kiezen om snel de baan op te gaan met je favoriete rijder, kan ook een heel weekend nabootsen om zo een nog realistischer gevoel te krijgen. Mocht je niet voor een heel weekend willen gaan, dan is het ook nog mogelijk om een aantal vrije trainingen over te slaan en direct voor de kwalificatie te gaan. Hierdoor mis je wel een aantal elementen uit de game, maar het zorgt er wel voor dat je weekend een stuk sneller doorloopt.

Nu is het zo dat je met een nieuwe engine (Unreal 4) zou verwachten dat ze een prachtige game kunnen neerzetten. Ondanks dat de upgrade is het blijkbaar nog wel zoeken geweest naar de juiste instellingen om de game te programmeren. Dit is het beste te zien tijdens de laadschermen en de menu’s tijdens je carrière. Hierbij merk je dat de letters net duidelijk zijn, het is zelfs zo erg dat de eerste paar seconden het zo onduidelijk is dat het lijkt alsof de verschillende lagen enkele centimeters van elkaar afstaan.

Regen merk je bijna niet, maar zorgt wel voor langzamere AI

Daarnaast merken we dat je beperkt wordt in de presets van je karakter. Denk aan een tiental voorbeelden en daar moet je 1 persoon uit kiezen. Iets wat op zich niet erg is, maar laten deze personen de bouw van een last-gen console game hebben, iets wat je niet verwacht in een tijdperk waarbij sommige consoles al richting het einde van hun levenscyclus aan het gaan zijn. Ook hier dus een gemiste kans. Helemaal als je op een easy niveau speelt, je regelmatig op het podium staat en je dus ook duidelijk ziet hoe ongelofelijk slecht de in-game personificatie eruit ziet.

Maar als we naar de game kijken, dan zien we dat de engine toch wel als een upgrade kan worden gezien. De motoren, de circuits en de omgeving ziet er allemaal nog net even beter uit dan in de vorige game. Een vooruitgang die, ondanks de slordige menu’s, echt zichtbaar is, maar ook hoorbaar. Zo merken we deze keer dat er daadwerkelijk een duidelijk verbetering in de game zit en lijkt het keuzemenu eerder een foutje te zijn die tijdens et ontwikkelen over het hoofd is gezien (een patch zou een goede oplossing zijn).

Vloeiende lijnen van de rijders zijn duidelijk te zien

Daarnaast zien we in elke editie van de game een groots opgezette online modi, die bijna dezelfde mogelijkheden als in de offline modi, daarnaast zien we nog andere overeenkomsten, zowel de offline als de online modi speel je nagenoeg altijd alleen. Hierdoor is de online modi niet een echte toegevoegde waarde, iets waar de game al jaren mee kampt. Lege lobbies, geen andere spelers, geen mogelijkheden om deze modi te spelen. Hierdoor is het zo dat een groot gedeelte van de game als verwaarloosbaar kan worden gezien. Iets wat wel jammer is voor de tijd en energie die waarschijnlijk beter kan worden gebruikt om de game zonder online modi beter en mooier te maken.

Maar hoe je het ook wilt bekijken, het is en blijft een heerlijke lekkere en vooral relaxe race game. Natuurlijk kun jij het zo moeilijk maken als je wilt, maar ik zie het vooral als een game met een lage instap en nagenoeg geen leercurve naarmate je verder in de game komt.  Het is fijn om te zien wat de verschillen zijn tussen de diverse klasse, zo merk je dat een MotoGP 3 motor op het rechte stuk net 230 km/u haalt en dat je de bochten makkelijk doorkomt. Als je eindelijk de overstap hebt gemaakt naar MotoGP 1, dan stelt 230 km/u niet zoveel meer voor. Ook merk je dat de extra krachtige motoren het je knap lastig kunnen maken in de bochten. Een klein beetje te veel gas en je achterwiel heeft de neiging uit te breken. Dit zijn de dingen die het voor mij leuk maken en geven toch nog een uitdaging aan een game die eigenlijk elk jaar met een update komt qua rijders en teams.

De Unreal 4 engine had voor meer dan een seizoens-update kunnen zorgen, maar helaas heeft deze het op sommige punten laten liggen. Hierdoor is het niet de gewenste update die ik had verwacht en (hopelijk) Milestone niet in gedachten had.