Review – MediEvil

Net als de hoofdrolspeler, Sir Daniel Fortesque, is ook de hack and slash, MediEvil, uit 1998 opnieuw tot leven gewekt. En ondanks de meegebrachte kinderziektes van de ps1 werkt de game goed, en ziet het er verfijnd uit. Het gevoel van de PS1 hebben ze weten te behouden terwijl de graphics een flinke upgrade hebben gekregen. Hou je van humor, woordgrappen, meppen en looten? Dan is dit de game voor jou!     

Het spel

Voor degenen onder ons die het spel niet kennen. MediEvil is een Action-adventure Hack and slash game. Jij bent Sir Daniel Fortesque. Een knight die tot leven word gewekt om de wereld te redden. Al hakkend en slaand baan jij je een weg naar de eindbaas van het level. Om het vervolgens allemaal nogmaals te doen in het volgende level. Je speelt gaandeweg verschillende wapens vrij waarmee jij combos kunt doen om zo nog effienter de vijand neer te hakken. Deze game is simpel om onder de knie te krijgen en speelt lekker weg.

Om te weten waar je heen moet hangt er continu een klein, wit dingetje om je heen. Een zogeheten whisp. Deze lijkt erg op de whisp uit Zelda. Die van “hey, listen”. En heeft in essentie dezelfde functie.  Ook heeft de game een kleurenblind modus. Aangezien dit niet in elke game zit was ik hier als kleurenblinde ontzettend blij mee. En dit maakt het meteen beter speelbaar.

Loot

In de levels kun je geld looten. Dit geld kun je uitgeven bij de waterspuwers aan de muur voor bijvoorbeeld extra ammo. Ook krijg je van elke vijand die je verslaat zijn ziel. Deze word opgevangen in een flesje. Als dit flesje vol is mag je naar de Hall of Heroes. Hier krijg je een nieuw wapen of een upgrade. Dit kan in elk level door genoeg vijanden te verslaan en vervolgens de deur naar de Hall of Heroes te vinden.

Besturing

De besturing in dit spel laat te wensen over. De camerapositionering werkt vaak niet lekker mee waardoor je bijvoorbeeld in een muur kijkt of door het hoofd van Sir Daniel. Ook in combat werkt de camerabesturing niet naar behoren. Hier ben ik een aantal keer door doodgegaan. Bij het bewegen zelf ervaarde ik vaak dat de besturing erg moeizaam ging. Wanneer ik een hoekje om wilde lopen moest dit vaak met een ruime aanloop. Deze besturingsproblemen zorgden veelal voor frustratie en irritatie.

Conclusie

Ondanks dat de besturing vaak te wensen over liet mocht dat de pret niet drukken. De game ziet er fantastisch uit en heeft een geweldige verhaallijn. Als je deze game vroeger al gespeeld hebt is dit een ware “trip down memory lane”. De humor en speelstijl van deze game maakt dat het voor iedereen toegankelijk is. De perfecte casual game voor de zondag op de bank in je pyjama.

Geschreven door ons crewlid Lianne