Throwback Review – Far Cry 3: Blood Dragon

Op 30 november 2012 bracht Ubisoft Montreal Far Cry 3 uit, wat een enorm succes was. Velen waren al vanaf moment 1 gegrepen door de achtbaanrit wat het spel te bieden had. De enorme speel vrijheid die de spelers kregen op een prachtige tropische locatie, de talloze activiteiten die je kon doen, zelfs het trippen op verscheidene paddenstoelen. En iedereen die het spel gespeeld heeft zal de psychopaat Vaas een speciaal plekje hebben gegeven in zijn/haar hart. Alleen hij zorgde er al voor dat Far Cry 3 een eigen karakter heeft.

Toch was Far Cry 3 een mak lammetje vergeleken met z’n standalone broertje Far Cry 3: Blood Dragon, dat op 1 mei 2013 uitkwam. Als Far Cry 3 een achtbaanrit is, dan is Blood Dragon een raketvlucht. Hier is duidelijk te zien dat de ontwikkelaars alle remmen los hebben gelaten en een enorme middelvinger naar iedereen hebben opgestoken. Schrap de serieuze tonen, schrap de zonovergoten locaties, schrap ook maar enige vorm van realisme. We pleuren gewoon alle jaren 80 actiefilm clichés in 1 spel. Dus trek je leren jack maar aan, stop die VHS tape met trainingsmontages maar in je televisie en zet je schrap.

Same dance, different tune?

In feite is er weinig anders aan de gameplay mechanics van Blood Dragon, ten opzichte van Far Cry 3. Je speelt in een open wereld, je accepteert missies, je kan jagen, outposts overnemen, voertuigen besturen als boten, jeeps en gliders, enzovoort. Hierbij moet ik wel meteen zeggen dat de omgevingen van Blood Dragon er erg karig uitzien. De map is best wel klein, er zijn weinig interessante vistas en door het kleurgebruik komt het allemaal erg donker over. Natuurlijk is het kleurgebruik intentioneel om de cyber sfeer over te brengen, maar dat maakt dit spel duidelijk een minder hoogstaand grafisch uitziend spel, dan zijn grotere broer Far Cry 3. Ook is er minder variatie in dieren. Maar besef wel dat het een standalone DLC is, die tijdens de release maar 15 euro kostte. En wat ze verder hebben gedaan met het spel is meer dan menig DLC durft te doen.

Just your regular US Army Mark 4 Cyber Commando

In Far Cry Blood Dragon speel je als Rex “Power” Colt, een US Army Mark IV Cyber Commando. Deze soldaten zijn uitgerust met scanogen, robotarm, lasermes en een wagonlading aan vuurwapens. Het klinkt al absurd, maar dit is slechts het topje van de ijsberg. Vietnam War 2, cyborgs, robothaaien…het komt allemaal aan de orde. Dit alles is allemaal overgoten in een jaren 80 vibe.

Er zit een scanline filter over het beeld en de soundtrack (verzorgd door Power Glove) gebruikt veel synthesizers, percussie en elektrische gitaar.

Het hele spel is ook volgepropt met hilarische referenties, quotes en oneliners. Zo zijn het overgrote deel van de cutscenes hilarische slides geworden, waarin alle bekende actiehelden jargon wordt gebruikt. Niks is serieus. Zelfs de tutorial maakt zowel de speler als zichzelf belachelijk.

De wapens zijn veelal ook gebaseerd op de wapens uit bekende jaren 80 films. En waarbij alle wapens van Far Cry 3 nog gegrond waren in enige vorm van realisme, kan je in Blood Dragon uiteindelijk rondlopen met een quad barrel shotgun die je vijanden in vuur en vlam zet, een sniper rifle die explosieve kogels afvuurt en de Killstar, wat simpelweg een armlaser is die alles op je pad omtovert tot een bloederige pulp. En dan hebben we het nog niet eens over de Blood Dragons gehad.

They shoot fire. From their eyes!

De Blood Dragons zijn de gevaarlijkste vijanden die je kan tegenkomen in het spel. Deze radioactieve dinosaurussen lopen overal rond op de map en als je niet oppast heb je er 1 achter je aan. Ze kunnen je tackelen, waardoor je in de lucht vliegt, ze kunnen je aan hun tanden, of klauwen rijgen en als je denkt dat je op een afstand veilig bent dan heb je het mis, want ze schieten lasers uit hun oogballen.

Al met al kan je dus concluderen dat deze uit de kluiten gewassen leguanen de game over reptielen zijn. Je wordt gespot en je hebt niet eens genoeg tijd om je testament op orde te krijgen. Dat zou je wel denken, ware het niet dat ze erg slechtziend zijn, waardoor je makkelijk langs ze kan sluipen. En nog belangrijker: je kan ze als wapen inzetten.

De garrisons die je in het spel moet veroveren hebben allemaal een schild, die de Blood Dragons buiten houdt. Maar deze kan je ook uitschakelen. Daarnaast kan je van elk gedood persoon of dier een cyber heart looten. Deze kan je gebruiken om Blood Dragons die in de buurt zijn te lokken naar de plek, waar jij de hearts gooit. Dus je kan met veel moeite een garrison sluipend en geruisloos proberen te ontruimen, terwijl je onderweg de alarmen uitschakelt. Of je kan guns blazing alle soldaten en de versterking te lijf.

Maar waarom zou je dat doen, als je ook een mini godzilla naar binnen kan lokken, die al je tegenstanders verpulvert? Heb je daarna wel het probleem dat je dat beest ook weer weg moet lokken, of moet verslaan (dat eerste is meer aan te raden), maarja, voor niets gaat de zon op.

Verdict

Als je een DLC verwacht die een aanvulling is op het verhaal van Far Cry 3, dan is dit niet het spel voor jou. De enige gelijkenis met dat spel, zijn de gameplay en de mechanics. Ben je op zoek naar een spel wat je middenin de actie gooit, geen minuut voorbij laat gaat zonder oneliners en alles omgooit van het origineel, dan ben je aan het juiste adres beland. Het is een love letter naar alle clichés, maar daardoor is het allemaal des te vermakelijker.

Je ziet maar zelden dat ontwikkelaars zo extreem het roer omslaan in hun DLC. Blood Dragon heeft geen lang verhaal, er is veel minder variatie in wapens en locaties en het heeft niet de prachtige jungles van Far Cry 3. Maar het is een goedkope manier om een middag te genieten van een hilarisch slecht actie verhaal en je een heerlijke on the nose blast from the past te geven, naar een tijd waarin alles opgelost kon worden met oneliners, een krachtige biceps, explosies en een scheutje American Freedom. Hasta La Vista Baby!