Er was eens….
We gaan weer even terug in de tijd toen de hobby van gamen bij mij ontstond.Het was in de tijd dat ik nog thuis woonde en mijn slaapkamer met mijn iets jongere broer moest delen.Gamen was toen al mijn passie en ik heb heel wat kranten moeten bezorgen als kranten jongen om mijn hobby te kunnen bekostigen. Door weer en wind reed ik de wijken langs om aan het eind van de maand 125,00 gulden te mogen ontvangen op mijn tiener spaarrekening. In die tijd deden we het met een Amiga 500 en ik moest 100,00 euro betalen om er op een vaag studenten adresje extra geheugen te kunnen laten inbouwen om de wat ‘grotere’ games te kunnen spelen. Tijdens het laten toevoegen van dit geheugen zag ik dat er heel wat posters hingen van coole games uit die tijd en nadat ik het lief had gevraagd, kon ook ik een poster meenemen naar huis. Zo trots als ik was hing ik de poster in onze slaapkamer op en die pronkte daar voor jaren. Je moet niet vergeten dat er in die tijd nog niet zoveel te verkrijgen was op gaming gebied qua merchandise, posters, figurines etc.
In die tijd moest ik naar de lokale sigarenboer die ook Amerikaanse boeken en tijdschriften importeerde en daar zat af en toe een blad bij die wel games besprak en reviewde. Als je geld over had kon je wel eens een tijdschrift kopen en dan knipte je daar de plaatjes uit en plakte je die aan de binnenkant van je slaapkamerdeur als een soort collage, mits je moeder dat oké vond natuurlijk. Jaren later kwamen er meer spullen op de markt en had ik al snel de neiging om het te gaan verzamelen en je kamer er mee vol te behangen. Je wilde immers uit school komen en in je kamer, vol game gerelateerde items, je huiswerk gaan maken. Een stimulans om snel je huiswerk te gaan doen en jezelf erna te belonen met een potje Space Invaders of om Another World weer eens op te pakken. Hoe dan ook, het bleef een feit dat ik mijn kamer moest delen met mijn broertje en ondanks dat hij ook in die tijd een gamer was en het spannend vond om met mij mee te kijken met alle digitale avonturen die ik beleefde, je wilde een echte game kamer hebben.
Een opgegeven droom…
De jaren verstreken en er kwam een tijd dat ik het ouderlijke nest ging verlaten. Trots als een jonge tiener ging ik op mezelf wonen wat niet meer inhield dan een 1 kamerhuis met open keuken. In die periode kwam net de Playstation 1 uit en dat was toen state of the art gaming. Mijn hemel, wat wilde ik die spelcomputer graag hebben zeg, maar in die tijd was de gevraagde prijs enorm en kon ik daar wel tot 2x toe mijn huur van betalen. Na heel lang sparen kwam deze er toch en heb ik jaren speelplezier gehad en heb daar menig uren met mijn beste vriend plezier van beleeft. Echter bleef de droom aan me knagen om een eigen game room te maken. Helaas kon dat niet in deze 1 kamer woning aangezien je je moet voorstellen dat je alle dingen die een mens nodig heeft om een beetje normaal te leven, in deze ene kamer stonden. Je begrijpt, geen ruimte om zoiets te realiseren dus. Van het een komt het ander en je krijgt een relatie, gaat samenwonen en verhuist naar een groter huis. Eindelijk een aparte slaapkamer was een verademing maar denk maar niet dat je daar je game spul kunt gaan uitstallen tenzij je een vriendin hebt die net zo wild van gamen is als jij.
De jaren verstreken en bij de komst van inmiddels 2 dochters en de tijd die je in je gezin wilt steken kwam het gamen op een laag pitje te staan en geef je sommige dromen gewoon op. Dat is ook niet meer dan normaal vind ik aangezien er veel belangrijkere dingen in het leven zijn. Maar toch bleef ik intussen alle dingen die ik verzameld had bewaren en stopte ze in tassen en dozen om vervolgens voor jaren in de kelder op mij te wachten. Of om ooit eens weggegooid te worden, weggegeven of wellicht toch eens gebruikt te gaan worden? Op een gegeven moment moet je nu eenmaal dromen opgeven. Nou ben ik een lucky guy en heb ik een super lieve vrouw die heel meegaand is met alles en me alles gunt (tot op zekere hoogte) en vond het allemaal prima toen ik 2 muren van onze slaapkamer benutte om al mijn Assassin’s Creed verzamelingen uit te stallen. Mijn liefde voor dit spel is al sinds de eerste dag dat het aangekondigd werd en het heeft me inmiddels ook aardig wat centjes gekost om de figurines en aparte dingen aan te schaffen, dus dat moet uitgestald worden was mijn gedachte. Erg blij was ik met die 2 muurtjes zodat ik mijn collectie kon showen. Showen voor wie zul je je afvragen? Als je er zo aan terug denkt doe je dat puur voor jezelf. Ja oké, het is leuk als er een vriend op visite komt die ook van gamen houd en je je verzameling met trots kunt laten zien, maar eigenlijk ben je zelf het meest trots op je collectie en halve museum die je daar hebt staan. Na al die jaren had je een eigen plekkie ook al hebben we het hier over maar 2 slaapkamer muren.
Jeukende handjes…
Inmiddels ben ik bijna 40 en vraag me af of ik me soms niet moet schamen dat ik nog zo actief aan het gamen ben en mijn verzameling maar wil blijven uitbreiden. Die gedachte vervliegt gelukkig alweer snel als ik in mijn vriendengroep om me heen kijk en dat eigenlijk de gemiddelde leeftijd dezelfde is als de mijne en buiten dat, het is mijn hobby. Voor de rest doe ik geen gekke dingen waar ik geld in stop. Wel heb ik voor mezelf een keuze gemaakt om me voortaan (probeer ik althans) aan 1 onderwerp te houden qua verzamelen. Op een gegeven moment ging ik allemaal dingen sparen van alle games die ik leuk vind. Dat liep al snel de spuigaten uit met spullen van Assassin’s Creed, Metal Gear Solid, Bioshock, Mass Effect en ga zo nog maar even door. Ik besloot om mijn verzameling te behouden tot het Assassins’s Creed imperium en heb de rest van mijn spullen verkocht. Die keuze moest ik gewoon voor mezelf maken hoe moeilijk ik het vandaag de dag nog wel eens vind. En toen ineens kwam het ter sprake. Het is amper 2 weken geleden dat ik met mijn gezin zat te chillen in een huisje van Centerparcs in Limburg toen mijn vrouw ineens met het idee kwam om dat ene loze ‘rommel’ kametje bij ons thuis te benutten als game room. Say what?! Krijg ik nu acces om mijn eigen ‘mancave’ te bouwen? Het was de 2e dag in dit vakantiehuisje toen ik ’s avonds al met een kladpapiertje en een gare balpen mijn eerste indeling op papier aan het zetten was.
Wat nou subtropisch zwemparadijs? Ik wilde die dag meteen al naar huis om aan de gang te gaan maar het gegeven dat ik na deze week nog een week vakantie had, gaf mij rust. Ik had nog een hele week om te klussen in huis en aangezien de weervoorspelling aangaf dat het voorlopig zou blijven regenen, kwam dit voor mij goed uit. Het was de vrijdagochtend om uit te checken en na nog een potje midgetgolf konden wij richting huis. In de middag thuis aangekomen gooide we onze vakantietassen op ons bed en begonnen we meteen met verbouwen. Geen dag te verliezen was het motto. Vrouwlief en ik hebben deze week de Ikea en bouwmarkten meerdere malen gezien en we gingen dit meteen goed aanpakken. Het was het excuus om meteen onze eigen slaapkamer en de rest van het huis aan te pakken. We hebben dagen staan verven, alle muren, raamkozijnen en plinten moesten eraan geloven. We hebben deze afgelopen week alle dingen die ooit zijn blijven liggen aangepakt en tevens had mijn vrouw ook haar eigen project. Eindelijk eens die slaapkamer maken die ze altijd al wilde hebben. We hebben veel gelachen en op een gegeven moment waren we met 4 kamer tegelijk bezig. Ik moet zeggen dat we erg trots kunnen zijn op alles wat we voor elkaar hebben gekregen in een weekje tijd. En zo zie je dat nu, 20 jaar later, dan toch ineens een droom uit komt. Het ‘rommel’ kamertje dat niet gebruikt werd is momenteel het drukst bezochte kamertje in jaren en word druk bezocht door mensen die op visite komen of mijn dochter die dit kamertje nu ineens het ‘coolste’ kamertje van het huis noemt. Het is leuk geworden en een jongensdroom is dan uiteindelijk toch uitgekomen.
Dat brengt me dan ook aan het eind van deze column, als jullie me zoeken. Je weet me te vinden. 😉
