Review: Chocobo’s Mystery Dungeon Every Buddy!

Chocobo’s, Chocobo’s en nog meer Chocobo’s. Oh en ook nog Moogles! Deze beestjes zijn zo schattig dat bijna iedereen er wel verliefd op kan worden. Toen ik vroeger met mijn kleine broertje Final Fantasy speelde, werden wij beide verliefd op deze beestjes. Het bijbehorende deuntje blijft altijd een lange tijd in mijn hoofd hangen, omdat het zo aanstekelijk is.

“Chocobo’s Mystery Dungeon Every Buddy!” is in mijn ogen niet een reboot maar een de definitieve editie van Final Fantasy Fables: Chocobo’s Dungeon. Het is niet bepaald een remaster en zeker niet een port. Every Buddy brengt de kern van het Wii-spel naar moderne hardware, voegt wat materiaal toe vanaf de Nintendo DS-port en verbindt het allemaal met nieuwe functies die exclusief zijn voor deze versie van het spel.

Wat is nou eigenlijk een Chocobo?

Chocobo’s worden over het algemeen afgebeeld als geel-oranje vogels met drie-tenige voeten, grote vleugels en lange halzen en zo lijkend op een struisvogel, welke voor het eerst voorkomen in het videospel Final Fantasy II. De vogels bleken razend populair en werden al snel een kenmerk van de Final Fantasy serie.. Latere games hebben van de gele variant het gemeenschappelijke ras gemaakt en andere typen geïntroduceerd die worden gekenmerkt door verschillende kleuren. Terwijl de gele chocobo niet kan vliegen, kunnen andere variaties wel zwemmen en/of vliegen. Veel voorkomende variaties zijn de zwarte chocobo, rode chocobo, blauwe chocobo en het chocobo-ras dat algemeen wordt beschouwd als de sterkste, de gouden chocobo.

Andere spellen tonen kleuren zoals groen, wit, zilver, bruin en paars. Chocobo’s kweken is een sidequest in verschillende spellen De heerser van de chocobo’s is de Fat Chocobo, een zwaarlijvige chocobo die in staat is tot menselijke spraak en die verschillende niveaus van magische krachten heeft over de kleinere chocobo’s. Het is bekend dat Chocobo’s intelligent zijn en de menselijke taal begrijpen. Bar de dikke Chocobo, zijn de gevallen dat een normale chocobo kan spreken erg zeldzaam. Daarom staan ​​ze bekend om hun “kweh” roepje

Reboot of toch een andere game?

Hoewel ik de originele versie van de game niet heb gespeeld, kan ik niet te veel spreken over de specifieke wijzigingen of toevoegingen aan de remaster. De duidelijkste en meest voor de hand liggende toevoeging is het Buddy-systeem, waar jouw Chocobo een tweede personage kan meenemen om te helpen in de dungeons van het spel. De Buddy unlock je tijdens de verschillende verhaallijnen of tijdens dungeon crawling. Je kan namelijk Buddy Points verzamelen als je een van de meer dan 100 vijanden verspreid over deze dungeons verslaat.

Het Buddy-systeem past heel goed in het spel. Hoewel elke Buddy slechts één vaardigheid (of reguliere aanvallen) kan bieden, is het een handige extra laagje flexibiliteit bij het overwegen van verschillende kerkers of bazen. Soms is het hebben van een buddy die Chocobo’s HP kan genezen het handigst, maar soms kan het logischer zijn om een buddy met een hogere damage te halen. Als je iemand hebt met wie je het spel samen kunt spelen, kun je ze zelfs laten meedoen om zo het buddy-personage te besturen. Deze functie heb ik helaas niet kunnen testen.

Verhaallijn of toch niet?

In het begin ga je als Chocobo en Cid een kleine dungeon in, waar je op zoek gaat naar een schat die Cid nodig heeft om een airship te kunnen bouwen. Aan het einde gebeurd er iets met deze schat waardoor we uiteindelijk in een dorpje genaamd “Lostime” terecht komt. Dit is een dorpje waar iedereen een gedeelte van zijn of haar geheugen kwijt is of kwijt raakt, doordat er een bel heel hard luid. Gedurende het verhaal leer je hier meer over.

De game bestaat dus in essentie uit twee onderdelen: je komt terecht in verschillende dungeons met vele etages en daarbuiten word je geplaatst op de kleine map van het dorpje. Hier kan je bijvoorbeeld inkopen doen in winkels en het verhaal wordt hier hoofdzakelijk uit de doeken gedaan. Op het eerste gezicht lijkt Chocobo’s Mystery Dungeon EVERY BUDDY! een game te zijn voor de wat jongere gamer. De visuele stijl is vrij kinderlijk, lijkt op voorgaande Final Fantasy games en er wordt gebruik gemaakt van felle kleuren.

De game is echter gericht op de ervaren speler. Deze game valt onder de categorie rogue-like, wat een subgenre van RPG is die gekenmerkt worden door dungeon crawling, met random gegenereerde levels, bestaat uit turn-based gameplay, tegels gebaseerde graphics en een permanente dood van het personage van de speler als deze dood gaat in de dungeon. In Chocobo’s geval dat hij de dungeon helemaal opnieuw mag doen en dat hij al zijn loot kwijt is.

Gameplay en moeilijkheidsgraden?

Gelukkig is het voor de rest wel leuk om de verschillende kerkers te trotseren, ook al zijn er genoeg games in het genre die beter zijn. Maar wat deze game dan weer wel leuk maakt is dat je het in coöp kan spelen met een vriend of vriendin. Deze zijn altijd beter en natuurlijk veel gezelliger in plaats van een computergestuurde buddy, die ook in deze game niet heel slim zijn. Het spel schaamt zich er ook niet voor om je het vuur aan de schenen te leggen en je van je HP te beroven als je als een kip zonder kop aan gaat vallen. Je moet echt je koppie erbij houden en weten wat en waarom je iets doet. Buiten dat je je levensenergie op peil moet houden, moet je er ook voor zorgen dat je geen honger krijgt. Zolang je nog voedsel in je maag hebt, krijg je bij elke stap levensenergie erbij en dat heb je zeker nodig

Ga je toch dood, dan zal je alle XP behouden die je verdiend hebt, maar wel verlies je alle items en het geld dat je verzameld hebt, en je kan weer opnieuw beginnen aan de desbetreffende dungeon. Nu is het natuurlijk prima dat de moeilijkheidsgraad hoog ligt, maar dat moet niet kunstmatig of oneerlijk aanvoelen. Dat is in deze game helaas soms wel het geval. Er zijn momenten waarop het spel besluit dat je dood moet gaan. Zo kan je bijvoorbeeld omringd worden door vijanden, terwijl je blind, poisoned en paralysed bent. Het enige wat je dan nog kan doen is het dood gaan. Ook heb je veel geluk nodig om het einde te kunnen behalen. Je bent voor een groot gedeelte afhankelijk van items om je HP op peil te houden of om je chocobo’s honger te stillen. Daarvoor zul je alle etages en hoekjes per etage willen bekijken. Als de game je deze items weigert te geven, dan ga je het ook echt niet halen.

Mijn oordeel

Ondanks dat het een heel kinderlijk lijkend spelletje is, is het spel eigenlijk ontzettend ingewikkeld. Veel jonge spelers zullen hier veel moeite mee hebben. Chocobo’s en Moogles zijn ontzettend schattig en aanstekelijk, maar ik denk dat de moeilijkheidsgraad en de het feit dat het erg onvoorspelbaar is, zal het spel met name alleen voor volwassen spelers tot zijn recht komen.

Persoonlijk vind ik dat het een slechte remake is. De graphics zijn vrijwel identiek aan zijn WII variant en lopen daarom tegenwoordig dan ook erg achter. Toch is het een zeer vermakelijke game. Zelf zou ik best wel wat uurtje in deze game kunnen doorbrengen, puur om de nostalgie terug te krijgen.