Review – Might & Magic Heroes VII

Soms is het zo lekker om in het diepe gegooid te worden, dingen doen die je normaal helemaal niet zou doen. Ervaringen opdoen die je normaal gesproken links zou hebben laten liggen. De afgelopen week mocht ik aan de slag met Might & Magic Heroes VII. Deze franchise stond al jaren op mijn to do list maar om de één of andere reden kwam het er maar niet van. Elke keer dat ik er weer naar keek was er al weer een nieuw deel uit en dat maakte de drempel steeds groter om er aan te beginnen. En nu was het dus eindelijk tijd!

En dat brengt ook een hele lastige kant met zich mee. Als nieuweling in deze franchise is het namelijk lastig om vergelijkingen te maken en ook een stuk moeilijker om de toch behoorlijk diepgaande RPG elementen te masteren. Gelukkig ligt dit spel type me en had ik ook nog even tijd om deeltje 6 onder handen te nemen voor ik aan deze review begon. Het neemt niet weg dat ik in deze review me niet ga wagen aan vergelijkingen met eerdere delen aangezien ik daar te weinig van gespeeld heb.

Laten we bij het verhaal beginnen want dit blijft toch altijd lastig bij een game die al zolang bestaat en al zoveel delen heeft gekend. Vaak kom je dan in veel van het zelfde terecht. In dit deel zullen wij als centrale personage niet goed weten wat ons te doen staat. Dat was in elk geval de indruk die ik kreeg. Om ons bij te staan zullen we aan de council table diverse adviseurs hebben met ieder hun eigen verhaal die ons met raad en daad bij staan.

Echter om deze adviezen te verkrijgen zullen wij het verhaal van deze personages moeten beleven. Wij gingen aan de slag met onze eerste adviseur Lasir. Het verhaal gaat over een gekozen leider doe niemand wou of verwachtte. We komen in het een fantasy land waar de zee elven leven. Het verhaal draait om Wysloth. Hij was de zoon van een vooraanstaande kapitein. Hij was de logische opvolger maar wist zelf niet goed wat hij wou. Nadat het schip waar Wysloth mee op pad was vergaat spoelt hij aan op een strand.

En dat is het moment waar voor ons het avontuur begint. Wij mogen namelijk als Wysloth het land gaan ontdekken waar hij op aan gespoeld is. Al snel vinden we een éénhoorn die ons paard word. Tijdens onze quest komen we diverse vijanden tegen die we kunnen aanvallen, allerlei loot die we kunnen vergaren en ontdekken we meer over de monumenten op dit land. Nou wil ik niet te veel van het verhaal verklappen en zou het ook een enorm verhaal worden als ik alles zou vertellen. Kort door de bocht komt het er op neer dat je op deze manier het verhaal van elke adviseur aan de council table zal beleven. Tijdens het spelen word op ons het verhaal volledig uit te doeken gedaan door korte stukjes tekst en de adviseur die ons het verhaal verteld.

In principe komt de gameplay continu overeen al verschilt het in moeilijkheid. We kunnen onze characters upgraden doormiddel van levelen en een soort skill tree. We kunnen onze party uitbreiden door vechters te trainen in onze thuis basis of door ze onderweg op te pikken. Hoe sneller we levelen en hoe meer vechters we in onze party hebben hoe makkelijker word het om de tegenstander uit schakelen. Wat we wel goed in de gaten moeten houden is dat je per dag maar een beperkt aantal stappen op de map kunnen zetten en deze stappen moeten dus goed benut worden.

Als we dan een battle aan gaan kan er voor gekozen worden om deze automatisch te laten verlopen waardoor we meteen de uitkomst zien maar leuker is natuurlijk de battle zelf te doen en met een beetje goede strategie kan je er dan voor zorgen dat de uitkomst ook positiever is. Op elk moment kan je de Battle opnieuw doen. Wat echter niet kan is er voor weg lopen. Dus eenmaal begonnen zal je het uiteindelijk ook af moeten maken.

Tijdens een battle bevinden we ons op een soort van schaakbord waar we onze party kunnen plaatsen en het turn based gevecht kan beginnen. Onze held waar we mee spelen doet zelf niet mee aan dit gevecht maar kan elke beurt wel bijvoorbeeld een bijzondere lucht aanval doen. Wie ervaring heeft met dit soort games zal zich snel vertrouwd voelen met de combat en de strategie er achter. Voor nieuwe spelers is het soms misschien wat overweldigend. Wat me in ieder geval opviel is dat je in dit deel iets meer in het diepe gegooid word ten opzichten van het vorige deel waarbij je in het begin toch wel redelijk aan je hand werd mee genomen.

Na de battle keer je weer terug naar het land waar je aan het exploren bent en kan je de loot pakken die deze vijand aan het bewaken was. Dit kunnen resources zijn maar bijvoorbeeld ook gebouwen of mijnen die je extra krachten of extra resources per beurt geven.

Deze style van ontdekken, levelen, looten en vechten is een manier die we in meer van dit soort games zien maar de combi en style geeft deze game zeker wel een eigen gezicht. Tijdens het ontdekken vind ik de game er erg tof uitzien, zeker als je wat inzoomt op details ziet het er fantastisch uit. Ook de geluids effecten en de verhalende stem zorgt ervoor dat je echt door de gameplay word opgeslurpt en je zal dan ook merken dat de tijd voorbij vliegt tijdens het spelen.

Over de controls was ik wat minder te spreken. Wanneer ik mijn personage van A naar B wou verplaatsen liep dit niet lekker soepel. De beste manier om dit te omzeilen was door met de muis eenmaal te klikken op het punt waar ik heen wil en dan vervolgens met spatie mijn karakter te laten lopen. Persoonlijk vind ik dit een omslachtige manier waarvan ik hoop dat er nog een patch komt die dit verbeterd. Verder zijn de controls goed te doen en zeker voor mensen die vaker RPG’s spelen zal het heel intuïtief  aanvoelen.

Wat me ook een beetje stoorde waren de cut scenes waarbij karakters wel spreken maar hun gezichten als bevroren zijn. Het kan zijn dat dit komt door dat wij een pre release versie speelde maar helemaal zeker weet ik dit niet. Nou zijn dit gelukkig maar kleine puntjes. En als ik een inschatting moet maken dan denk ik dat alleen de campaign mode je al wel een uurtje of 50 zoet kan houden. En bij die campaign mode blijft het niet.

We zien namelijk ook nog een Single Player, een Multi Player en een Duel v.s. A.I. mode. En laten we eerlijk zijn, het is toch heerlijk als je even een beetje vast zit in de Campaign een potje vrij te spelen met je eigen parameters tegen a.i. of tegen echte tegenstanders. Met  deze enorme lading aan modes zal je dus echt waar voor je geld gaan krijgen wat betreft content.

Nu vertelde ik in het begin al dat deze serie al jaren lang op mijn lijstje stond om eens op te pakken maar het er nooit van kwam. Nu na een aantal uren deel 6 en een flinke tijd deel 7 te hebben gespeelt kan ik zeggen dat ik er blij om ben dat ik me in het diepe heb laten gooien. Wat een toffe game is dit zeg. Ik zit nu al in mijn agenda te kijken wanneer ik weer even een paar uurtjes de tijd heb om er lekker mee verder te gaan en dat is dus zeker positief.

Conclusie:

En dat brengt me dan ook meteen bij de conclusie. En om het is volledig om te draaien ga ik beginnen met de mindere punten van de game. De belangrijkste vind ik dan toch wel de controls tijdens het exploren. Dit loopt gewoon niet helemaal lekker. De keuze is uit een omslachtige manier of door te blijven klikken om je karakter daar te krijgen waar jij wilt. Toen ik eenmaal aan de wat omslachtige manier gewend was geraakt vond ik het niet meer zo storend maar dit had gewoon beter gekund.

En dit gaat ook op voor de cut scenes. Ik persoonlijk vind dat het niet passend is bij een grote titel als deze dat tijdens de cut scenes de karakters er bewegingloos bij staan. Dit zou gewoon geanimeerd moeten zijn en ik hoop dat dit dan ook komt door de vroege build waar wij mee speelde en dat dit nog komt.

Het laatste punt neem ik niet mee in mijn beoordeling omdat ik daarvoor te weinig ervaring heb met deze serie. Ik kan me namelijk voor stellen dat terug kerende spelers iets meer vernieuwing hadden willen zien ten opzichten van vorige delen. Natuurlijk is het grafisch een niveau omhoog getild en zijn er wel kleine subtiele toevoegingen in de combat en skills maar zover ik na kon gaan is het vooral veel van het zelfde. Persoonlijk heb ik daar met dit soort titels wat minder moeite mee maar wil het toch genoemd hebben.

En dan is het tijd voor de plus punten. En de gene die daar echt uit springt is de enorme lading aan content en gameplay. Deze game zal een gemiddelde RPG fan zeker meer dan 100 uren zoet gaan houden en dat is natuurlijk wat wij graag willen zien.

Persoonlijk vind ik het verhaal ook erg sterk en goed verteld. Het is erg tof om alle ervaringen te mogen beleven met de stem van de adviseur die je hier doorheen loost en het verteld. Bij mij zorgde het er in ieder geval voor dat ik door wou blijven spelen.

Als laatste twee punten wil ik genoemd hebben dat het er echt tof uitziet als we de enkele cut scene even vergeten. En dat de combat echt super tof is. Ondanks dat je deze snel kan overslaan in een auto combat wil je dit toch keer op keer weer zelf doen door de toffe elementen die er in zitten.

Al met al is dit dus gewoon een game die je wil spelen en die je zeker niet teleur zal stellen. Al is het maar door de enorme hoeveelheid uren dat je deze pracht en praal kan belven in combinatie met het toffe verhaal. Ik heb in ieder geval besloten om met terug werkende kracht nu toch eindelijk ook voorgaande delen te gaan checken zodat deze serie van mijn to do list afgestreept kan worden.