Review – Tom Clancy’s The Division

Prominent aanwezig in het lijstje van mijn favoriete films staat de reeks films van Jason Bourne. Iemand die extreem getraind is om te doden, maar het allemaal even vergeten is. Eigenlijk hoop ik dat dat bij mij ook het geval is. Dat ik, zonder dat ik me daar van bewust ben, allerlei hippe vechtskills heb.

Toen ik hoorde dat The Division uit kwam was dat ook wat mij zo enthousiast maakte: Spelen als iemand die allerlei stoere skills heeft en de boel gaat redden. Al mijn vrienden hadden het over “dat het Destiny ging worden, maar dan beter” en “Eindelijk weer een goede shooter”, maar dat deed me niets. Ik wil die sleeper agent zijn!

De Bèta heb ik natuurlijk plat gespeeld, met succes heb ik vrienden gemotiveerd het spel ook te kopen en vorige week was ik bij Ubisoft voor de launchparty, om het spel te mogen spelen en mijzelf vol te proppen met Pizza!

Maar waarom doe ik dan meer dan een week over de review? Leukere dingen te doen? Ubisoft servers nog steeds offline? Of gewoon de review vergeten? Niets van dat! The Division is namelijk een moderne RPG, met grootse RPG ambities. En RPG’s moet je spelen tot diep in de Endgame. En laat de Endgame van The Division nou net behoorlijk lastig te beoordelen zijn…

Complexe problemen, diepgaande conflicten

Om de sfeer even goed te schetsen zal ik kort de situatie beschrijven: In New York is een uitbraak geweest van een nieuwe variant op het pokken virus. Een virus wat eigenlijk compleet uitgeroeid hoorde te zijn. Manhattan is nu nagenoeg verlaten, een aantal is gevlucht, het gros is overleden.

Om dit probleem op te lossen heeft de Strategic Homeland Division een aantal sleeper agents geactiveerd. In elke grote stad zitten ze. Undercover. Het kunnen je buren zijn, je vrienden, dat prachtige roodharige meisje van kantoor, wat altijd zo uitdagend naar je kijkt, maar waar je steeds niets tegen durft te zeggen. En als de spreekwoordelijke shit de fan hit mogen zij het probleem tackelen. En dus ook dat roodharige meisje, helaas…

Helaas heeft de eerste golf het blijkbaar niet goed getackeld, want als speler wordt jij geactiveerd als deel van de tweede golf. Jouw doel? De stad veilig stellen en er achter komen wat er nou aan de hand is. En laat je beide nou kunnen doen met een goed wapen in je handen!

De vijanden zijn rijkelijk verdeeld over de kaart en zijn te verdelen in vier groepen: Als eerste kom je een aantal relschoppers tegen. Mensen die in opstand kwamen toen de stad in quarantaine kwam en liever de boel gingen slopen dan elkaar te helpen. Snel daarna kom je de Cleaners tegen, in chemische pakken met handgemaakte vlammenwerpers, die denken dat het virus alleen uitgeroeid kan worden als je iedereen verband.

Later wordt je nog geïntroduceerd aan de Rikers. Dit zijn ontsnapte gevangen die, aldus hun, echt niet meer terug die gevangenis in gaan. En als laatste heb je een stel klootzakken. Dat zijn namelijk de Last Man Battalion, geleid door Charles Bliss. Hij stond aan het hoofd van een ingehuurd leger en is, in plaats van de burgers te gaan helpen, een eigen machtsstrijd begonnen in New York.

Gelukkig heeft de Strategic Homeland Division compleet lak aan elke vorm van oorlogs- en mensenrechten, dus je mag iedereen doodschieten die je tegenkomt. En daar de overgebleven bevolking van Manhattan voor 97% bestaan uit mensen die ruzie met je zoeken, betekent dat je loop vaak roodgloeiend is.

Het beste van topgames met een Tom Clancy strikje eromheen

Als lid van de tweede golf ging ik op avontuur. Je kan zelf je karakter maken met tattoos, piercings, wat je maar wilt, zodat je lijkt op een echte New Yorker. (Die blijkbaar geen rood haar hebben, want die keuze had ik dan weer niet…). Je begint het spel als een zwakke level 1. Gelukkig hoef je niet uren op een strand te vechten met krabben voordat je genoeg XP hebt verzamelt maar wordt je direct in de actie gegooid. Babystapjes natuurlijk, zoals het verdedigen van een voedselkrat tegen een handjevol vijanden.

Als je dat dan vergelijkt met de vuurgevechten die je rond level 25 hebt, is het duidelijk te zien dat ze bij Massive Entertainment weten hoe ze een RPG moeten opbouwen. Massive heeft trouwens ook een aantal bijzondere titels op hun naam staan. De beste Far Cry, deel 3, is door hun ontwikkeld en het bijzondere World In Conflict staat ook op hun lijstje.

De vergelijking met RPG’s zoals Diablo is nog sneller gemaakt zodra je kleding en wapens op gaat pakken, met de typische kleurcodes om aan te geven hoe goed je spullen zijn. Later kan je zelfs je eigen gear gaan craften, om daarmee de beste gear uit het spel samen te stellen. En aangekondigd zijn zelfs Armor sets, iets wat je in typische RPG’s ook tegen komt.

Het schieten heeft het meeste weg van Gears of War, daar de Division zijn kracht haalt uit het schieten vanuit cover. Natuurlijk kan je ook rennen van cover naar cover, en blind schieten vanuit je cover positie, maar zijn kracht haalt The Division uit het samenwerken als team en de skills die je kan gebruiken. Denk hier bij aan een drone die automatisch een vijand opzoekt, en te upgraden is met napalm. Of een boost voor alle muurtjes in jouw omgeving, zodat je teammates die daar schuilen meer schade doen.

Alle missies zijn met vrienden, of willekeurige spelers, te voltooien en later nog op een moeilijkere modus te voltooien. De moeilijkere modus pakt het level van de hoogste speler en geeft ook de vijanden nog een boost. Je krijgt natuurlijk wel een betere beloning als je de missie weet te voltooien. Een vermakelijke toevoeging, want zo kom je nog eens terug bij eerdere missies en ontdek je weer wat nieuwe dingen.

De vergelijking die ik het meeste heb gehoord is die met Destiny. Ik vermoed dat deze kwam uit de hoop dat The Division de spelers meer voldoening geeft dan Destiny gaf qua verhaal, variatie en beloning. In dat opzicht doet The Division het inderdaad beter dan Destiny. Het verhaal is leuk om te volgen en de presentatie kent iets meer variatie. Helaas heeft The Division in dit opzicht wel wat negatieve puntjes overgenomen.

Net zoals Destiny moet je bij The Divsion de diepgang van het verhaal halen uit de collectibles die je vind. Die vind je helaas niet in de goede volgorde waardoor de gesprekken die je hoort soms nergens op slaan. De collectibles zijn daarentegen wel heel leuk gedaan. Zo zijn er neergestorte drones die aan een dak bungelen, maar ook volledige ECHO’s, waar je in 3D Wireframe kan terugzien wat er op deze plek gebeurt is.

De tweede negatieve Destiny eigenschap is het belonen met goede gear. Daat gebeurt in het begin nog rijkelijk, maar na het behalen van level 30 krijg je nog maar amper iets goeds.

Een verlaten stad

En daar komt precies mijn twijfel naar boven over de beloofde Endgame content. Ten eerste ontstaat er na het behalen van level 30 een moeilijk te overbruggen gat, tussen de kwaliteit van je huidige spullen, en de benodigde kwaliteit voor de Challenge mode. Challenge mode is de extra moeilijke modus waarin je een viertal missies opnieuw kan spelen en waar je je team hard nodig hebt.

Als beloning voor het uitspelen van die missies krijg je dan een high-end (exotic) item om je karakter mee te upgraden, en speciale credits, om high-end spullen mee te kopen. De andere manier om deze spullen te krijgen? Heel, heel, heel erg veel grinden.

Correct, de meeste MMO’s verwachten van je dat je veel gaat spelen na het behalen van het hoogste level, maar  in bijvoorbeeld World of Warcraft behaalde ik na het spelen van de moeilijkste missies altijd nog wel iets waar ik blij mee was. In The Division is de meest efficiënte manier om goede spullen te krijgen om deze zelf te maken en daarna nog aan te passen. Hiervoor heb je helaas dus weer van die credits nodig, die je amper kan krijgen.

Het rare is ook dat in het begin deze credits goed te krijgen waren als je de Dark Zone in ging met een groep vrienden. Elke eindbaas die je daar tegenkwam liet tussen de 12 en de 15 van die credits vallen. Dat betekende dus dat je in een uurtje spelen met vrienden je genoeg credits had om je spullen iets te verbeteren. Vorige zaterdag werd er, met een paar woorden in de patch notes, een update doorgevoerd waardoor het aantal credits nu op maximaal 3 uitkomt. Om het spel te balanceren, Juist ja.

Effectief komt dat er nu op neer dat je óf dagen mag grinden in de Dark Zone in de hoop op iets betre loot óf je logt gewoon elke dag een keertje in, voltooid je dagelijkse bonusmissies, en je vertrekt weer. Iets wat Destiny ook doet, en ik ken weinig mensen die daar gemotiveerd door raken.

Ten tweede is ook de balans ietwat zoek in de Darkzone. Andere mensen ongevraagd neerschieten, en daarmee Rogue gaan, heeft nu vooral nadelen. Als je een hoge Darkzone rank hebt, en je wordt als Rogue vermoord, kan het zo zijn dat je een aantal levels naar beneden gaat, wat je dan weer een paar uur kost om in te halen. En daar er een hoog aantal moraalridders in de Darkzone rondlopen, zit er weinig motivatie in om Rogue te gaan. Iets wat voor mij de spanning er toch wat uit haalt.

Tevens is het spelen met vrienden ongebalanceerd als er een “groot” verschil zit in level. Als jij een Level 15 maat wil helpen met een missie, en jij komt er bij met jouw level 25 karakter, dan worden alle tegenstanders ook rond de level 25. Voor hem is er dan geen hol meer aan, omdat zijn bijdrage geminimaliseerd wordt tot het achterblijven en koffie zetten. Effectief kan je dus niet meer even gezellig met een vriend spelen die nog niet zo ver in de game is.

Als derde punt heb ik mijn angst dat dit spel een stille dood gaat sterven. De aangekondigde uitbreidingen lijken, op het eerste gezicht nogal mager. Tel daarbij op dat het verhaal wel een einde heeft, maar dat einde geeft niet echt een voldoening. Er blijft nog een boel open staan en eigenlijk smacht ik naar meer, en zoveel mogelijkheden bied de game je niet meer na level 30.

Ook hier haal ik Destiny weer aan. Elk half jaar komt er een klein beetje verhaal uit, zonder echt iets inhoudelijks te bieden. Het verkoopt natuurlijk goed, maar voor de serieuzere gamer is er weinig aan. Vergelijk het eens met een spel als The Witcher. Dagen content, met een DLC waar je van omvalt. Dat gun ik The Division ook, maar de vraag is of dat in het financiële plaatje van Ubisoft zit.

Samenvatting

Eigenlijk is The Division gewoon een heel erg leuk spel. De sfeer is subliem, de NPC’s zijn lekker divers en de aankleding is top gedaan. Komop, check de bovenstaande kerstballen! OK, het blijft new york, dus de meeste straten lijken op elkaar, maar het is gewoon cool om te zien dat ze de stad zo mooi hebben nagemaakt.

Het vechten verloopt ook soepel, zeker met vrienden. Soms een klein beetje lag, maar daar is overheen te komen. En het gevoel wat je krijgt als je met een goed geoliede squad op pad gaat, is hartstikke lekker! Het verhaal is leuk, zeker met de collectibles er bij geteld, en de skills, talents, en perks bieden je talloze manieren om je karakter beter te maken en je eigen stijl te vinden in het spel.

Weet je… Als ik zo terugdenk aan de uren die ik heb gestopt in The Division zijn het wel hele leuke uren geweest. Lekker met vrienden door de missies heen gelopen, en ik was een van de eerste in de Darkzone. Ik heb nog volop gebruik kunnen maken van de 15 credits per vijand en mijn gear ziet er netjes uit.

Maar eigenlijk heb ik nu niet zoveel meer te doen. Natuurlijk ga ik met vrienden nog op jacht in de Dark Zone, natuurlijk doen we elke dag braaf onze missies, maar is het dit nou? Van de 16 missies zijn er maar 4 die je kan spelen op moeilijkste modus. Vrienden met een lager level helpen met hun missies zit er eigenlijk ook niet in.

En precies dit zorgt er voor dat ik twijfel over de toekomstige Endgame van The Division. Ze waren er als de kippen bij om de beloning te verminderen voor je Endgame gear, maar over alle andere onderwerpen blijven ze stil. Een negatief denken persoon kan hier een typische Destiny mentaliteit in zien: Zolang mensen maar elke week online komen, en via microtransacties spullen kopen, hebben wij onze doelstellingen gehaald.

Ik hoop dat Massive, en Ubisoft daarboven, dit spel niet laten verfstoffen. Want The Division verdient meer dan een Darkzone waar mensen uit verveling rogue gaan, waar je vrienden al 4 uur doelloos eindbazen afschieten en waar je weken doet om een fatsoenlijke upgrade bij elkaar te sprokkelen. The Division verdient elite sleeper agents die nieuwe avonturen aangaan met elkaar, om de wereld te redden.