Review – MXGP 2

Het is weer tijd om onze laarzen aan te trekken, bescherming aan te trekken, onze helm opzetten, bril op en vol gas te scheuren over de nieuwste banen in MXGP 2. Inderdaad, we gaan weer lekker aan de slag met een motocross game. En nadat we een aantal trainingssessies achter de rug hebben is het tijd voor het echte werk. Gaat MXGP 2 er voor zorgen dat ‘Eat dirt’ een nieuwe betekenis gaat krijgen?

Ongeveer twee jaar geleden gingen we al aan de slag met de voortgangervan MXGP2 genaamd MXGP: The Official Motocross Videogame. En ondanks dat het een leuke nieuwe opzet was konden we merken dat het een game was waar nog wel het één en ander aan te verbeteren viel. Maar goed, twee jaar is een lange tijd, dus hopelijk kunnen we nu los gaan in een game waarbij de ontwikkelaar Milestone de bugs er uit heeft gehaalt en hopelijk een grafische upgrade heeft gegeven.

En inderdaad, in twee jaar tijd heeft ‘Eat dirt’ een nieuwe betekenis gekregen. Maar alleen is het niet waar ik op had gehoopt. We zien namelijk bij de meeste studios dat men in twee jaar tijd prachtige games kan uitbrengen. Ook zien we soms dat een bestaande franshice (wat hier ook het geval is) veel wijziginen krijgt die alleen maar ten goede van de game zijn. Nu is het zo dat we te maken hebben met een relatief kleine studio en dat zien we dan ook vaker terug in de Milestone studios games.  Zo komt er elke jaar bijvoorbeeld een MotoGP game uit, maar de verschillen zitten hem dan ook vaak in de looks van de motoren en niet in de gameplay. Hierbij is dit helaas ook het geval bij deze nieuwe MXGP 2.

Naast het feit dat de looks en mooier uitzien en blijft MXGP 2 een game die toch regelmatig onstabiel aanvoelt. Dit merken we dan ook met name in de controls. Hoe vernieuwd het ook is om met twee sticks een bocht te moeten nemen (één stick om je motor te sturen, één stick om het lichaam van de coureur te sturen), het is een blijft soms gokken hoe de motor reageerd, iets waar je niet op zit te wachten. Helemaal als je nagaat dat je juist in scherpe boschten een goede controlle wilt hebben over beide elementen. Het vervelende is dan ook dat je bij de ene bocht zo goed als rechtdoor gaat en een ronde later dezelfde bocht zo scherp neemt dat je de sticks maar even loslaat om zo een ongeluk te voorkomen. Hierdoor krijg je niet echt gevoel dat je bijvoorbeeld een race in de langzamere stukken (bochten) kunt winnen. Natuurlijk is dit niet heel erg schokkend, maar het zorgt er wel voor dat een race niet meer gereden kan worden zoals jij dat wilt, met name dat de controls gedeeltelijk bepalen hoe jij een race moet rijden en daarom misschien ook wel invloed kan hebben op de uitslag van een race of heat.

Wat er natuurlijk wel op vooruit is gegaan, dat zijn de licenties, is iets waar deze kleine studio heel erg goed in is. Want inmiddels hebben ze ook hier de officiele licenties binnen en hebben ze alle tracks van het MXGP en MX2 rooster in de game zitten. Dus als je altijd al hebt willen weten hoe het is om in Valkenswaard te rijden om daarna aan de slag te gaan in op het circuit van Leon in Mexico; 1 druk op de knop je komt er achter. Dit is allemaal mogelijk dankzij de licenties die in de game zitten verwerkt. Natuurlijk kun je er ook voor keizen om helemaal los te gaan de andere modi die in de game zitten. Persoonlijk ben ik altijd een fan van de zogenaamde Career mode, welke er gelukkig in zit, verder hebben we ook nog de Motocross of Nation (MXoN) mode, Staduim Series en Realistic Events, of te wel, uitdagingen.

Erg leuk en afwisselend is de Motocross of Nation. Hierbij gaat het namelijk niet alleen maar om jou, maar je racet als landenteams tegen elkaar. Iets wat we bij het schaatsen wel kennen, maar aangezien de MXGP niet zo bekend is als het schaatsen is dit toch wel vernieuwd genoeg om ons even bezig te houden. Ook zien we dat er nu mogelijkheden zijn om in een arena te rijden. Een nieuwe setting is altijd leuk om te zien, maar vanwege het feit dat je nu binnen zit zorgt dit er wel voor dat de tracks anders in elkaar steken. Konden we in de buitenlucht nog rechte stukken van een 200 tot 300 meter verwachten, de Staduim Series zijn races waarbij je heel erg veel bochten dient te nemen en daardoor een stuk tachtischer overkomen. Het enige probleem is, wat ik hierboven ook al schreef, de besturing werkt niet altijd mee, waardoor een track met veel bochten dan ook meestal in je nadeel is.

Iets anders wat ik de game in de spotlight wordt gezet, dat is het feit dat je bijna alles kan aanpassen aan je bike. Nu is het niet zo dat je dan maar even snel een zwaarder blok erin kan zetten. Maar de vele aanpassingen zitten in de verschillende kleuren en partronen die je kunt gebruiken voor je body, velgen, handvaten en natuurlijk ook je eigen kleding. Zo kun je er een mooie regenboog bike van maken om daarna een matching outfit te maken. En hoewel dit geen invlied heeft op de game, het is iets wat tegenwoordig standaard in elke game zit en daarom snap ik ook de keuze van Milestone.

Natuurlijk zijn er ook upgrades voor je bike die ervoor zorgen dat hij beter presteerd, dit zit hem dan met name in de banden, vering, remmen en uitlaat. Hierdoor heb je een betere accelerati, een hogeres snelheid, betere handeling en kun je later en harder remmen.

Al met al had MXGP 2 zoveel meer kunnen zijn. En omdat er toch nogal wat bugs inzitten zorgt het ervoor dat deze game soms een frustratie is in plaats van een genot. Hierdoor voelt het aan als een game die nog niet helemaal af is. Ondanks de vele licenties is het een game die niet vloeiend loopt en daardoor is de gameplay soms helemaal de weg kwijt. Al met al een gemiste kans, helemaal als je nagaat dat het de enige game in het Motocross genre is. Zoals ik in het begin al zei; ‘Eat dirt’ krijgt een nieuwe betekenis… het is dan ook vaak vallen, zand happen, opstaan en weer verder gaan in deze game.