Ik ben blij dat ik geen kinderen heb… Ten minste, voor zover ik weet. Niet dat ik kinderen niet leuk vind hoor. Een paar jaar voor de pubertijd zijn ze grappig. Dan leren ze allerlei nieuwe dingen, en praten ze over van alles zonder dat ze echt snappen waar het over gaat.
Maar rond de pubertijd begin ik het lastig te vinden. Rond die tijd leren kinderen dingen in context te plaatsen, maar hun context is nog veel te beperkt om er een goed oordeel mee te kunnen vormen. En dan krijg je opmerkingen die wal noch schip raken.
Misschien wordt ik gewoon oud. Ik denk steeds vaker terug naar de tijd toen ik nog jong was. Ik weet nog talloze games die toen echt episch waren. Monkey Island, Halo, Gears of War. Klassiekers. Maar als ik Gears of War dan laat zien aan de pubers van nu, weten ze het niet te waarderen.
De nieuwe generatie…
Gears of War 4 kreeg bij de aankondiging ook veel te verduren. Van de jonge generatie, die zich er compleet niet in kon plaatsen, en van de oudjes, die bang waren dat de nieuwe studio er niets van zou bakken.
Na een aantal keer de game onder handen te hebben genomen durf ik nu al te zeggen dat deze nieuwe generatie Gears of War veel potentie heeft. Potentie om als vanouds weer brute dingen te doen. Vernieuwingen waren hier en daar al zichtbaar, maar wat er het meest uitsprong was de generatiekloof.
Zo vader, zo zoon.
Je speelt in Gears of War 4 namelijk met J.D. Fenix, de zoon van Marcus en Anya, uit de voorgaande delen. J.D. is met zijn vrienden op avontuur. Gelukkig zijn zij de pubertijd al weer voorbij, dus aan Pokemon Go hoef je niet te denken. J.D. heeft gelukkig genoeg geërfd van zijn ouders om het interessant te maken.
Het stukje van de single player wat ik speelde zat weer tot de nok toe vol lompe kettingzaag actie. Het was direct te merken dat het overgrote deel van wat Gears of War zijn unieke stijl gaf, weer terug te vinden is in deel 4. Zelfs de quick-reload snelheid is gelijk aan die van het vorige deel.
Is natuurlijk ook een boel vernieuwd, naast het goed geplaatste kopieer en plakwerk. Je kan nu vijanden uit balans beuken, in cover mensen te grazen nemen die in de buurt komen, en zijn een aantal wapens en vijanden toegevoegd.
Wat mij positief opviel is het nieuwe systeem rondom stormen tijdens het spelen. Tijdens het spelen kwam er een storm steeds heftiger dichtbij. Die storm had uiteindelijk meer en meer invloed op hoe de wapens zich gedroegen. Een granaat is uiteindelijk niet meer tegen de wind in te gooien, en de zwaardere projectielen wijken af door de wind.
Mano a Mano / Mano a Locusts
De multiplayer is voor mij altijd uitdagend gebleken. Stop mij in een helikopter en ik own in Battlefield, een kleine aanpassingen en ik geniet tijdens Titanfall. Maar Gears of War krijg ik maar moeilijk onder de knie.
Gelukkig kon ik de Gears of War 4 spelen met een stel vrienden die er wél goed in zijn. En ook hierin komt deze nieuwe versie goed naar voren. Ik vind het aanzienlijk beter spelen dan de voorgaande delen, en ben minder aan het klooien met de besturing.
Natuurlijk leg je het af tegen mensen die al jaren Gears of War spelen. De maps zijn te klein om je goed te verschuilen, en tegen nolifers ben ik niet opgewassen. Maar zolang ik naar het potje zocht kwamen we altijd tegen tegenstanders met gelijke ervaring.
En mocht je menselijke tegenstanders zat zijn, bied Gears of War 4 je natuurlijk weer een uitgebreide Horde mode, waarin je golven aan Locust moet verslaan, en een CoOp modus om door de verhaallijn te lopen.
Enthousiast met een nieuwe kettingzaag!
Op dit moment lijkt het er op alsof Gears of War 4 alleen maar mooie dingen gaat brengen, en misschien is dat niet eens zo raar. Gears of War heeft er al drie heerlijke delen op zitten, en eigenlijk waren alle versies leuk om te spelen met mijn vrienden.
En als ik de ontwikkelaars moet geloven die ik sprak op de GamesCom, wordt het weer een goed verhaal, waarin je als testosteronbom met een kettingzaag de vijand te lijf kan gaan. Is het vernieuwend? Is het revolutionair? Ik vermoed van niet. Maar waarschijnlijk wordt het weer lekker lomp doen, onderuit gezakt op de bank.
Zoals vanouds…