“Wacht maar tot je mijn leeftijd hebt”…. Een uitspraak die jullie misschien ook wel eens naar je hoofd geslingerd hebt gekregen van een van je ouders. Mijn moeder heeft deze wel een aantal keer ingezet tijdens mijn jeugd En uiteraard heeft moeders altijd gelijk en denk je daar later nog wel eens aan terug. Als je jong bent denk je dat je alles (beter) weet en dan liggen je prioriteiten heel ergens anders. We maken ons nog niet druk over rekeningen die betaald moeten worden en we voelen nog geen druk van de baas op kantoor m.b.t. de rapportage die je nog dient aan te leveren. Echt niet, ik maakte me druk over hoeveel huiswerk ik mee kreeg van school want dat ging van mijn game-tijd af.
En ja, ik tik over een tijdje de 40 aan en inderdaad liggen de prioriteiten in het leven nu heel anders. Ja het is nu veel belangrijker dat er eten op de plank komt, de rekeningen betaald worden en moet die rapportage op tijd ingeleverd worden. De game-tijd is inmiddels bijna niet meer. Met een fulltime baan en een gezin met kinderen moet je nu eenmaal je tijd anders gaan indelen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb een fantastische baan en een nog mooier gezin maar mijn hobby is vandaag de dag nog steeds een potje gamen. Maar waar ik vroeger elke vrije minuut van de dag die ik had, besteedde aan een game is dat nu zeker gekelderd naar soms 1 á 2 avondjes in de week. Oké, het ligt ook wel aan het soort game dat uitgekomen is hoor, want met een aankomende AC: Unity en een Far Cry 4 weet ik zeker dat het aantal wat op gaat lopen qua game-tijd.
Maar met het ouder worden en het veranderen van de prioriteiten, merk ik dat ook op game gebied dat er veranderingen zijn opgedoken. Zo speelde ik vroeger alle Final Fantasy spellen met veel plezier. En er dan niet zomaar doorheen rennen om het spel uit te spelen, nee ik ging elke hoek, steen en grot verkennen om te zien of er wat te halen viel. De 50 uur haalde ik makkelijk met dit soort spellen. Mijn passie voor Final Fantasy was dat ook hoog maar als je me vandaag de dag zou vragen hoe ik tegenover deze franchise sta dan moet ik eerlijk bekennen dat ik niet eens meer weet bij welk deel we inmiddels beland zijn. Dit is een voorbeeld waarvan ik merk dat mijn prioriteiten veranderd zijn. Ik heb gewoonweg geen tijd en daarmee ook geen geduld meer om dit soort grote games te spelen.
Er komt tegenwoordig zoveel en zo snel iets nieuws op de markt en als je een gamer bent dan probeer je mee te blijven gaan met deze nieuwtjes. Dat is tenminste als je interesses op game gebied niet beperkt is tot bepaalde genres. Als ik nu aan een spel als Final Fantasy ga beginnen dan zou ik er maanden mee bezig zijn. Daarmee weet ik van mezelf dat ik niet lekker in het spel kan komen. Ik zou het verhaallijn snel weer kwijt zijn, zou sommige knoppen bediening niet meer weten en uiteindelijk zou de interesse wegvloeien en raak ik het spel niet meer aan. Zonde, ja inderdaad maar het is er zo ingeslopen. De prioriteiten gaan gewoon ergens anders liggen wat op zich ook wel weer voordelen heeft. Zo zoek ik tegenwoordig naar wat kleinere spellen en op die manier ben ik in aanraking gekomen met heel wat Indie games. En wat zitten daar een pareltjes tussen zeg. En ja, soms loop ik te zeuren dat dit soort games dan net weer iets té kort zijn maar het is ook nooit goed bij een Hollander.
En toch spreek ik mezelf ook een beetje tegen! Mijn passie qua games ligt voor een groot gedeelte bij games als Assassin’s Creed, Metal Gear Solid en Far Cry, dit zijn geen kleine games en nemen ook flink wat tijd in beslag, zeker als je iemand als ik bent die er eigenlijk alles uit wil halen en alle hoeken van de game gaat bezoeken. Hoe ik dat dan doe? Nou daar neem ik soms een paar dagen vrij voor. Ja, voor dat soort games wil ik graag een dag vrij nemen en de volle aandacht geven. Iedereen het huis uit voor werk en school en papa kan even helemaal los in zijn game room. En met de mooie maand november in het verschiet met daarin een Assassin’s Creed: Unity én Far Cry 4, de donkere dagen en smerig weer buiten, is dit voor mij de ideale combinatie om eens goed te kunnen genieten.
En zo zie ik dat ik prioriteiten moet stellen ook op game gebied en dat is soms best jammer aangezien ik soms het idee krijg dat ik sommige goeie titels aan me voorbij laat gaan. Hopelijk ben ik nog goed van geest als ik ooit een keer met pensioen kan gaan. Ik vraag me dan ook af of er onder jullie ook mensen zijn die, door wat voor reden dan ook, sommige dingen aan zich voorbij moeten laten gaan. Let me know!