Review – Fallout 4

We hebben als streven bij 365Gaming om binnen een week na release (of na ontvangst review exemplaar) de review online te hebben. Soms kan het een stuk sneller, als een game redelijk snel te spelen is….soms heb je gewoon meer tijd nodig om een goed beeld te krijgen (denk aan de Final Fantasy games). En soms…soms kun je makkelijk een review al schrijven omdat de 80 uur die je gespeeld hebt genoeg inzicht geven….maar wil je gewoon niet stoppen met gamen om de review te schrijven 😉 Zoals jullie al kunnen raden….zo is het voor mij met Fallout 4 😉

Oh oh, een echte fangirl review zul je misschien denken…hoe kan zij dan objectief zijn? Maar geloof me…ook al ben ik verzot van Fallout 4 en zal ik waarschijnlijk zonder moeite een dikke 300 uur eraan spenderen (zoals in Fallout 3 en ook in Skyrim & Oblivion)…ik kan erg goed de zaken belichten die niet goed zijn aan Fallout 4. Want laten we eerlijk zijn en beginnen…er mankeert ook van alles aan dit langverwachte vervolg in de Fallout reeks.

Maar, ik loop voor de zaken uit…eerst een stapje terug en iets meer vertellen over mijn persoonlijke band met deze reeks en hoe het voor mij allemaal begon (niet dat het voor de review noodzakelijk is om deze info te lezen, maar hey, mijn review, mijn site….hahahah…..ik schrijf het gewoon 😉 en anders gewoon de komende 2 alinea’s overslaan 😉). Mijn eerste ervaring met Fallout 3 was echt niet: “WOW, dit is zo fantastisch, ik ga de komenden maanden alleen maar dit spel spelen“. Nee, toen ik eenmaal uit de Vault was en alle gemuteerde enemies over me heen kreeg heb ik het spel weer teruggegeven aan de persoon die hem me uitleende en ben ik met wat anders verder gegaan.

Maar het spel bleef in mijn hoofd hangen, ik bleef toch denken aan hoe het verder zou gaan met mijn Vault dweller…hoe groot de wereld zou zijn, de Wastelands bleven me roepen. En na 3 maanden afvragen ben ik gewoon een eigen exemplaar gaan halen…en daarna zei ik gedag tegen vrienden en familie en sociaal leven 😉 Want dat is wat een spel al Fallout kan doen met je, het slurpt je op…als het je “pakt” dan tenminste…want het is niet een spel voor iedereen.

Dat gaat natuurlijk op voor elk spel, het verhaal moet je trekken, de enemies, de setting, sfeer, gameplay, controls etc etc. Maar bij spellen als Fallout, Elder Scrolls, Metal Gear Solid 5 & The Witcher heb je niet alleen te maken met het verhaal/setting waar je van moet houden….je moet ook nog eens geduld hebben. De werelden zijn zoooo groot en er is zoveel te zien/ontdekken/doen/looten dat het soms eindeloos lijkt.

Gamers die een verhaal wel leuk vinden, maar één die niet te lang moet duren en ook geen side-quests en extra quests naast de main…en het liefste eigenlijk alleen mensen in een Multi Player match inmaken…die zullen natuurlijk niet wat dat aangaat aan hun trekken komen bij Fallout. Er zit geen echte snelheid in het spel zoals bij een Call of Duty bv…en zeker geen MP. Maar het geeft de speler een single player ervaring die de gamer een echte immersion geeft in the Wastelands van Fallout.

En deze grootsheid, de eindeloze hoeveelheid aan spullen om te looten en verzamelen, collectables en locaties om te ontdekken compenseren de aspecten die niet helemaal soepel lopen in het spel. Want grafisch gaat e.e.a. soms wat houterig en blijven npc’s soms raar achter een muurtje hangen op een manier zoals je in Fallout 3 zou verwachten…maar niet meer in de current gen. Ook de gezichten en met name de monden tijdens de gesprekken laten je afvragen of je nu toch niet op de last-gen aan het spelen bent. Maar als je daarna meteen weer verder gaat met de wereld ontdekken vergeet je eigenlijk meteen die kleine zaken…ze lijken er ook niet toe te doen als je in het verhaal zit, maar laten we wel eerlijk blijven, het hoort niet bij een spel van deze proportie en van een studio zo groot als Bethesda.

De grafische bugs/glitches zijn bij veel games vaak de grootste ergernis, onze verwachting is dat deze niet meer horen bij de huidige gen. We willen geen issues met geluid, conversations die vastlopen, ondertitelingen die blijven hangen etc. Maar als een spel zoveel meer biedt aan de andere kant van de weegschaal, dan worden de minpuntjes toch minder belangrijk. Neemt niet weg dat ook Fallout 4 last heeft van deze minpunten…minpunten die je toch eigenlijk niet hoort te hebben tegenwoordig omdat ze erg Oldschool aanvoelen.

En de laadtijden, arghh, mijn grootste ergernis in elk spel, maar bij Fallout nu wel de grootste, de grafische elementen storen mij inmiddels al niet meer na de 80 uur, maar dat ik gevoelsmatig 5 minuten moet wachten om een deur te openen  om een gebouw in te gaan is gewoon too much! Ik kan accepteren dat het laden van het spel tijd kost, of na een fast travel…maar als ik een deur open wil ik niet wachten. Dit beperkt mijn plezier enorm om te exploren…en aangezien dit juist een belangrijk aspect is in een spel als Fallout denk ik dat het tijd wordt dat Bethesda de techniek iets aanpast naar de huidige standaarden en de laadtijden beperkt tot het noodzakelijk.

De eerder genoemde grootsheid is voor de echte open wereld fan een groot pluspunt, maar kan ook too much lijken voor de gamers die niet eindeloos willen ontdekken. Maar ook deze gamers zou ik willen aanraden toch het spel een kans te geven, want alle side-quests zijn niet noodzakelijk om het verhaal te spelen. Je kunt de main quests volgen om de verhaallijn te spelen en uit te vinden wat er gebeurd is met je zoontje nadat deze uit de cryo-chamber is ontvoert uit Vault 111.

Als extra informatie voor de mensen die niets over het verhaal weten zal ik iets meer vertellen. Je neemt de rol aan van de vader of moeder van Shaun. Een baby die aan het begin staat van een leven vol vreugde en plezier….alleen vanwege alle spanning in de wereld wordt deze wereld bedreigd. Deze bedreiging wordt zo groot dat er zelfs speciale shelters worden gebouwd door Vault-Tec, Vaults. Vanwege jouw rol in het leger en jouw bijdrages aan het land kunnen jij en je gezin rekenen op een plekje in Vault 111, die gelukkig vlak bij jouw huis ligt, een kleine suburb van Boston.

Tijdens de intro (waarin je ook je character maakt) beginnen de bombardementen en vlucht je met je gezin in Vault 111. In de nasleep van de atoom explosie wordt je in een chamber geplaatst…die alleen niet een decontamination-chamber blijkt te zijn maar een cryo-chamber. En dan begint een periode van invriezen en de jaren vliegen voorbij zonder dat jij er besef van hebt. Als je ontwaakt ben je een hulpeloze getuige van de ontvoering van je zoontje, extra hulpeloos want je kunt niet alleen niet uit je cryo-chamber komen…je wordt eigenlijk direct weer ingevroren…dus er is geen manier om achter de ontvoerders aan te gaan.

Gelukkig (en logisch voor de verhaallijn 😉 ) komt er een storing in het systeem waardoor een aantal van de cryo-chambers open gaan, waaronder die van jou, en dan blijkt dat de Vault al enige tijd is verlaten door het personeel. Door het lezen van de terminals en de logboeken kun je volgen hoe het personeel de tijd heeft doorgemaakt na de atoom oorlog. En begin je je steeds meer te realiseren dat je blijkbaar erg lang ben ingevroren geweest.

Terwijl je gemuteerde kakkerlakken doodslaat baan je je een weg naar buiten, natuurlijk wel met de eerste ervaringen om het looten van alles, het hacken van de computer en andere zaken die in een intro level horen. Je vind een eerste melee wapen en ook pistool om zo te leren hoe het VATS systeem werkt (een hulp systeem waarbij je in een soort van slow-motion het lichaam van je tegenstander scant om zo te bepalen in welk lichaamsdeel je de meeste kans hebt deze goed te verwonden).

Allemaal herkenbare piece-of-cake voor de Fallout experts, maar erg wenselijk voor de mensen die voor het eerst een Fallout deel spelen. Wat ik zelf erg prettig vond is dat het voor mij niet als een storende tutorial die je het liefste wil skippen (dat is bij sommige games soms wel het geval). Het is een kort en bondig stuk waarin genoeg info wordt gegeven voor de nieuwkomers. Natuurlijk vind je ook je eigen Pip-boy en daarmee verlaat je Vault 111 om snel te beginnen met de zoektocht naar Shaun en diens ontvoerders. De rol van de Vault is minder groot dat in Fallout 3, daar groeide je op in een Vault, aan de ene kant jammer…aan de andere kant is dat nu eenmaal de verhaallijn.

Blijkbaar heeft de tijd in de cry-chamber niets gedaan met je spiermassa, want lopen gaat je goed af….en het wennen aan het licht gaat ook redelijk snel 😉 Dus je kunt snel aan de slag om terug te lopen naar je eigen huis…nou ja…dat wat er van over is. Het is al direct duidelijk nadat je uit de Vault komt dat de verwoesting van de atoombom extreem is. Maar niet alleen die schade is zichtbaar, de omgeving laat duidelijk zien dat er diverse jaren al zijn voorbij gegaan, er is een verwildering, echte Wastelands.

Eenmaal bij je woning aangekomen is je huis-robot Cogsworth nog aanwezig en deze herkent je direct natuurlijk. Hij geeft je het nieuws dat je maar liefst 200!! jaar ingevroren bent geweest en hoe blij hij is dat je er weer bent. Jij hebt helaas minder fijn nieuws en Cogsworth steunt je hierin door ook als een companion met je mee te gaan in de zoektocht naar Shaun.

Vanuit hier begint je verhaal en zal iedereen ook eigenlijk een andere route nemen…want je kunt hier redelijk snel de main missie gaan volgen, maar ook gewoon rondlopen en de boel gaan verkennen. Zelf had ik hele andere side-quests eerst ontdekt voor ik überhaupt in de buurt kwam van de main-missie locaties. En dat maakt Fallout ook heerlijk, gewoon je eigen pad volgen…eigen keuzes maken. Keuzes wat voor een wapen je wilt gebruiken, armor, welke companion je meeneemt (in het begin alleen Cogsworth en de super killer/speur hond Dogmeat), welke kant je opgaat, wie je helpt, wie je doodmaakt, wie je ontwijkt en natuurlijk welke perks je wilt unlocken.

Dat is misschien het moeilijkste aspect van Fallout, de perks & abilities, en daar hebben ze echt hun best gedaan om daar meer duidelijkheid voor je geven in dit deel. In de filmpjes die in de aanloop naar Fallout werden uitgebracht werd al goed duidelijk gemaakt welke soorten abilities er zijn en wat je kunt unlocken als je de punten inzet die je krijgt bij het levellen.

Ook in je Pip-Boy kun je het schema oproepen om alles te bekijken wat in welke “tree” zit en welke vereisten er zijn. Maar dan nog zal het voor sommigen lastig blijven, want welke abilities & perks passen bij je speelstijl als je nog niet weet wat je speelstijl zal worden. Zelf gebruik in de VATS totaal niet dus daar hoef ik zelf niets in te investeren, maar als je nog nieuw bent aan de reeks dan weet je nog niet wat je voorkeur zal worden.

Je kunt de punten niet opnieuw indelen door een potion te drinken of een reset te kopen (zoals bv wel spellen als Borderlands of The Witcher kan), dus neem hier goed de tijd voor. Een goede tip is te saven voor je een punt inzet om eerst te testen of het iets is dat je wilt gebruiken en evt terug gaan naar de save om wat anders te testen. Jack heeft trouwens een artikel geschreven met tips om je perks in te zetten bij de speelstijl…een aanrader als je nog niet precies weet welke perks bij je zullen passen.

Als je eenmaal weet hoe je wilt spelen en wat voor een soort wapen je favoriet is kun je gewoon lekker los gaan, op je eigen manier. Zelf ben ik helemaal happy met de nieuwe feature in Fallout, het bouwen van je settlements. Ik bouw overal erop los tot de ruimte vol is 😉 Ik hang schilderijtjes op, zet accessoires neer in de settlements om het gezellig te maken zodat ik kan chillen als ik terug kom van een quest 😉 Ik verzamel junk voor het bouwen en voor het aanpassen van mijn armor en wapens, steeds verbeteren wat ik heb nadat ik weer een level omhoog ben. Na elke quest en strooptocht loop ik na wat ik gevonden of gekocht hebt, wat een mogelijke verbetering is…en de rest verkoop ik of scrap ik.

Nu heb ik van de 80 uur zeker een uurtje of 15 gestoken in bouwen/verbouwen/maken…en dat maakt mij happy…maar als dit niets voor je is, dan sla je dat gewoon over. Dat maakt het ook extra fijn deze keer, de keuze mogelijk van de nieuwe features in het spel….je hoeft ze niet te doen. Je kunt ook gewoon rond lopen en zoveel mogelijk enemies killen als je bouwen meer voor een spel als de Sims vind 😉

Ook de keuze qua moeilijkheidsgraad is een enorm pluspunt, zelf wil een spel als dit zo makkelijk mogelijk spelen. Mijn focus ligt op ontdekken en exploren…en ik hoef niet 15 minuten bezig te zijn met elke enemy die ik tegenkom. Ze hebben deze keer speciaal voor mij de Very Easy optie erbij gedaan, en daar ben ik er blij mee 😉 Maar voor de gamers die de echte uitdaging zoeken qua moeilijkheidsgraad is er genoeg uitdaging als je de hoogste moeilijkheidsgraad kiest en niet alles op automatisch saven zet.

Ohhh, ik zit al op 2200 woorden en wil eigenlijk nog zoveel vertellen…want er is nog gewoon zoveel te zeggen over Fallout. Maar net zo groot als de wereld is en de mogelijkheden, zo groot wordt de review anders ook…en ik denk niet dat jullie daar op te wachten zitten. En ik moet natuurlijk ook weer terug naar Fallout…want ik zit nog lang niet op de 300 uur ;).

Om de review kort en bondig af te ronden (een poging tot dan 😉) hier nog een aantal korte opsommingen/tips.

• Elke companion geeft je een speciale perk als deze zijn maximale level heeft bereikt in de relatie met jou. Denk hierbij aan dingen die jij doet die ze blij maken, jouw keuzes, dingen bouwen, wel/geen drugs/alcohol nemen etc.
• Denk goed na welke faction je wilt joinen en steunen voor je de main-story gaat afronden…want daarna zijn sommige factions niet meer toegankelijk (bv speciale aparte save maken om deze achievements/trophies later te halen).
• Start de eerste Brotherhood of Steel missie z.s.m. om een super laser wapen te krijgen. Deze eerste missies kun je gewoon doen btw (van elke faction) los van de keuzes die je later maakt.
• Als Dogmeat iets oppakt dat jij ook net pakt, dan kan er soms een item gedupliceerd worden 😉 Deze exploid is natuurlijk iets dat zeker gepatched wordt…maar voor de mensen die het willen (ook console) het kan dus.
• Voor de PC gamers is er een Magic room waar alle collectables en special items liggen (wapens, armor, Bobbleheads, comics etc etc). Lees hier meer als je deze wilt bezoeken.

Verder is het toch echt een kwestie van het spel zelf spelen om te ontdekken of het wat voor je is. Ik ken spelers die uren in Fallout 3 hebben doorgebracht maar die gewoon niet hetzelfde gevoel krijgen in Fallout 4. Anderen vonden Fallout 3 niets maar zijn gek van dit deel.

Het is niet zo dat als je deel 3 leuk vond je ook van dit deel zal houden…het kan zijn dat de nieuwe aanpassingen juist het gevoel weghalen (bv door de mindere conversatie mogelijkheden die diepgang geven aan de npc’s) of dat je dit juist prettig vind omdat het sneller speelt omdat je minder moet lezen. Anderen vinden het teveel van hetzelfde en zien geen echte meerwaarde aan dit vervolg. Zelf kan ik niet wachten om verder te gaan, ik wil namelijk alles hebben gespeeld voor ik de laatste scene krijg in de verhaallijn…dus ik ben nog wel een uurtje of 200 bezig 😉

Ok, en nu stop ik echt met de review…. Weerwolff signing off 😉