Het was te verwachten dat ik de review ging doen van deze titel na het spelen op de Gamescom en het ophemelen van deze semi-Indie maanden daarvoor. Vorige week was het dan ook zover en kon ik eindelijk de virtuele sneeuw trotseren en genieten deze “folktale” en de oh zo mooie stem van de verteller.
Nu kan ik de algemene informatie opnieuw vertellen in andere woorden, maar aangezien ik na de hands-on/preview al e.e.a. had verteld neem ik deze info eerst over als inleiding. De leden die deze info al kennen kunnen het skippen 😉
Het verhaal van Never Alone speelt zich af op de Arctische vlaktes van noord Alaska, het echte noorden, waar de krachten van de natuur het dagelijkse leven tot het extreme uitdagen. Waar de dood in de kou op de loer ligt. In deze wereld gevuld met de fantastische verhalen van de Iñupiat stam moet je een klein meisje Nuna helpen haar mensen te redden van een eindeloze sneeuwstorm.
Gevoelsmatig is het alsof de puzzelwerelden van Limbo, Braid & Child of Light samengevoegd zijn in de fantastische wereld van de oeroude verhalen van de Iñupiat. Verhalen die van generatie op generatie zijn doorgegeven door de eeuwen heen en nu hun weg hebben gevonden naar de digitale wereld. Folklore staat bovenaan in dit spel en dat wordt extra onderstreept door de native verteller die in taal van de Iñupiat ons aanspreekt in de trailer.
De meerwaarde van het spel ligt natuurlijk in de voorlichting van de cultuur van de Iñupiat die ons met name door de “Cultural Insights” (kleine stukjes documentaire) worden getoond. De geschiedenis, folklore, tradities, gewoontes, levenswijzen en meer. Hoe deze folklore verhalen niet alleen als entertainment werden aangehouden door de vertellers die groepen kinderen om zich heen verzamelden in de avond en op uitbeeldende wijze een verhaal tot leven lieten komen. Maar ook leren we over de wijze van overleven onder koude omstandigheden…en hoe de natuur is veranderd door zaken als global warming.
Gedurende het spelen kom je kleine uiltjes tegen, deze uiltjes unlocken deze “insights” en vormen bij elkaar de documentaire die het spel educatief maakt, en ook meteen één van de belangrijkste redenen van het uitbrengen van het spel is….overdragen van deze kennis en geschiedenis aan de mensen van deze tijd. Niet alleen de Iñupiat jongeren, maar de samenleving an sich. Want in elke cultuur is het belangrijk de tradities te bewaken en deze te delen en koesteren zodat ze niet verloren gaan.
Maar natuurlijk is Never Alone – Kisima Inŋitchuŋa bovenal een game met mooie sprookjes achtige graphics, waarin je als Nuna een vethaal beleefd dat opgebouwd is uit diverse stukken folklore verhalen. Een combinatie van mythes, oeroude sprookjes, eigen ervaringen van Iñupiat en hun band met de natuur en dat waar ze in geloven.
Qua spelelement herkennen we de puzzel platform elementen die we bij de eerder genoemde games als Limbo, Braid & Child of Light ook zien, maar ook de wisselwerking tussen Nuna en het poolvosje heeft veel wel van co-op systemen zoals in Child of Light. Je kunt het spel prima alleen spelen (ook al heeft de AI soms wat moeite) maar het is ook erg leuk samen te spelen (en zal soms wat frustraties voorkomen 😉 ). Het switchen tussen de characters werkt soepel, en zo ook de actieknoppen. Echt veel acties zijn er niet naast springen, bracen tegen de wind, sneller beweging onder water of in de lucht, bola (wapen) gooien en elementen activeren.
En daar kan ook een kanttekening komen, het kan voor sommige gamers kan het spel te weinig uitdaging bieden, helemaal de ervaren platform spelers. Die hebben de juiste timing in de vingers zitten immers. Want iets waar ik met mijn gesprek aan platform skills 15 minuten bezig ben om voorbij te komen zal voor deze ervaren jumpers in 30 seconden klaar zijn.
De kleine “puzzels” in het spel (oftewel uitzoeken wat de bedoeling is en hoe je je weg vervolgt) kunnen soms frustrerend zijn omdat je echt alles zelf moet uitzoeken, er zijn geen hints of aanwijzingen namelijk. Maar dat maakt het aan de andere kant ook wel weer “uitdagend” ;). Afhankelijk van je skills qua platformgames en puzzels kun je het verhaal in 2 tot 4 uur makkelijk uitspelen. Als het het spel op 100% ook wil hebben moet je eventueel een guide opzoeken als je niet alle uilen hebt gevonden en alle insights hebt bekeken…verder is alles story related.
Het verhaal, de unieke educatieve insteek, de verteller, sfeer, graphics (ondanks dat er veel “wit” in het spel is 😉 ) bij elkaar zorgen zeker voor een goed verdict van ons (naast mij heeft Jack namelijk ook het spel uitgespeeld tijdens een Twitch sessie). Wel geven we de kanttekening dat dit alles je wel moet “raken”, want juist dat maakt het spel mooi en uniek. Als je die meerwaarde zelf niet ziet en het gewoon als een platformer speelt als alle andere, dan kan het eventueel iets teleurstellend zijn omdat het te makkelijk of te kort is.
Edit: voor de jongere gamers onder ons is het spel niet geschikt om alleen te spelen, de scenes met de ijsbeer kunnen mogelijk wat enger zijn voor hem…helemaal als je character “dood” gaat.
365Gaming Verdict
Wil je de gameplay zien? We hebben de hele playthrough op Twitch staan voor de liefhebbers