Review – The Legend of Zelda: Twilight Princess HD

Voor ik aan deze review begin moet ik beginnen met iets heel ernstigs op te biechten. Ik heb namelijk Twilight Princess zelf nooit gespeeld. Ondanks dat er een goede rede voor was schaam ik me er toch voor, aangezien ik bijna elke Zelda game helemaal kapot gespeeld heb. We zullen allemaal dat moment nog wel herinneren toen Twilight Princess verscheen op de Cube en op de Wii. Ik heb toen samen met een heleboel andere gamers gewacht met de aanschaf van deze titel om eerst te zien of de Wii wel mijn ding was. Toen ik eenmaal besefte dat dit niet het geval was stond mijn Cube al netjes op een schap in mijn game kamer tussen de andere retro consoles en is het er nooit meer van gekomen om deze game te checken. Wel heb ik gelukkig een flink aantal uren mee kunnen kijken destijds bij een vriend die wel trouw bleef aan de Cube.

Gelukkig voor mij, en voor ons allemaal, weet Nintendo precies wat wij willen en wat wij nodig hebben, daarom besloten ze deze game opnieuw uit te brengen. Flink opgepoetst en iets toegankelijker uiteraard. En nu, na zoveel uren spelen, ben ik Nintendo daar enorm dankbaar voor. Ik ga in deze review dan ook niet al te veel vergelijkingen doen, maar ga mijn bevindingen met jullie delen vanuit een fris perspectief.

We stappen in de huid van Link zoals te verwachten is. Link is in dit deel een sterke jong volwassen man. Als goedzak helpen we onze buren in het dorpje waarin we wonen. We vangen een visje om een kat terug te lokken naar de buurvrouw. We zorgen dat de geiten op stal komen bij een aanliggende ranch.  En zo worden we op subtiele wijze klaar gestoomd voor het echte werk zonder dat je echt het gevoel hebt een tutorial te bewandelen.  Zoals te verwachten is slaat de sfeer plots om. Al snel bevind je jezelf in de gedaante van een wolf, ergens in een kerker onder de grond.

De wereld is opgezogen door de duisternis en in deze Twilight wereld zal je als wolf het kwaad moeten bestrijden. Gelukkig hoef je dit niet alleen te doen, een wezentje genaamd Midna zal je namelijk bijstaan met aanwijzingen en een helpende hand bieden indien mogelijk. Wanneer je ook hier de basis onder de knie krijgt zal je het licht moeten proberen terug te brengen in de wereld. Een light spirit helpt je daarbij om op het juiste pad te komen. Nadat je voor haar een aantal lichtbollen weet te verzamelen zal namelijk het licht weer terug keren en kan je weer in je gewone gedaante verder.

Binnen in de Twilight wereld zijn wel bewoners te vinden wanneer je de speciale krachten van de wolf gebruikt, maar interactie is niet mogelijk omdat de personages een soort geesten zijn, wel weten ze je van handige informatie te voorzien. Naast deze kracht beschikt de wolf over een behoorlijk arsenaal aan handige krachten. Zo kan hij geuren volgen, krachtige (sprong) aanvallen doen, graven en flinke sprongen maken naar punten die Midna aanwijst.

Nu is deze twilight wereld volgensmij de meest duistere wereld die ik ooit in een Zelda game ben tegengekomen. En toch is het niet vervelend of storend dat je in de gedaante van een wolf in deze duistere wereld moet spelen. De periodes waarin je de wolf bent worden goed afgewisseld met de momenten waarop je als de gewone Link in de normale wereld speelt. Het zorgt er zelfs voor dat het spelverloop in een flink tempo voorbij gaat. En met de flinke hoeveelheid uren dat je zoet gaat zijn is dat geen overbodige luxe en voelt dat balans goed aan.

Als je als Link speelt heb je ook handige tools, zoals we dat gewend zijn. Zo beschik je al snel over een katapult en een zwaard met schild. Maar ook vrij snel zal een boog, een speciale boemerang en een stel extra zware metalen laarzen aan je inventaris worden toegevoegd.

Deze voorwerpen en nog wat aanvulleningen zal je ook zeker nodig hebben om de uitdagende dungeons uit te spelen en om de éne na de andere puzzel op te lossen. En ook hier weet deze Zelda titel mij precies op de juiste manier mee te nemen. De Dungeons zijn echt erg vet en afwisselend in dit deel. Ook de wereld ziet er gewoon prachtig uit. Wat me wel opviel is dat ik deze Zelda relatief eenvoudiger door kwam dan dat ik bij andere delen deed. Nu kan het natuurlijk zijn dat mijn skills er in de loop van de jaren op vooruit zijn gegaan, maar om eerlijk te zijn heb ik meer het gevoel dat Twilight Princess gewoon een stuk toegankelijk is dan andere delen.

Nu is dit deel natuurlijk een remake en daarmee komt dan ook uiteraard de vraag waarom het de moeite loont om deze titel op de Wii U te spelen. Zoals ik al zei is het voor mij wat lastig om vergelijkingen te doen met de voorgaande versie, maar wat in ieder geval een meerwaarde is, dat is de Wii U tablet. Hier kan je namelijk eenvoudig je inventaris beheren en je map raadplegen. Ook kan je gewoon lekker op de Wii-u pad spelen zodat de tv vrij is voor andere dingen.

Een ander ding is het gebruik van de Amiibo’s. Bij de Special Edition krijgen we de Wolf-link amiibo erbij waarmee je snel je spel kan laden en waarmee je de Cave of Shadows vrij speelt. Voor mensen die deze amiibo niet hebben is dit dus geen ramp. Met Link en Link Toon kan je jouw pijlen voorraad aanvullen terwijl je met Zelda en Sheik je hartjes weer kan aanvullen. En dan hebben we natuurlijk Ganondorf nog die er voor zorgt dat vijanden een stuk sterker worden.

Voor mij was dit niet echt een meerwaarde in de game, maar een leuke toevoeging is het zeker. De echte verandering zit hem toch wel in de mooie HD beelden die over je scherm heen stromen. Want eerlijk is eerlijk, de game ziet er zo fris en lekker uit dat je echt niet het gevoel hebt dat het al bijna tien jaar geleden is dat het origineel uitkwam.

Conclusie:

Heb je net als ik Twilight Princess nog niet gespeelt dan heb je nu zeker geen excuus meer. En een teleurstelling zal het zeker niet worden. Het verhaal is mee slepend en fantastisch, de puzzels zijn uitdagend en de dungeons zijn echt geweldig. Of het grafisch is geworden waar iedereen op hoopte weet ik niet. Het ziet er echt goed uit, rekening houdende met het feit dat de game al bijna tien jaar oud is, maar wij willen natuurlijk met zijn allen een nieuwe Zelda die echt een nieuw tijdperk in getrokken word. Dan is dit nog niet de game die je zoekt, nog even wachten op de volgende nieuwe Zelda game zal ik zeggen.

En wat betreft de Amiibo’s; het is een leuke en soms handige toevoeging maar niet iets wat ik zou missen als het er niet was.

Het gebruik van de Wii-U pad daarintegen is echt een enorme meerwaarde en geeft een extra dimensie aan de game. Er had van mij wel iets meer uitdaging in mogen zitten zoals we gewend zijn bij Zelda games. Toch los daarvan is dit deel wel één van de betere in de reeks en ben ik blij dat ik deze nu ook eindelijk kan afstrepen op mijn lijstje.