Review – Horizon Zero Dawn

World Apocalyps binnenkort? Zal het in de toekomst echt de waarheid worden? In Horizon: Zero Dawn komt, in mijn ogen, een van de mogelijkheden voorbij. Ik denk dat ze in deze game eigenlijk wel spijkers met koppen slaan want het zou echt mogelijk zijn als de industrie zo blijft voortplanten. Kijk maar naar het feit dat er al verschillende soorten robots zijn in Japan en China.

Horizon: Zero Dawn was voor mij een game die al erg lang op mijn verlanglijstje stond. Ik ben diep in mijn hart een gamer die van adventure games houdt. Ook is het een game van Nederlandse bodem en ik denk dat we er best trost op kunnen zijn. Maar voor mij moet een game elementen bevatten waarin ik moet overleven in toch nog wel een redelijk herkenbare omgeving.

Dit spel heb ik de afgelopen week uren gespeeld en mij smakelijk vermaakt. In het begin rende ik rond als een kip zonder kop en Aloy heeft vaak au gezegd als weer een machine boven op haar sprong. Al hijgend, kreunend en piepend sprong ik rond in het eerste gedeelte van ‘the sacred lands’. Mensen helpen, metalen bloemen te plukken, beeldjes te zoeken, oude mokken op te graven of op mooie hoge punten te staan. Naar mate ik tijd besteedde in de game, werden mijn sluip-skills, richt-skills en met name mijn gevoel van de omgeving beter. Waardoor de machines sneller neer gingen en ik zelfs met een Thunderjaw in gevecht ging.

Op dit moment zit ik op 40 uur spel plezier en heb ik 85% van de game uitgespeeld. Het verhaal wordt steeds duidelijker en mooier. Ik heb kinderen gered, liefdes levens verstoord maar ook liefdesverdriet getroost. Daarnaast ben ik in een verbale battle met een creepy dude die wil dat ik de wereld ga redden en is er zelfs met mij geflirt. Let me tell you…. I love this game!

De rode lijn van het verhaal.

In de verre toekomst heeft de mensheid de holografische en robotica technieken onder de knie. Daarentegen veroorzaakt een onbekende calamiteit de ondergang van de mensheid, waarna de machines de wereld overnemen. Naarmate je de game verkent, kom je meerdere voice-recordings, hologrammen en boeken tegen met informatie over wat er in het verleden is gebeurd.

We beginnen het spel met een filmpje waar we Rost ontmoeten die een baby Aloy gaat dopen. Het filmpje ziet er prachtig uit met een prachtig verhaal wat je als speler meteen meesleurt in het verhaal. Zo verteld het verhaal je dat ze leven in een wereld die uit verschillende tribes bestaat. Deze tribes worden bestuurd door leiders met een eigen mening en door deze mening lijden er verschillende mensen.

Zo is Aloy een Nora outcast. Niemand weet wie haar moeder is en ze wordt dan door vrijwel iedereen gezien als het zand onder hun schoenen. Maar gedurende het verhaal kom je erachter dat zij wel degelijk heel belangrijk is. En desondanks dat ze gezien wordt als een niet bestaand persoon, vecht ze voor het leven van haar tribe. Uiteindelijk gaat ze van outcast/savage naar brave. Van brave naar seeker en van seeker naar anointed.

Zo is de rode lijn van de game gebaseerd op het feit dat iemand in het verleden een leger van robotten heeft gebouwd. Deze konden zich repliceren in gevechten en gebruiken Biomass als brandstof. Door een virus, die het moeder systeem van deze robotten heeft besmet. Zijn deze robotten niet meer bestuurbaar. Ze leven nu helemaal op zichzelf en als ze niet gestopt worden nemen ze de hele wereld over. Maar meer ga ik jullie dus ook niet vertellen. Het verpest namelijk de gehele game.

Wat is er allemaal te zien aan gameplay in Horizon: Zero Dawn?

Het grootste deel van de tijd ben je aan het vechten tegen mechanische wezens. Ze sluipt door het ‘hoge’ gras en kan je zo machines en mensen naar je toe lokken om deze met een silent strike dood te maken of hevig te beschadigen.

De machines zijn allemaal gebaseerd op beesten die nu in de natuur nog te vinden zijn. Denk aan krokodillen, hyena’s, elanden, herten, aasgieren en zelfs een adelaar. Maar vergeet niet de reuze worm door onder de grond leeft. Ze zijn dan wel allemaal gepimpt met lasers, kanonnen en andere robotics enhancements. Maar de machines zijn niet de enige wezens in de game. We zien ook zwijnen, kalkoenen, vissen, ratten en wasberen.

Aloy is een uit haar tribe verbannen kind. Ze groeit op als een savage met haar adoptievader. Ze leert dankzij hem te overleven in de natuur. Aloy haar tribe de Nora, zijn een groep met mensen die geloven in de ‘All-mother’. Later in het verhaal zal je erachter komen dat de stem, waarvan ze denken dat het hun godin is, een computerstem is.

De Nora tribe zijn een soort van inheemse mensen die lijken op indianen die gemoderniseerd zijn. Ze jagen met bogen en speren die gefabriceerd zijn van onderdelen van kapotte machines of dingen uit de natuur. Als we verder reizen door de mooie bergen, velden en rivieren van ‘het sacred land’ van de Nora, komen er langs ouderwetse poorten die verdedigd worden door andere tribes. Ze hebben allemaal hun eigenschappen, uiterlijk en klederdracht. De klederdracht is soms wat raar. Zo heb je bijvoorbeeld halfnaakte mannen in een gebied wat vol ligt met sneeuw. Het geloof buiten de poorten van het heilige land is gebaseerd en gefocust op de zon. Zo hebben de mensen in Meridian en Zonnekoning.

In de natuur kan je niet alleen machines of kleine beesten vinden. Hier vindt Aloy meerdere bosjes die ze gebruikt als een soort van gis voor haar pijl uiteinden, meerdere soorten planten die ze kan gebruiken voor het helen van haarzelf maar ook planten die ze gebruikt om meerdere pijl soorten te maken. Zoals ijspijlen en vuurpijlen. Al vraag ik me af hoor ze die aansteekt, aangezien ze geen aansteker bij de hand heeft.

Hoe slacht je de machines nou af?

Aloy heeft een heel arsenaal aan wapens ter beschikking. Haar trouwe pijl en boog, haar tripcaster, haar ropecaster, haar catapult en haar trouwe speer. Je hebt 6 verschillende soorten pijlen: vuur, ijs, corruptie, elektriciteit, hard point en normale. Zo heb je ook 3 verschillende bommen die je kan lanceren met de catapult: blast, ijs en vuur. Dezelfde varianten heb je ook in vallen die je op de vloer kan zetten maar ook met vallen verbonden met struikeldraden.

In de wereld zitten ook een aantal machine haarden verstopt. In het begin van de game haalt Aloy een onderdeel uit een corruptor (welke lijkt op een schorpioen) waarmee ze de machines kan overnemen. Zo kan ze van een aantal soorten beschermers maken maar van andere weer mounts. Hiermee trek je ten strijde tegen het ultimate evil.

Maar wat valt mij nou op in Horizon: Zero Dawn?

Laten we bij het begin beginnen. Wat is Horizon: Zero Dawn? Het is een open world, post-apocalyptisch spel met survival elementen. Het heeft dus zeker wat weg van Lara Croft in Tomb Raider. Maar eigenlijk een heel stuk makkelijker. Bergen zijn soms makkelijk te bespringen in plaats van te gaan zoeken naar de juiste klim plekjes en daarnaast gaat het klimmen ook te makkelijk. Je richt je pookje een kant op en spammed de springknop en ze springt vanzelf.

De puzzel elementen die erin zitten zijn soms ook veel te makkelijk. Meer zo van: Oh kom je er nu niet door, als je later terug bent en je bent sterker met je speer, dan kan je deze stalagmieten en stalactieten kapot slaan en dan kan je er wel bij. Of je komt een gesloten deur tegen en je hoeft eigenlijk niet heel ver te zoeken voor het antwoord op de puzzel om hem te openen of om een missende deel te vinden.

Maar dit wil zeker niet zeggen dat het een slechte game is. De verhaallijn is tot in den puntjes uitgewerkt. Er zijn flink side quests, die ook allemaal met het overleven van de wereld te maken hebben. Het craften daarentegen is weer wat zwakjes. Je hebt automatisch alle recipes al. Maar waar ze al die materialen laat of waar ze de flesjes vandaan tovert? Ik denk dan meer aan een Bag of Holding, die beschreven wordt in Dungeons and Dragons of het mooie handtasje van Hermoine in Harry Potter. Ditzelfde geldt ook een beetje voor de stukken die je van de machines afschiet. Die zijn soms net zo groot als Aloy zelf.

De graphics zijn mooi, strakke lijnen en veel details. De framerate op de PS4/PS4 Pro is een stabiele 30 FPS. Er zit ook niet echt veel verschil tussen. Persoonlijk denk ik dat er hierdoor wat meer glitches kunnen gebeuren doordat de game eigenlijk meer frames wil genereren die er niet zijn. Over glitches gesproken… Ook die zijn te vinden in de game. De eerste dag dat ik aan het spelen was, liep ik er al tegen twee aan. Dit geeft soms hele grappige filmpjes. Ik ben ragdoll effecten tegen gekomen maar ook wat bugs die mij wel irriteren. Dit zijn bijvoorbeeld machines die na hun dood nog de geluiden blijven maken, die ze hadden toen ze nog leefde.

De graphics van de karakters zijn heel mooi. Soms zie wel de connectie lijnen tussen hoofd en romp. Ook hebben de karakters een veelvuldig op elkaar lijkende bouw. De tanden zijn te perfect en ik heb nog vrijwel geen mannelijk karakter gezien zonder snor of baard. Tijdens dialogen zijn de karakters ook vaak aan het lipsyncen. Het geluid loopt dan niet synchroon met het bewegen van de monden. Ook worden deze dialogen vaak raar onderbroken als je een item, wat je nodig hebt voor de misses, al bij je hebt. Maar wat ik wel mooi vindt is de dynamische achtergrond en omgeving tijdens de dialogen. NPC’s lopen door het gesprek heen of je ziet juist de machines op de achtergrond vliegen. Sommige dialogen geven je ook verschillende keuzes (hart, hersenen, vuist). Je kan dus kiezen of je voor een vredig antwoord gaat of dat je agressief wil zijn.

Horizon: Zero Dawn heeft ook een dynamisch dag en nacht systeem en ook het weer is erg dynamisch. Zo heb je een prachtig mooi zonsopgang of zonsondergang, kan je in een gebied lopen waar het heel hard regent of zelfs sneeuwt. Maar wat mij dan weer tegen zit is dat de karakters nooit nat worden. In sommige dialogen sta je met mensen in de regen te praten en zie je de druppels op de huid en kleding vallen. Maar de kleding verandert niet van kleur of de huid gaat niet glimmen van de regen. Hetzelfde geldt ook voor bloed, zweet en tranen. Het is gewoon niet zichtbaar.

Al met al is Horizon: Zero Dawn een geweldige game die in mijn ogen ogen de grootte van Killzone nog wel eens achteraan kan gaan. Waar Killzone zich (te) erg spitste op het neerschieten van tegenspelers en NPC’s, spitst Horizon: Zero Dawn zich (te veel) op de open world. Het is een super strakke game met mooie graphics en een prachtig verhaal. Ik heb me zeker vermaakt.