Review – Disintegration

Het is alweer bijna een jaar geleden dat we in de enorme drukte onze weg baanden door de menigte tijdens de Gamescom 2019. Iets wat we ons nu in de Corona tijd bijna niet meer voor kunnen stellen. Aan mij viel toen de eer om een bezoekje te brengen aan Private Division. Tijdens de Game Drive werden ons toen meerdere games getoond waaronder Disintegration.

Eerlijk is eerlijk, tussen games als The Outer World, Kerbal Space Program 2 en Ancestors viel deze game een beetje in het niets. Al was het wel de enige game waar we toen een hands-on van hadden. Het leek me dan ook niet meer dan eerlijk om nu bij de release, deze game eens een echte kans te geven.

En laten we dan beginnen met het verhaal. We gaan even flink wat jaartjes de toekomst in waar dingen flink anders gaan. Het menselijk lichaam is door de mensheid afgestoten en onze geesten zijn overgezet in robots. Je zal al snappen dat dit tot verdeeldheid zorgt. Een kleine groep aan de éne kant vindt deze integratie helemaal niks! Aan de andere kant vinden we een factie die deze mensen juist wil dwingen om ze vervolgens als een soort slaven te kunnen gebruiken.

Wij kruipen in de huid van Romer, een piloot die altijd voorstander is geweest van deze methode en daar ook veel mensen mee heeft beïnvloed. Maar hij beland in het verzet en gaat samen met zijn robot vrienden en één menselijke de strijd aan met de factie.

Ik had het al even over dat Romer een piloot was. Ik heb het dan niet over een gastje die in een Cessna vliegt. Nee, Romer was een bekwaam Gravcycle piloot. Een soort vliegende jetski die in deze toekomst gebruikt wordt. En deze Gravcycle speelt dan ook een grote rol in het spel. Jij zult namelijk als Romer plaats nemen op deze machine, en vandaar uit je mannen en vrouwen gaan aansturen op de grond. Natuurlijk kan je ook zelf de strijd aangaan met een flink arsenaal aan wapens.

Deze unieke mix van Strategisch denken en plannen, first person shooter en actie is toch wel bijzonder. Ik heb proberen te bedenken of ik al eerder iets in deze strekking gespeeld heb maar kon geen enkele game bedenken.

We hebben het nu gehad over het verhaal dat op zichzelf erg cool is, maar helaas niet echt goed tot uiting komt in de game. Ik werd niet echt meegesleept in het verhaal en het spel voelde al snel als een grind sessie. Daarbij ben je met zoveel zaken tegelijk bezig, en lijkt elk onderdeel daarin net te beperkt waardoor er al snel frustraties om de hoek komen kijken. Overigens vind ik het wel erg knap dat al deze controls toch op een logische wijze zijn ingedeeld zonder dat je jouw vingers breekt op je toetsenbord of je controller.

Ook voelde sommige plekken zoals je basis erg doods aan. Alsof de tijd er niet meer was om hier iets bijzonders van te maken. In de levels waar je je vrij kunt bewegen lopen we eigenlijk een beetje tegen hetzelfde aan. Onzichtbare muren, waarschuwingen wanneer je net iets te veel buiten een gebied komt en clustertjes met leven en beweging binnen doodse gebieden. Dit is echt erg jammer omdat alles verder er wel heel tof uit ziet. Gelukkig verbeterd binnen de steden wel iets.

En dan komt mijn grootste frustratie. Het saven van je game. Een missie kost je toch wel even wat tijd, maar als je halverwege de game wilt afsluiten om de volgende dag verder te gaan mag je weer helemaal opnieuw beginnen. Dit betekent dat je toch al snel minimaal een uur moet uit trekken om te spelen. En als je dan nog een half uurtje over hebt om te spelen dan zal ik zeker niet aan een nieuwe missie beginnen aangezien de kans dan redelijk aanwezig is dat je het morgen weer opnieuw mag doen.

Gelukkig kent het spel niet alleen een single player campagne mode, maar ook een multiplayer mode. Iets waar de devs vorig jaar tijdens de Gamescom erg enthousiast over waren en wat volgens hun de game naar een hoger niveau moet tillen. Helaas ga ik je nu vertellen dat ik dit deel links heb laten liggen en je er geen zinnig woord over kan vertellen. Ik had zo enorm veel problemen met de Match making dat ik naar meerdere pogingen in geen enkel potje beland ben. Echter met mijn ervaring van vorig jaar in mijn achterhoofd waar ik dit wel heb kunnen spelen dan geloof ik er zeker in dat dit onderdeel voor een hoop spel plezier kan zorgen als het goed gaat werken.

Conclusie:

Ik vind de conclusie erg lastig voor deze game. Ik vind het namelijk erg gedurfd dat een studio tijdens zijn debuut een spel als deze neer durft te zetten. Compleet vernieuwend en erg origineel. Daarnaast beschikt V1 Interactive ook over een aantal namen binnen hun team waar ik erg blij van word.

Het spel bevat fantastische karakters die me erg aanspreken en ook de wereld ziet er gewoon super uit. En toch zijn er zoveel beperkingen die in mijn ogen niet nodig waren en de game dus erg beperken.

Als sterke punt is het vooral dus de mix van real time strategie met first person shooter elementen, een mooi verhaal met bijpassende karakters en de besturing van de game.

Echter hebben we ook een lijstje aan tekortkomingen waaronder de onzichtbare muren, een flink aantal plekken waar de game niet af voelt, het gevoel van onnodig grinden en het niet tussentijds kunnen saven. En dan laat ik de matchmaking binnen de multiplayer maar even achter wegen.

Ik kan dan dus alleen maar afsluiten met kudos voor het lef om zoiets neer te zetten, maar door de beperkingen toch een magere voldoende. Al hoop ik wel dat ze zeker doorgaan op deze wijze en ons in de toekomst nog verder te verassen!