Nu was het eigenlijk niet de bedoeling dat ik WWE 2K14 zelf zou gaan reviewen, maar omstandigheden zorgden ervoor dat de last om mijn (best wel brede schouders) kwam. Nu ben ik niet onbekend met vechtgames, maar de laatste keer dat ik een worstel game speelde was met “Smackdown vs RAW 2008”, dus het was toch wel even wennen. Helemaal omdat mijn tactiek bij vechtgames als Dead or Alive, Street Fighter & Mortal Kombat TOTAAL niet toepasbaar zijn bij WWE 2K14. En ja, bij tactiek bedoel ik mooie button-bash combo’s waarbij er meer sprake is geluk dan wijsheid & skills.
Want, waarbij je met semi-goed getimede button-bash acties bij andere games toch nog verder kunt komen (en verder weg in het spel de vaardigheid en combo’s kunt leren), bij WWE 2K14 moet je toch echt wel van betere huize komen om überhaupt te starten. Goed opletten en op het juiste moment een reverse (lees counter) inzetten, en dan bedoel ik ook juiste moment want 9 van de 10 keer was ik te snel of net te laat. Dit kan voor wat frustratie zorgen in het begin maar als je het eenmaal onder de knie hebt dan speelt het lekker weg.
Maar even een stapje terug, eerst wil ik het menu en de indeling van WWE 2K14 even onder de loep nemen. Bij het opstarten komt namelijk eerst de melding in beeld “Please, do not try this at home”, aan de ene kant vormt dit een glimlach op mijn gezicht omdat het herinneringen oproept van de Wrestlemania-TV shows op Sky-Channel die ik vroeger als kind altijd keek (jaja, met mijn bijna 40 jaar op de teller heb ik de shows echt toen live kunnen kijken). Maar andere kant snap ik ook wel de noodzaak hiervan, want met 100% zekerheid dat er ongelukken wereldwijd zijn ontstaan door alle fans die hun eigen WWE beleving widen creëren 🙂
In het startmenu wordt meteen 1 ding zeker, ze zijn los gegaan bij 2K met de opties en mogelijkheden. In het “Play” (lees quickplay) segment wordt de immense diversiteit duidelijk. We kunnen namelijk kiezen uit de volgende opties:
- One on One
- Two on Two
- Triple Threat
- Fatal 4-way
- 6-man
- Handicap
- Special TV
- Tournaments
Elke modus heeft weer speltypes om het nog meer uit te breiden, van “Normal” tot “Last Man Standing” bij modus “One on One”. We tellen er 45 (waarvan 1 locked aan het begin)…oftewel…genoeg te doen 😉
De eigenlijke matches zoals gespeeld werden in de vorige delen zijn te vinden onder WWE Universe maar waar de aandacht voor mij persoonlijk toch direct naar toe gaat is het speciale segment “30 Years of WrestleMania“.
Je start bij dit segment eerst met een kort intro-filmpje over de historie van de WrestleMania en direct komen de herinneringen van vroeger naar boven bij het zien van de beelden. In 1985 begon Vince McMahon de WrestleMania (toen nog onder WWF vlag) en wat een succes is dat geworden, onder jong en oud, wereldwijd. Soms negatief bestempeld door tegenstanders als “allemaal nep” maar niemand kan ontkennen ooit de grote sterren van de WrestleMania zoals Hulk Hogan, André the Giant, Macho Man, Ultimate Warrior, The Undertaker, “Stone Cold” Steve Austin & cover-model The Rock in actie gezien te hebben. En zelfs de haters moesten stiekem toegeven dat het qua show aspect een entertainment factor had die zelden zo massaal is geëvenaard.
Ze zijn er bij 2K duidelijk in geslaagd dat gevoel over te brengen in “30 Years of WrestleMania“. Je beleeft de matches van vroeger echt mee tot aan het heden en ook al lijkt het er soms iets te gemaakt, denk aan een soort van filter om het ouder te laten lijken als de TV shows van toen, het mag de pret zeker niet drukken. Verderop in het spel naarmate je bij de laatste WrestleMania’s komt ziet het er zeker gelikter uit (ook al zijn de graphics niet een technisch hoogstandje), het is meer van deze tijd dan.
Zelf hebben we dit helaas niet kunnen bereiken maar gelukkig heb ik een goede die wel de juiste skills heeft en geduld genoeg om ons e.e.a. te laten zien. Door de highlights van de afgelopen 30 jaar te spelen in een soort van tijdreis unlock je naast characters ook arena’s die weer in de quickplay gebruikt kunnen worden.
Voor mij is dit onderdeel dan ook echt het hoogtepunt van WWE 2K14, mede gezien het jeugdsentiment en ik weet zeker dat dit door velen zal worden beaamd.
Helaas zien we Mr T niet terug in WWE 2K14. De onderhandelingen waren wel gestart om hem en de mega match tegen Hulk Hogan in het spel te verwerken, maar beide partijen konden niet tot een akkoord komen.
Naast de normale competitie en de “30 Years of WrestleMania” is er nog meer, je kunt namelijk je eigen Superstar “samenstellen” (bv met de basis van een WWE ster). Niet alleen de uiterlijke kenmerken maar ook bv de signature move. Dit zorgt ervoor dat een virtuele versie van jou het kan opnemen tegen de grote namen, en dit is een extra feature die erg welkom is (en ook veiliger 😉 ). Ook hier lijken de mogelijkheden weer eindeloos en soms dan dit verwarrend werken.
Na verder uitvoerig gesproken te hebben met een Oldskool WWF/E fan wordt mij uitgelegd dat er niet echt veel wijzigingen zijn in de knoppencombinaties, het speelt hetzelfde, maar waarom ook vernieuwen als het verder lekker werkt…en ja….dat is natuurlijk zo. Ze hebben duidelijk niet naar vernieuwingen op dat vlak gekeken maar naar zaken als de “30 Years of WrestleMania“, de mogelijkheden je eigen speler te creëren en deze vernieuwen zijn dan ook echte pluspunten van WWE 2K14. Grafisch had ik meer verwacht, de gelijkenis met de worstelaars is zeker goed, don’t get me wrong, maar het voelt alsof ze niet het onderste uit de kan hebben gehaald met de mogelijkheden.
Het commentaar, de korte video’s vooral aan de matches, de blokken met achtergrond informatie bij de spelers, het maakt voor mij de beleving veel intenser. Dit gevoel weet 2K ook altijd goed neer te zetten bij NBA games, dus die gelijkenis wil ik dan wel trekken…ook al gaat het 2 totaal verschillende games. Het gevoel en de beleving is ook positief als je naast iemand zit (omdat het je zelf niet lukt 😉 ). Het geeft dan het gevoel alsof ja naar een TV uitzending kijkt, dus World Wrestling Entertainment is dan ook aan de orde (ook vanwege de super soundtrack).
Het blijft wel jammer dat ik niet zo ver in het spel kan komen als ik zou willen, op de bank tegen Jack heb ik gelukkig wel een kans en kan ik wel winnen met moves die ook fancy lijken. En dat maakt “One on One” op de bank wel leuk als je allebei niet de skills hebt die in de “verhaallijn” nodig zijn, als je tegen elkaar speelt lijkt het nog wat. En als ik dan weer terugkijk naar mijn button-bash tactiek bij Dead or Alive, Street Fighter & Mortal Kombat…ook daar moet ik het met name hebben van spelen met vrienden in plaats van storyline…dus ik zie een rode draad. Uren speelgenot en (bijna) geen achievements.
365Gaming verdict: 7
