We zijn inmiddels bij het vierde deel aangeland van de Sniper Elite reeks, na het zonovergoten Afrika zetten we ditmaal koers naar het kleurrijke Italië te 1943. Het verhaal in een notendop: de Duitsers werken aan een projectiel-geleide bom en zouden op deze manier het overwicht in de felle oorlog in hun voordeel kunnen beslissen. Wederom wordt protagonist Karl Fairburne van stal gehaald en zet hij met zijn trouwe sniper koers Italiaans grondgebied. Vele nazi’s hebben een afspraak met zijn kogels en Karl deelt gerechtigheid uit vanuit alle hoeken en gaten. Weet ontwikkelaar Rebellion zich te herpakken na het ietwat tegenvallende deeltje 3? We leggen aan, halen diep adem en maken ons op voor de review-kill.
De voorgaande Sniper Elite delen hebben een aantal zaken gemeen. Een stripverhaal protagonist met schuurpapierstem, een belachelijk plot wat telkens om een super-bom gaat, en een nietsontziende x-ray kill cam die gruwelijker wordt met ieder deel. Ook voor deel 4 kunnen we deze checklist weer afvinken en vertrouwd Rebellion op voorgaande succes elementen.
Deel 3 speelde zich dus af in Afrika waar de nazi’s een halt toegeroepen moest worden en eerlijk is eerlijk het zand level-design was ronduit saai te noemen. Na chapter 3 had ik het dan ook wel gezien met Karl en zijn zandbak-nazi’s. Daar heeft Rebellion zowaar geluisterd naar de community en deel 4 voorzien van rijkelijke volle kleuren. De levels ogen fris en uitdagend, bosrijke omgevingen worden afgewisseld met slaperige Italiaanse dorpjes en zelfs besneeuwde bergen ontbreken niet.
Nog een pijnpunt van de voorgaande delen was dat als je net een mooi uitzichtpunt had veroverd en je de vijand op de korrel had was het met een schot het ganse level gealarmeerd. Haalde je het in je hoofd om nog eens te schieten dan was je er overduidelijk bij en stormde de vijand direct op je af. Voor het eerst maakt Karl nu gebruik van zowel als op zijn hand-gun alsmede zijn trouwe sniper-rifle een heuse demper. Je kunt nu alvorens je het level start jezelf uitrusten dus met een demper en vijanden nu echt geruisloos uitschakelen. Maak jezelf niet de illusie dat je nu de levels zonder enige tegenslag door kan gaan, silenced ammo is schaars en over het algemeen zul je toch de nazi’s moet uitschakelen met een rifle zonder demper.
Natuurlijk kun je gebruik maken door overvliegende vliegtuigen en kapotte generatoren om je schot te maskeren, maar het geeft een voldaan gevoel als je een schuilplaats ontdekt met nog eens 10 silenced bullets. Mocht je toch de fout ingaan en ontdekt worden, dan zijn enkel de vijanden in de nabije omgeving gearlameerd, ze komen dus niet meer van de andere kant van de map aanstormen waardoor je als Rambo te werk moet gaan. Ik heb de game op de mode normal gespeeld en kreeg voor mijn gevoel een degelijke uitdaging. De vijand is alert over het algemeen en weet je relatief snel te spotten. Zo als een echte sniper dan ook betaamt dien je dan ook continu in beweging te blijven om zo je locatie niet prijs te geven. Als de rust is wedergekeerd blijft de vijand toch alert, hun dode collega’s om hen heen geven toch te kennen dat ze niet helemaal veilig zijn.
Karl kan nu ook springen en klimmen, zo kan je nu ook locaties bereiken op een hoogte waar de vijand niet zo snel zou komen. Met je verrekijker spot je eerst al je vijanden en ga je daarna koel en berekend te werk met je Springfield sniper. Op de mode normal krijg je tijdens het inhouden van je adem terwijl je richt een ruit te zien om zo duidelijk aan te geven waar je de vijand gaat raken. Zo raak je al snel longen, hart hersenen, lever en zelfs de testikel shots zijn weer terug van weggeweest. Speel je de game zelfs op een realistischer niveau dan zal de ruit ontbreken en moet je zelf goed inschatten waar de kogel gaat uitkomen. Wind en afstand spelen dus ook een rol mee.
De game bestaat uit 8 levels wat op zich karig klinkt maar er kan met een gerust hart worden gezegd dat niet alleen nazi’s mollen tot je objective behoort. Zo dien je secundaire objectives te voltooien voor extra XP en zijn de levels vol met vijanden. Ter voorbeeld kan ik noemen dat het eerste level wordt behelst met 88 nazi’s en nadat ik alle objectives had voltooid stond de klok op 2 en een half uur verder. Verder zijn er tal van collectibles te zoeken in de vorm van stenen arenden die kapot dienen te worden geschoten en zijn er heel wat brieven te onderscheppen uit kluizen en te roven van dode Duitse soldaten. Het level-design dient een eervolle vermelding te krijgen waarin je nu zelf de totale vrijheid hebt om het level te betreden zo als jij wilt. Je kan links of rechts omgaan, maar daar tussenin kun je nog altijd besluiten om een andere route te nemen. Na alle Sniper Elite delen te hebben gespeeld kan ik beamen dat deel 4 tot nu toe mij het meest als een echte sniper heeft doen voelen. Strategisch een plan maken, vijanden spotten en uitschakelen. Maar wees op je hoede, je bent niet de enige sniper…
Na een goede plus 800 nazi’s te hebben omgelegd en uiteindelijk de opper-nazi te hebben getrakteerd op lood rolden dan ook de credits over het scherm. Finale tijd was een kleine 20 uur te hebben gespeeld op normal en waren er nog tal van collectibles die ontbraken. Op het grafische vlak heeft de game ook een stap voorwaarts gemaakt, eerder vermelde ik al dat het de levels vol met frisse kleuren zat maar wat voornamelijk opviel was dat de game gedetailleerder was dan zijn voorgangers. Vlinders en vogels vliegen vrolijk in het rond terwijl de textures van de gebouwen behoorlijk hoog zijn. De kill-cam is soms oorverdovend terwijl botten, organen en schedels ontploffen. Gamers met een degelijke surround-(head)set zullen absoluut smullen van het geluid.
Ook de multiplayer gamer wordt niet vergeten. Zo kun je het online opnemen in matches van 2 vs 2 waarin de een spot en de ander overgaat tot het snipen. Zo ontstaan er spannende duels in Overwatch waarin vaak de spanning is om te snijden. Je maatje spot, terwijl jij geduldig afwacht met je sniper. Wees snel en voorzichtig voordat jij wordt getrakteerd op een headshot. Dan is er nog een modi waarin golven van Duitse soldaten op je afkomen die je dient te schieten naar het digitale hiernamaals.
Sniper Elite 4 weet niet opnieuw het wiel uit te vinden, maar heeft na het saaie derde deel zich absoluut herpakt. Het verhaal van de game is samen te vatten in twee regels en ook totaal niet boeiend. Maar tof level-design, frisse kleuren, eindelijk echte ‘stille’ ammo weten een hoop goed te maken. Mocht je over gaan tot aanschaf van de game dan wordt de Limited Edition toch echt aangeraden. Naast de camo rifle skins die niet heel bijzonder zijn wordt de game toch voorzien van extra DLC missie waarin een heel nieuw level tot je beschikking staat waarin je maar een kans krijgt om Herr Hitler om te leggen. Als je door de houterige animaties heen kan kijken en het flinterdunne verhaal kan je je hart ophalen aan minimaal 20 uur scherp schuttend speelplezier.