Borderlands heeft een speciaal plekje in mijn hart…tijdens onze “verkering” speelden Jack en ik het eerste deel co-op als onze dates. De Special Edition Loot Crate was onze eerste gezamenlijke aankoop toen we gingen samenwonen….en ook het eerste spel dat wij splitscreen co-op speelden. Iedereen die Bordelands heeft gespeeld herkent Moxxi natuurlijk in mijn avatar….en ik heb mijn eigen Handsome Jack thuis 😉
Toen de Pre-Sequel werd aangekondigd ging mijn hartje sneller kloppen en het was ook eenechte must om te spelen tijdens de Gamescom. Om niet in herhaling te vallen met nieuwe woorden neem ik even mijn eerste ervaringen uit mijn Gamescom verslag over om zo de basis voor de review aan te geven. Want het zou anders een beetje dubbel zijn immers 😉
Het is alweer een week geleden….how time flies…op de laatste dag van de Gamescom was de dag dat we eindelijk op de maan van Pandora mochten rondlopen, spingen en met name KNALLEN!!! Na een korte presentatie van 2 heren van Gearbox van trailers en filmpjes die we als fans natuurlijk al lang kende gingen de deuren open van de kamer ernaast…allemaal units waar wij met onze 365Delegatie (+1 special guest) mochten genieten van de Pre-Sequel van ons geliefde Borderlands.
En ja, we weten het wel, het is niet zo vernieuwend als een nieuwe IP of super-duper-make-over-in-next-gen-technology….maar het is Borderlands…dus dan is het altijd goed! Ik had het geluk om als mijn geliefde Claptrap te spelen…dus mijn geluk kon niet op. Z’n heerlijke one-liners en humor alleen zijn voor mij al genoeg om het spel te spelen….dan is het een bonus om als hem te spelen 🙂
Laat ik eerst beginnen met het voorstellen van de crew…die iedere Borderlands gamer eigenlijk al kent. Zoals net al genoemd…Claptrap is nu echt een speelbaar character en zal je ook in dit deel vaker hoofdpijn geven dan je denkt. Claptrap, “the Fragtrap” is de laatste overgebleven robot in zijn soort. Zijn skill “VaultHunter.exe” is helaas eentje die niet stabiel is…daar waar hij de ene keer in een super modes gaat waar iedereen wat aan heeft….de random kills kunnen ook iets geven waar het de moeite niet voor is het te activeren. Maar zoals gezegd, het is random dus je kunt het niet beïnvloeden. Zijn laatste perk in één van de skill trees is erg grappig….als je Claptrap dan namelijk een high-five geeft voor je het gevecht start zal dit goed uitpakken voor iedereen…laat je hem “hangen”…dan zijn de consequenties voor jou.
Athena, “the Gladiator” kennen we als de assassin van de Atlas Corporation die een rol had in de Borderlands DLC campaign The Secret Armory of General Knoxx. Zij kan met haar schild tijdelijk alle schade absorberen en deze skill kan (bij verder upgraden) ook gebruikt worden tegen de vijand. Haar schild kan dan namelijk ook al een soort van boemerang gebruikt worden met extra damage door de element schade die het schild ook kan absorberen.
Nisha, “the Lawbringer” kwamen we tegen in Borderlands 2 toen zij de rol had als de sheriff van Lynchwood. Met haar “Showdown” skill krijgt ze extra damage en speed met haar guns. Één van haar skill tree perks geeft haar de mogelijkheid om continue dual-wielded rond te lopen.
De Hyperion engineer Wilhelm, beter bekend als “the Enforcer”, kennen we als de 2e grote boss uit Borderlands 2. Als je dat niet meer weet, dan kan ik dat begrijpen…want Wilhelm is een grote robot die vecht voor Jack en alleen zijn hoofd is nog herkenbaar. De cybernetic techniek is dan ook zijn skill en skill tree perks…het langzaam één worden met technology en wapens als een big-ass robot-look-alike 😉
Zoals bekend is het verhaal een Sequel op Borderlands en een Prequel op Borderlands 2…vandaar de pakkende naam. De avonturen spelen zich af op de maan van Pandora en ons team staat aan de kan van Jack in de strijd met tegen een vijand die nog grotere bedreiging is. We zien handsome Jack dan ook in een rol waarbij hij nog niet de bad-guy is zoals we hem kennen uit Borderlands 2. Je ziet hoe de omstandigheden hem langzaam veranderen en ook je eigen rol als handlanger.
In de demo doe wij hebben gespeeld konden we ervaren hoe het is om met de andere zwaartekracht te springen, de extra hoge jumps, de jetpack en de slams op de grond. In de missie waarbij je samen met je team voor Jack en de 10-jarige Pickle op zoek gaat naar AI verkennen we Pity’s Fall en het wrak van de Drakensburg. In deze uitgebreide demo (gewoon de hele missie) hebben we genoeg tijd om te genieten van alle nieuwe features, wapens en de omgeving. Het voelt als de vorige delen…ziet eruit als de vorige delen…maar hey…Why fix a good thing when it’s not broken 😉 .
Het is voor de echte fans zeker een must-play omdat het wel degelijk een nieuw verhaal is en zeker geen copy-paste van de andere delen. Maar ik kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die 1 deel al genoeg vinden en gewoon een totaal andere IP willen proberen. Dat is en blijft gewoon persoonlijk. Voor de mensen die nog geen PlayStation 4 of Xbox One hebben is het wel super om een coole titel op de release rol te krijgen die zij ook kunnen spelen in plaats van de andere titels die aan hun neus voorbij gaan.
En dat heerlijke herkenbare “coming home” gevoel dat ik had tijdens de Gamescom is gebleven toen we thuis de disc in de Xbox 360 deden…dat in combinatie met het samen co-op spelen gaf een instant smile op mijn gezicht (en dat van Jack). Ok ok, ik heb misschien ook wel een roze bril op als het gaat om Borderlands, maar ik kan ook zeker kritisch zijn hoor 😉
Maar die kritiek gaat met name naar ons zelf in eerste instantie, want de review van de Pre-Sequel had er natuurlijk al veel eerder moeten zijn. Maar door onze gezamenlijke historie is Borderlands gelinked aan samen co-op spelen, het is een soort van ongeschreven regel dat we de eerste run van het spel alleen maar met elkaar spelen co-op…dus niet alleen en al helemaal niet met iemand anders 😉 Dus ja, als je dan minder game-tijd samen hebt…dan duurt het allemaal toch een stuk langer dan verwacht.
Het tweede waar wij tegenaan liepen is dat het spel zoveel moeilijker aanvoelde dan de andere 2 delen. In eerste instantie waren we toch iets aan het mopperen…tot ik me realiseerde dat dit kwam omdat wij bij de andere delen al snel in het verhaal in bezit waren van ultra wapens (en nog belangrijker) ultra-mega-super-shields. Dus de moeilijkheidsgraad die wij tegenkwamen, was gewoon de standaard zonder hulp 😉
En daar waar ik bij veel andere games toch vaak de geest geef als het te moeilijk wordt, bij Borderlands kon ik gewoon niet stoppen, dan maar vaker respawnen (en mijn geld weg zien stromen 😉 ). Het speelde gewoon zo lekker weg, het vertrouwde gevoel, de wapens looten, elke keer nakijken of het een beter wapen was dan welke ik al had, om daarna het minste wapen weer te verkopen. De bekende gezichten (ook al zijn ze in dit deel in een andere rol) en nieuwe characters zijn mooi in balans. Precies goed om je een vertrouwd gevoel te geven, maar toch ook een vernieuwend aspect.
Ook vernieuwend is de manier van bewegen, door je jetpack kun je extra gebruik maken van de andere zwaartekracht die er op de maan is. Deze grote jumps helpen je hoger te komen en sneller te verplaatsen. Alleen is het soms even lastig om precies ergens op de springen, want je springt snel te ver (lang leven respawnen). Ook het feit dat je moet werken met een zuurstofmasker is echt even wennen en op sommige momenten behoorlijk irritant…maar wel vernieuwend 😉 Gelukkig zijn er zuurstof domes met kunstmatige zuurstoftoevoer en natuurlijke zuurstofbronnen over het hele maanoppervlak om even “bij te tanken”.
Door de eigen cel-shaded stijl van Borderlands hebben wij eigenlijk niets gemerkt van een grafische beperking van de last-gen ten opzichte van de games die we spelen op de current gen. Je merkt er niets van behalve dat je een andere controller (weer) beet hebt. Het spel speelt gewoon heerlijk weg en we hebben geen beperkingen gemerkt zoals je bv wel hebt bij andere games qua laadtijd of hikjes. Zelf hebben wij ook geen glitches gehad of freezes…het was smooth sailing.
Nou ja, smooth sailing, dat ook weer niet…want de enemies bleven maar komen! Sommigen gebieden komt er maar geen einde aan! Dit zijn de gebieden waar geen missies zijn. De random enemies die je daar tegenkomt komen je soms wel eerlijk gezegd de strot uit. Onderweg even rustig aan doen is er niet bij, alleen in de veilige gebieden. En misschien komt dit omdat we gewoon sneller doodgaan en niet de beste wapens hebben, maar gevoelsmatig zeg ik dat er gewoon meer enemies zijn.
Er zijn ook hier en daar enemies die er echt niet horen, en eigenlijk is dat voor mij het enige minpunt aan het spel. Als je namelijk tussen battles hebt met een main NPC en deze hebt verslagen….dan hoor je deze dus NIET tegen te komen als je later in het spel weer in het gebied komt. Dat de random enemies er lopen, ok, dit zijn gewone “minions” die zonder naam en identiteit ronddolen. Maar de main NPC’s die ook hun eigen aankondiging krijgen voor de battle begint horen gewoon verslagen te zijn. En alleen weer naar voren te komen als je het spel opnieuw speelt.
Zoals gezegd, dit was voor ons eigenlijk het enige grote minpunt wat echt stoorde. Wat ook jammer was is dat de loot gevoelsmatig minder voelde. Niet qua hoeveelheid, maar wel qua awesomeness. Zelf had ik 2 wapens aan het begin die tot ver in het spel heb gebruikt, er kwamen maar geen betere wapens….en dat is toch wel erg jammer…want steeds betere wapens krijgen is toch wel een belangrijk deel van de Borderlands charme. Paarse wapens zijn er wel weer gelukkig…maar die zijn niet per definitie beter. Toch wel jammer dat ik mijn oranje wapens uit deel 2 niet kon meenemen 😉
Sommige mensen noemen het een tussendeel, of een deel dat DLC had moeten zijn, daar ben ik het totaal niet mee eens. Ja, het is niet zo enorm vernieuwend als een nieuwe IP…maar hey, is elk deel van CoD of AC dat wel? 😉 Als je fan van een franchise bent dan speel je elk deel…zo niet dan kan ik me voorstellen dat gamers een titel op de last gen consoles overslaan en wachten op een nieuw deel op de current gen. Maar het is zoveel meer dan een tussendeel of DLC, het is echt een op zich zelf staand deel…en met meer vernieuwing dan verwacht.
Wij geven alleen hele cijfers bij ons verdict….en dat maakt het deze keer erg lastig voor me…gevoelsmatig zit ik op en 8,5 dus 9 eigenlijk…maar ik ben bang dat mijn roze bril dit cijfer beïnvloed toch. Dus ik ben kritisch, zoals ik aan het begin aangaf, en geef het een 8,499999 nu….en dus in onze verdict maatstaf een 8…maar gevoelsmatig een 9 voor mij 😉
365Gaming Verdict: 8
