Met The Elder Scrolls Online in aantocht deze zomer leek het me leuk om eens terug te blikken naar alles wat er al is geweest en dat is zeker niet mis. Velen onder ons hebben de serie leren kennen door Skyrim, het vijfde deel uit de reeks. Maar de delen daarvoor waren destijds minstens even indrukwekkend.
The Elder Scroll: Arena
In 1994 kwam ontwikkelaar Bethesda met The Elder Scroll: Arena op de markt. Dit was een revolutionair moment; nog nooit was er een game met zo’n enorm open wereld op de markt gebracht. Deze RPG had al de typische elementen die wij vandaag de dag nog steeds zien in The Elder Scroll serie. De serie speelt zich af op het continent Tamriel, daarnaast is Arena het enige deel waar je kan reizen over het hele continent dat opgedeeld is in 9 provincies.
De hoofdlijn van het spel draait om een staf die gebroken is en waar jij de delen van moet zien te vinden, dit is helaas niet zo makkelijk als dat het klinkt. Het spel overspoelt je met spreuken, magie, wapens en ga zo maar door. Wat ook een belangrijk element is zijn de volkeren die in de verschillende provincies wonen, als elf word je bijvoorbeeld in sommige provincies niet gewaardeerd wat de nodige problemen met zich mee brengt. In deze grote open wereld waren letterlijk honderden dungeons te vinden waar je oneindig veel items, geld, schatten en collectibles kon vinden die je ook hard nodig hebt om betere uitrustingen, wapens en spreuken te kopen.
Het spel was echter zo moeilijk dat uitspelen bijna onmogelijk was maar lekker free roamen gaf al zoveel voldoening waardoor menig gamer zich heerlijk verloor in het spel. Helaas zorgde dit er wel voor dat het spel niet aansloeg bij het grotere publiek en maar mondjesmaat verkocht. Wel ontstond er een kleine groep fans die gelukkig voor ons de serie overeind hield.
The Elder Scrolls II: Daggerfall
En toen kwam daar in 1996 een deel 2 in de TES serie. Deze werd hartelijk ontvangen door de inmiddels gegroeide groep fans. Bethesda kreeg het voor elkaar om zich zelf weer te overtreffen door een wereld neer te zetten die 10 keer zo groot als Nederland was. Er waren duizenden steden met bijna een miljoen karakters. Het spel speelt zich af in 2 provincies van Tamriel, namelijk High rock en Hammerfell. De basis van het spel is eigenlijk gelijk aan zijn voorganger maar dan veel grootser. Je hebt weer de mogelijkheid om zelf je karakter samen te stellen en je bent weer vrij om te doen en te laten wat je wilt. Ook heb je in dit deel de mogelijkheid om je aan te sluiten bij diverse ordes en gildes of om huizen en dergelijke te kopen. Het verhaal is weer fantastisch opgezet maar ook weer erg moeilijk om te voltooien.
Na dat je schipbreuk hebt geleden toen je onderweg naar Daggerfall was, en bent ontsnapt uit je benarde situatie, word je op pad gestuurd door de keizer om de geest van de koning te bevrijden. Deze missie zorgt voor een reeks aan missies die de beste gamer nog maanden lang zoet houd. Zelfs vandaag de dag met al het grafisch geweld kan ik deze game nog met een glimlach op mijn gezicht spelen en er oprecht van genieten.
The Elder Scrolls III: Morrowind
Hier begon in 2002 mijn persoonlijk avontuur toen ik me in het avontuur van Morrowind stortte. De wereld om me heen vervaagde en met klamme handen en kippenvel op mijn armen worstelde ik mijzelf door de provincie Morrowind. Ik was verkocht! Al was de game eigenlijk totaal niet het genre waar ik normaal fan van ben kon ik deze RPG maar niet loslaten. Morrowind zorgde er niet alleen bij mij voor dat ik kennis maakte met RPG’s, want Bethesda raakte door dit deel bekend bij het grotere publiek met de TES serie: het spel werd zelfs uitgeroepen tot Game Of The Year.
Voor iedereen die bekend is met TES voelt ook dit deel vertrouwd aan. Er kan weer worden gekozen om het verhaal te volgen of jezelf te storten in de ontelbare side quests. Als karakter start je op een eiland genaamd Vvardenfell waar je als ex-gevangene begint aan je avontuur in de provincie Morrowind. Gaande weg word je onderdeel van een voorspelling waarin je het zal moeten opnemen tegen Dagoth ur. Dit is een god die is opgestaan uit de omgekomen Generaal Nerevar. En dit is wederom alles behalve makkelijk. Gelukkig kan je ook in dit deel weer aansluiting vinden bij diverse gildes die de nodige missies met zich meebrengen.
Bethesda kwam voor het eerst met uitbreidingen voor de TES serie in dit derde deel. Tribunal was de eerste eind 2002 en in 2003 kwam Bloodmoon. In Tribunal krijg je het flink voor de kiezen in een tempelstad waar je kennis gaat maken met de dieven gilde en in Bloodmoon zal Solstheim als eiland worden toegevoegd aan het spel. Degen die Skyrim hebben gespeeld zal dit alles zeker bekend voor komen. Morrowind heeft naar mijn mening de game wereld veranderd, en wel in positieve zin.
The Elder Scrolls IV: Oblivion
Oblivion was mijn eerste elder scrolls ervaring op een console. Dit deel werd begin 2006 gelanceerd op de pc en de Xbox 360 en een jaar later ook op de PS3. Ik zelf heb hem zowel op pc als op de 360 gespeeld en was blij verrast dat het spel ook lekker te spelen was op een console. Wel had ik in Oblivion op de console wat meer moeite met alle items, spreuken en knoppen combinaties. Ook vond ik persoonlijk het verhaal wat minder lekker lopen. De intro is vergelijkbaar met de andere delen. Je begint als een gevangene die door het lot vrij de wereld weet in te komen. Het rijk word bedreigd en met name de keizer. Deze heeft jouw in zijn dromen gezien en stuurt je op pad om de middelen te bemachtigen om hem te redden. En daar draait het verhaal in de hoofdlijn dan ook om. Zorg dat je het amulet vind en naar de keizer brengt om hem te redden. Natuurlijk loop je daarbij tegen allerlei problemen op zoals bijvoorbeeld toegang krijgen tot Oblivion wat nog niet zo eenvoudig is. Je hebt ook in dit spel wel weer alle vrijheid om te staan en te doen wat je wilt. De uitbreidingen die later uit kwamen heb ik zelf nooit gespeeld. In 2006 was het Knight Of The Nine en in 2007 kwam Shivering Isles waarin de speler werd getrakteerd op wat extra eilanden met missies en extra’s.
The Elder Scrolls V: Skyrim
En hier belanden we bij het moment waar velen van ons zijn ingestroomd. Skyrim! Het is moeilijk om onder woorden te brengen voor de gene die het spel nog niet hebben gespeeld wat dit voor een spel is. Het is in mijn ogen meer dan een spel, het is een ervaring. Één van die zeldzame games waarbij het niet simpel meer gaat om vermaak of tijd verdrijf maar waar je in mee gesleurd word. Ik zelf heb enorm veel uren aan dit spel inclusief de dlc’s besteed en elke keer werd ik weer meegevoerd naar een wereld waar ik wou zijn, de serene landschappen, de oneindige kastelen, dorpen en grotten. Ik wist niet dat dit mogelijk was op de PS3 en de 360. Bethesda wist het uiterste uit de consoles te halen om deze ervaring te brengen en eerlijk gezegd denk ik dat ze misschien er net iets te veel hebben uitgehaald want helaas loopt de game op de consoles nou niet altijd zoals het hoort. Maar wanneer je je in Skyrim bevind is dit wel het laatste waar je bij nadenkt.
Het verhaal spreekt mij persoonlijk van alle delen het meeste aan en was ook goed te volgen. Het begint wanneer je gevangen bent genomen nadat je probeerde illegaal Skyrim binnen te komen. Net voordat je geëxecuteerd word valt er een draak aan en weet je samen met wat andere te ontsnappen aan de draak. Om nou niet te veel te spoilen voor die gene die het nog willen spelen kan ik je vertellen dat het niet bij deze draak gaat blijven en dat je een bijzondere band met de draken hebt. Dit is ook de leidraad voor het verhaal.
Bethesda bracht 3 verschillende dlc’s uit die ik alle drie heb omarmt. De eerste uitbreiding, Dawnguard werd door de meeste wat minder gewaardeerd. Het voegt een stukje verhaallijn toe met de nodige extra’s. Hearthfire en Dragonborn werden een stuk beter ontvangen. Hearthfire zorgt ervoor dat je landgoederen kan kopen en daar je eigen huis op kan bouwen. In dat huis kan je dan geadopteerde kinderen onder brengen en ook je vrouw. Persoonlijk vond ik dit echt een hele toffe uitbreiding. In Dragonborn word je getrakteerd op een aantal leuke missies waarbij je ook Solstheim gaat herontdekken. Ook deze vind ik echt de moeite waard.
Ondanks dat Skyrim bijna perfect was miste ik wel iets, namelijk een dikke multi player! En daarmee komen we dan terug op waar ik het stuk mee begon. The Elder Scroll Online! Ik kijk hier al een hele tijd naar uit en in april komt hij dan eindelijk op de pc en in juni naar de consoles. Ik ga mijn agenda alvast vrij maken want ik weet zeker dat ik me weer helemaal ga verliezen in alles wat het land Tamriel te bieden heeft.
