Het is al weer een tijdje geleden dat ik een episode heb geschreven en in de tussen tijd is er een heleboel gebeurt. Nou had ik in de vorige episode al verteld dat dit geen vaste column meer zal zijn maar wel een terug kerende column. In deze episode wil ik twee dingen bespreken maar voor ik daaraan ga beginnen wil ik heel even kort iets vertellen over onze webshop.
Sommige van jullie zullen het al wel gezien hebben, maar voor de andere lezers kan ik vertellen dat wij inmiddels onze deuren hebben gesloten. Ik wil via deze weg dan ook iedereen bedanken voor de fijne tijd die wij hebben beleefd tijdens onze vijf jaar dat wij de webshop hebben gehad. Het is voor ons nu tijd voor een nieuw hoofdstuk waar ik later nog op terug zal komen.
En dan dus de twee dingen die ik in deze episode wil bespreken. Het eerste gaat om een stelling die ik al een tijdje inneem, Namelijk dat ontwikkelaars belachelijk veel geld van de gamers vragen voor halve games en de daaropvolgende dlc packs. Ik heb dit de afgelopen weken voor mijzelf gerelativeerd en ga terug komen op mijn standpunt. Het tweede punt is een lijst van toffe indie’s die ik op Gamescom tegen kwam maar nog niet besproken heb.
Laten we bij het eerste punt beginnen en ik wil jullie daarvoor eerst even mee terug nemen in de tijd. En wel naar eind jaren ’90. In die tijd versleet ik de ene na de andere N64 controller door intensief gebruik. Op een zonnige zaterdagmiddag ging ik samen met een goede vriend de stad in. Niet om voor kleren of lekkere geurtjes te kijken. Nee, je vond mij alleen in de stad als het geld in mijn zak aan het branden was en uitgegeven moest worden bij onze lokale game boer.
Op die zaterdag schafte ik zelf MRC aan en mijn vriend wist International Superstar Soccer 64 te scoren. Om de één of andere rede weet ik nog precies wat wij voor deze games moesten af tikken. De mijne moest 229 gulden kosten en die voetbal game van mijn kameraad zelfs 289 gulden. Eenmaal thuis gekomen was het 518 gulden armer maar volle bak gamen. Gemiddeld waren deze games 259 gulden per stuk wat neerkomt op €131,14 per game.
Wat kreeg ik precies voor dit geld? Nou tien auto’s, 3 tracks die op een paar verschillende manieren gereden konden worden en 7 upgrades voor je auto. Als we dit nou even neerzetten naast een game als driveclub waar je €60,- voor moest betalen bij release en waar je tot dus toe voor een €40,- over alle dlc’s beschikt dan hebben we het daar over honderden tracks en honderden auto’s voor minder geld dan dat ik des tijds heb neergelegd voor MRC. Ik laat dan het hele economische aspect nog achterwegen waarbij we kunnen concluderen dat alles in de afgelopen 20 jaar minstens 2x duurder is geworden.
Is mijn stelling dan terecht die ik al die tijd heb aangenomen? Bij mij is die twijfel door dit vraagstuk toegenomen en vraag ik mezelf oprecht af of ik misschien iets te snel ben geweest met mijn oordeel hierover. Het enige tegen argument dat ik kan bedenken is dat in die tijd de inruil waarde van een game of de particuliere verkoopwaarde van een game veel hoger lag en stabieler was. Tegenwoordig is een game van €60,- namelijk na een jaar niet meer dan €5,- waard terwijl dit in die tijd minstens de helft van de aanschaf waarde was. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening hierover.
En dan de lijst Indie’s van de Gamescom die we nog niet behandelt hebben. Ik ga ze nu niet allemaal bespreken maar wil er een paar tussenuit pikken. Ik wil beginnen met Die Young die ontwikkeld word door Indie Gala. Ja je hoort het goed. De meeste kennen Indie Gala als een plek waar je voor weinig geld toffe bundels met indie games kan aanschaffen maar ze ontwikkelen dus ook games. Al staat Die Young nog in de kinderschoenen wist het wel mijn aandacht te trekken. We bevinden ons op een eiland waar we als tiener meisje gevangen zijn genomen. Gelukkig weten we ons te bevrijden en is het rennen voor onze leven. Achterna gezeten door gevaarlijke honden en andere gevaarlijke dingen is het niet gemakkelijk te overleven. Waar dit verhaal heen gaat was nog niet helemaal duidelijk maar de beelden zagen er al erg tof uit en deze game gaan we zeker blijven volgen.
Welke game ik ook tegen kwam en die al uit is, komt bij Iceberg Interactive vandaan en word ontwikkeld door Gamepires. Ik had deze game blijkbaar gemist maar wil hem nu dus toch even noemen. Ik heb het dan over Gas Guzzlers Extreme. Een snelle combat racing game waarbij het niet alleen om snel racen draait maar ook om de combat. Met 40 tracks, 18 auto’s en een load aan upgrades ben je met deze game wel even zoet. Er zit zowel een flinke single player als een uitgebreide multi-player in deze game. Wellicht dat we deze game nog eens apart gaan behandelen maar ben je nieuwsgierig geworden check hem dan alvast op steam.
De laatste game die ik deze keer onder de aandacht wil brengen is Daemonical. Deze horror action multi player game heeft inmiddels groen licht op steam. In deze game zal je het met een groepje andere spelers opnemen tegen een angstwekkende demon. Het is de bedoeling om samen in leven te blijven tot dat de zon weer opkomt of door altars te activeren. Het waren vooral de graphics en de gameplay elementen die mij aanspraken en die ervoor zorgen dat ik deze game ook zeker in de gaten ga houden voor jullie.
En tot zover dan deze episode. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening over mijn eerste punt en zal in een volgende episode zeker weer wat games gaan bespreken die ik op de gamescom ben tegen gekomen.