Review – Meridian Squad 22

Een paar weken geleden konden jullie de preview al lezen van Meridian Squad 22, Maar nu is de game dan echt uit. In mijn preview was ik al tamelijk uitgesproken over mijn enthousiasme voor deze titel. En om dan maar meteen een spoiler erin te gooien kan ik zeggen dat dit onveranderd is gebleven en deze titel hoe dan ook een mooie score gaat krijgen. Maar voor dat zover is zal ik jullie gaan vertellen waarom.

En om te beginnen ga ik dan nog eens noemen dat deze titel door één man is gemaakt. Ja je hoort het goed! Ik weet dat er veel meer indie titels zijn waarbij één persoon verantwoordelijk is voor het eind resultaat. Maar eerlijk is eerlijk, zelden tot nooit kunnen deze titels zich meten aan wat MS22 ons brengt.

In mijn preview haalde ik de vergelijking van de eerdere command & Conquer er al bij. En daarmee kan ik deze game dan ook het beste vergelijken. Maar laat ik beginnen met het verhaal.

We bevinden ons in de verre toekomst. De mensheid getracht om een groep kolonisten te sturen naar een andere plek om zo de mensheid te redden. Om onduidelijke redenen is deze kolonisatie van de kaart verdwenen. Men besluit om een nieuwe groep goed getrainde mensen op missie te sturen. Zei moeten zorgen dat de missende crew gevonden word op de planeet Meridian en weer veilig thuis komt. Zoals je kan raden noemen we dit team Squad 22.

In de story mode speel je dit verhaal opgedeeld in missies die worden afgewisseld door korte momenten in je ruimte schip. De keuze is aan jou met wie je daar praat en wat je met deze informatie doet. Net als de keuze aan jou is of je elke missie juist vol in de aanval gaat of op een verdedigende manier speelt.

In de basis blijft het wel het zelfde. Je begint met een aantal mensen uit jouw squad aan een missie. Je krijgt een target mee die kan verschillen tussen bijvoorbeeld het overleven van waves aan vijanden tot het verkrijgen van een bepaalde hoeveelheid grond stoffen. Dit doe je door met drones resources te harvesten en deze om te zetten in gebouwen die op hun beurt weer eenheden kunnen produceren.

Je zal ook moeten zorgen voor opslag capaciteit van de grondstoffen en genoeg energie om de gebouwen van te voorzien. Terwijl je dit aan het opbouwen bent komt in de meeste gevallen de vijand je al even flink het leven zuur maken en zal je dus ook moeten zorgen voor een goede verdediging. In de preview konden we al een paar missies spelen in de story mode maar nu kan je toch al snel een uurtje of tien aan de bak om hem uit te spelen.

Waar we in de preview niet mee bezig konden waren de Squad missies waarbij je verschillende lastige opdrachten voor de kiezen krijgt. Denk hierbij vooral aan stealth en puzzelen. Probeer bijvoorbeeld je leger ongezien door een doolhof van ruimtes te leiden om een drone weer heelhuids terug te brengen. Of om een target uit te schakelen. Al deze missies kan je in drie niveaus spelen. Normaal, hard en insane.

En dan mijn favoriet, De Conquest mode. Hierbij is het de bedoeling dat je planeten gaat veroveren door een soort van skirmish. We beginnen bij de middelste planeet en moeten de rondom liggende planeten veroveren door de vijand te verslaan. Lukt je dit dan zal je de planeten die daar weer buiten liggen vrij spelen. En dit gaat respectievelijk van een vrij eenvoudig niveau naar een knap lastig niveau.

In zowel de story als de Conquest mode vinden we ook 3 andere soorten resources vrij verspreid. Deze kan je verzamelen om zo skills te upgraden of dingen vrij te spelen. Niet elke unit is namelijk meteen beschikbaar. De drie klassen hiervoor zijn aanval, verdediging en economie. Verwacht hierbij geen enorm uitgebreide skill tree maar een twintig tal opties om vrij te spelen per klasse.

Wat ik dan wel mis is een vorm van multi player en iets van een vrij instelbare skirmish. Deze game die leent zich daar zo vreselijk goed voor. Ik kan niet zeggen dat het een hele grote teleurstelling is aangezien de game toch zeker een uur of 50 aan gameplay bied maar het zou zo vet zijn geweest als je zelf kan bepalen op welke map je speelt en met hoeveel tegenstanders.

Maar dat is dan ook wel het enige min punt dat ik kan vinden. Zeker als je je bedenkt dat je voor minder dan vijftien euro al aan de slag kan met deze titel.

Wat mij dan nog rest zijn de graphics, het geluid en de controls. De graphics spatten echt je scherm af. Je komt in heel gevarieerde gebieden die door de enorm toffe graphics echt allemaal een eigen sfeer uit ademen. Dit word benadrukt door de toffe sounds. En ook de interface is echt perfect. Hier liep ik toch enigszins tegen aan bij zijn voorganger. De controls zijn precies zoals je ze mag verwachten met een game als deze. Alles lekker met je muis te behappen en goed reagerend.

Conclusie:

Ik was na het schrijven van mijn preview eigenlijk al niet bang dat dit echt een hele toffe game zou gaan worden. En dat heeft het dan ook zeker waar gemaakt. Ik heb er inmiddels al flink wat uurtjes inzitten en ben zeker nog niet uitgespeeld.

Het gebrek aan een multi player en een vrije skirmish word zeker ruimschoots goed gemaakt door de hoeveelheid content die de game wel heeft.

En ook qua looks, sounds en feeling scoort MS22 wat mij betreft enorm hoog. En laat het me nog één keer benadrukken voordat ik weer lekker verder ga spelen. Deze game is gemaakt door één man. HOE DAN?