Dust an Elysian tail is een super mooi getekend, tekenfilm-achtige 2D hack and slash actie indie RPG. Als je het spel voor het eerst opstart denk je in wat voor sprookjesverhaal ben ik nu weer beland? Het lijkt een beetje op een sprookjesbos. De omgeving is mooi getekend, bepaalde dingen glinsteren en je ziet zelfs vuurvliegjes vliegen. Het is dus super gedetailleerd en sommige delen zijn zelfs interactief en/of bewegen mee. Humble Hearts LLC heeft het spel op 24 mei 2013 uitgebracht via Microsoft Studios.
In het spel ben je Dust, een speciaal soort superkonijn. Dust weet niet meer wie hij is en heeft onderbewust om hulp geroepen. Hij wordt dan ook wakker gemaakt door een pratend zwaard en zijn beschermer Fidget. Hij volgt het advies van het zwaard op en gaat in het dichtstbijzijnde dorp antwoorden zoeken. Al gauw komt hij erachter dat er een hevige oorlog aan de gang is, die daarmee de nu overgebleven dorpjes in Falana bedreigd. Dust krijgt naarmate het verhaal vordert steeds meer het vermoeden dat hij een belangrijke rol in deze strijd heeft gespeeld en dat hij het antwoord op de het einde van de oorlog is.
Persoonlijk vind ik het spel niet heel erg origineel. Dit soort verhalen worden vaak herhaald en beginnen toch wel een beetje saai te worden. De stemmen van Dust en het zwaard kan ik uren naar luisteren maar als ik het stemmetje van Fidget hoor vraag ik me af waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Hij graat op je zenuwen, niet erg aangenaam dus.
Alles wat je op je in het spel tegenkomt, van de landschappen van Falana tot zijn inwoners, is op schitterende wijze weergegeven. Alles is met de hand getekend en de spelwereld ziet er, zoals ik al eerder zei, uit als een interactieve tekenfilm. Het hele spel ziet er kleurrijk uit en barst van karakter. Daarnaast zijn de locaties gevarieerd, van een ondergronds dorp tot besneeuwde bergen, bosrijke gebieden en griezelige landhuizen. Het gaat niet snel vervelen om rond te reizen, de dorpjes zijn zeer gedetailleerd en de karakters zijn goed uitgewerkt.
De monsters zijn mooi getekend, bewegen vloeiend maar soms kunnen ze niet helemaal doen wat er van ze verwacht wordt. Als er een monster bijvoorbeeld een heuvel afvalt zouden ze niet allemaal terug kunnen springen om Dust weer aan te vallen. Dit zou kunnen komen doordat ze iets te klein zijn getekend. Maar daarentegen zijn de details super uitgewerkt.
De controls voor dit spel zijn zeer eenvoudig, je hebt alleen je muis en enkele toetsen op je toetsenbord nodig. De bewegingen zijn vrij recht toe recht aan en er hoeft niet gericht aangevallen te worden. In het spel is onvermijdelijk dat Dust zich in de strijd moet mengen. Gelukkig is vechten één van de sterkere punten van het spel.
In de gevechten kun je bewegingen aan elkaar rijgen tot combo’s die vaak tot in de honderdtallen lopen. (er is zelfs een missie waarbij je een 1000 combo moet maken). Tijdens een combo vlieg je van links naar rechts over het scherm, laat je tornado’s op je tegenstanders los of sla je ze kort en klein met het zwaard. Samen met je hulpje Fidget, die eigenlijk de verdediger is van het zwaard, kun je zelfs vuurpilaren en elektrische stormen neergooien op de monsters die jou willen vernietigen.
Het nadeel is dat iedere aanval energie kost, waardoor je aanvallen moet afwisselen met blokkeren en ontwijken om in leven te blijven. Dit wordt steeds moeilijk naar mate je de moeilijkheidsgraad op schroeft. De ontwikkelaar en programmeurs hebben hier goed hun best op gedaan.
Met ieder gevecht, hoe klein of groot het ook is, verdien je ervaringspunten om in level te stijgen. Hiermee kun je de eigenschappen van je personage, zoals verdedigings- en aanvalskracht verbeteren. Daarnaast kun je de kleding en sieraden van Dust aanpassen met nieuwe materialen die je verzamelt met het verslaan van monsters en het openen van schatkisten om die eigenschappen nog verder te verbeteren. Dit is helaas niet zo erg uitgebreid en zijn deze alleen op enkele basisstatistieken gebaseerd.
Dust: An Elysian tail vond ik zo leuk dat ik het uitspeelde in één zondag. Op normale moeilijkheidsgraad weliswaar maar dat neemt niet weg dat het een vrij simpel spel is wat niet langdradig is maar door de lange gesprekken tussendoor wel zo over zou kunnen komen. Ook al heb ik het spel al uitgespeeld het is me nog steeds niet gaan vervelen. Want het gaat nou eenmaal nooit vervelen om vijanden eens even lekker in elkaar te rammen. Het is een goede frustratie therapie en inloggen heb je zo gedaan.
365Gaming Verdict: 8
