Point & click in combinatie met humor…daar kan ik gewoon niet genoeg van krijgen…tenminste…dat dacht ik. Na het lezen van het persbericht voor onze Inside Indie was ik meteen verliefd op Supreme League of Patriots en dat ik een review wilde doen van dit spel was zeker. De eerst 15 minuten heb ik helemaal dubbel gelegen om de goed gekozen one-liners en humor. Maar (je kunt het al raden) na het spelen van alle 3 de episodes was ik de constante flow aan grapjes echt wel even zat.
Maar even een stapje terug, eerst wat meer uitleg over de verhaallijn. Het verhaal draait om Kyle, een concierge op een politiebureau en zijn sarcastisch Engelse huisgenoot Mel. Kyle is niet de meest snuggere van allemaal, so far so good, want hij heeft Mel als sidekick. Mel is naast zijn geweten ook regelmatig de stuwende kracht achter goede ideeën en help Kyle bij alles.
Kyle heeft als wens om als superheld door het leven te gaan en doet mee met de Idols spin-off “America’s got Superpowers“. Met een pak dat verkleurd is, en daarmee zijn vaderlandse liefde niet helemaal tot recht laat komen, en een totaal gebrek aan superkrachten weet hij toch een plekje te verkrijgen bij de audities. Jij helpt Kyle en Mel bij de audities te komen en in 3 rondes de juryleden te overtuigen dat er toch een plek voor jou is als superheld.
Ook hier vliegen de one-liners en grappen om je oren, gewoon bij elke zin lijkt het wel. Op die manier begon in te merken dat mijn gevoel voor humor begon te verzadigen. Hier en daar waren de, meestal opmerkingen van Mel, zo sterk dat het gewoon super was. Maar op teveel momenten begon ik het gewoon too much te vinden. En dat is erg jammer, want dit spel moet het echt van de humor hebben.
De “puzzels” zijn niet heel erg moeilijk, soms wat lastiger om te bedenken wat je precies moet gaan doen…maar door even Mel te vragen, ben je al snel on track om verder te gaan. Ik had 1 frustratie moment op het politiebureau in het begin, ik wist precies wat ik moet doen, maar door een kleine misopvatting van de toelichting zat ik 15 minuten vast en dat wekte toch wel wat irritatie. Maar de rest is met logisch denkvermogen en at geduld prima te doen.
De characters die je leert kennen in Episode 1, zijn ook de characters die een rol spelen in de andere 2e delen, dit zorgt er wel voor dat er een vorm van connectie komt met allemaal en dat doet het verhaal in mijn optiek wel goed. Het is wel jammer dat er niet meer diepgang in bij het character van Mel, het is en blijft oppervlakkig. Maar aan de andere kant is dat ook gewoon het spel niet naar.
De auditie loopt totaal anders af dan verwacht (doe mijn best niet te spoilen 🙂 ) en door dit incident gaat Kyle in deel 2 & 3 met een iets andere kijk door het leven. De niet politiek correcte humor gaat vanaf deel 2 dan ook met een rap tempo omhoog en het lijkt soms alsof ze echt dag en nacht zijn bezig geweest om grappen te verzinnen/verzamelen met het hele team.
De New York look-alike omgeving, Manhattan welteverstaan, verlaat je niet. Elk deel komen er wat gebouwen bij en bij het laatste deel wip je even naar Ellis Island voor de verandering. Ook al zijn er dus wel verschillende omgevingen, ze voelen soms wat beperkt omdat je vaak naar dezelfde gebouwen terug moet.
De stijl van tekenen bevalt me enorm, strak, simpel, maar genoeg details om het levend te laten voelen. Ook in de graphics zitten subtiel grapjes verwerkt, deze kan ik ook erg waarderen. Maar waarom ben ik dan niet laaiend zul je misschien denken, ik noem immers allemaal ingrediënten die positief zijn.
Ik vroeg me dat zelf ook af, want ik heb echt gelachen en genoten….maar toch heb ik zeker 5 momenten gehad waarbij ik verlangde naar de einde, waarbij ik het zat was. En de enige reden die me te binnen schiet is dat het gewoon Too Much humor was. Teveel van iets is niet goed, en dat merk ik bij Supreme League of Patriots dus echt. Misschien dat ik daardoor ook soms het gevoel had dat het te langdradig werd, naast het feit dat Kyle soms ook erg langzaam loopt 😉
Prijstechnisch is het het geld zeker waard, en als je ervoor zorgt dat je genoeg tijd houdt tussen alle delen, dan weet ik zeker dat je je zult vermaken. Maar als je ze, net als ik alle 3 achter elkaar speelt, dan ben je het halverwege deel 2 echt wel zat.