Review – Toy Soldiers: War Chest

Als klein ventje kreeg ik ooit een zak vol plastic soldaatjes. Gewonnen denk ik, op een kermis. Daarmee speelde ik oorlogje. Een beetje zoals de “Oh Buurmand wat doet u nu” meneer uit Flodder. Maar hij had, naast een leuke ervaring met Cees, een groot nagebouwd slagveld. Beide had ik niet als klein mannetje.

Nu ik een stuk ouder ben, mist alleen nog zo’n groot slagveld in mijn huis. Maar veel plek heb ik er helaas niet voor. Gelukkig is daar Ubisoft met het spel Toy Soldiers: War Chest. Soldaatjes, kanonnen, luchtschepen en… lasers?

Uit Den Ouden Doosch
De eerste versie van Toy Soldiers is al weer 5 jaar oud. Toen was het een Arcade game, uitgebracht door Microsoft Studios. De soldaatjes waren gebaseerd op de eerste wereldoorlog en het slagveld was gemaakt van hout en plastic.

Toy Soldiers kreeg een vervolg, Toy Soldiers: Cold War, welke zich afspeelde tijdens de koude oorlog. Deze game had, naast soldaten en voertuigen uit de koude oorlog, ook een GI Joe thema wat de game erg geinig maakte om te spelen.

Beide games hadden een verhaal waar je je basis moest verdedigen, in een vorm die leek op Tower Defence games. De Multiplayer bestond tevens uit het bouwen van eigen poppetjes om de vijand aan te vallen.

Ik vond deze games erg leuk. Het tempo lag lekker laag, je kon relaxed op de bank zitten en de gameplay was geinig en niet al te complex. Toch konden beide games me voldoende vermaken om uren mee aan de haal te zijn.

Nieuw merk Soldaatjes
Ubisoft heeft de bal van Microsoft Studios overgenomen en daarom is Toy Soldiers: War Chest deze keer niet exclusief voor het Microsoft Platform. De developer, Signal Studios, is wel hetzelfde gebleven en meteen was ook duidelijk dat het spel grotendeels dezelfde gameplay heeft.

Wel heeft Ubisoft hun eigen touch and feel erover gegooid. Zo kent de game bij de lancering al talloze DLC packs en is Uplay geïntegreerd. Erg leuk is dat een deel van deze DLC packs characters uit andere Ubisoft games zijn. Zo kan je aan de slag met Ezio uit Assassin’s Creed maar bijvoorbeeld ook met Duke van G.I. Joe en He-Man.

Helaas zag ik snel daarna dat de game ook microtransacties heeft. Je kan naast DLC packs met een nieuw karakter ook muntjes kopen om sneller wapens en upgrades te unlocken. Een beetje jammer, maar dat is helaas de trend van deze jaren.

De legers van Kaiser Wilhelm II
In de eerste delen speelde je met soldaatjes van Kaiser Wilhelm II. Dat was de keizer die in Duitsland aan de macht was tijdens de eerste wereldoorlog. We kennen hem van de eerste Toy Soldiers waar hij zijn legers tegen de Britten liet strijden.

In War Chest is hij terug en moet hij vechten tegen… De Dark Lord? Heh? Hmm… Raar. Volgende level dan maar. Deze keer moet ik mezelf verdedigen tegen aanvallen van Starbright die een leger vol met… Knuffelberen en Ponies? Euh….

Al snel werd me duidelijk dat War Chest een bijzondere samenstelling van vijanden is en de stemmen die je op de achtergrond hoort bevestigen het ook. Het klinkt als een jonge knul die tegen zijn zusje zegt dat ze wel mag meedoen. En dat zusje neemt natuurlijk knuffelberen mee. Logisch, en leuk!

De verschillende troepen, inclusief die van de DLC packs, zijn geinig en verschillend en lekker divers om mee te spelen. Op zich verschillen de troepen niet enorm van elkaar maar het speelt toch lekker weg. Hier doet Ubisoft het best slim mee, want voor elke groep kan je dingen vrijspelen óf kopen met muntjes, die je ook weer kan kopen met echt geld.

Gewoon spelen met plastic poppetjes?
Er zijn een boel missies die je in je eentje kan spelen met een soort van verhaal erachter. Waar het qua gameplay op neer komt is dat de vijand allerlei poppetjes op je afstuurt en jij je moet verdedigen. Dit doe je door verschillende soorten afweergeschut te bouwen.

Zo heb je als Wilhelm machinegeweren tegen de zwakke, snelle poppetjes die in grote getalen komen, Mortiergranaten tegen de voertuigen en enorme kanonnen tegen de grote tanks. En natuurlijk luchtafweergeschut tegen de vliegtuigen.

Na een tijdje heb je en bolwerk gebouwd met verschillende soorten verdediging en worden de aanvallen steeds zwaarder. Per verslagen plastic poppetje krijg je geld en daarmee kan je je verdediging weer upgraden.

Nou wordt ’t soms erg heet onder je voeten en daar kan je zelf wat aan doen. Je kan namelijk elk wapen overnemen en zelf gaan schieten. Zo wordt je score hoger en als je een boel poppetjes neer hebt geknald kan je zelfs een super-unit unlocken die jij dan weer op de aanvallende troepen los kan laten.

Dat kan Keizer Wilhelm II zelf zijn, een mega-tank of een luchtschip. En natuurlijk hebben alle andere partijen hun eigen speciale eenheden om tegen mee te vechten, evenals een scala aan unieke verdedigingswapens.

Co-Op plastic poppetjes afknallen! Wat een plezier!
De eerdere versies hadden een leuke Co-Op modus waar je samen aan de slag kon om de vijand te verslaan. Of je koos ervoor om elkaar te lijf te gaan met plastic soldaatjes. Deze feature zit ook in Toy Soldiers: War Chest.

Helaas lukte het me niet om iemand te vinden met matchmaking om tegen te vechten en ook CoOp betekende dat iemand in mijn vriendenlijst de game ook moest hebben daar het spel geen matchmaking heeft om samen te spelen. Jammer, want ik wou die feature best een kans geven.

Gelukkig beïnvloedt dat mijn oordeel over het spel verder niet. Toy Soldiers: War Chest lijkt namelijk aanzienlijk op zijn voorgangers, met wat meer features, tweaks en andere tierlantijnen. Niets mis mee maar ook niet echt bijzonder.