Review – Little Friends: Dogs and Cats (Switch)

Ik wil deze review beginnen met een minuut stilte voor elke hond of kat die sinds 2005 compleet is vergeten op de Nintendo DS en voor alle overleden Tamagotchi’s.

“…”

Maar wanhoop niet, Imagineer heeft eind mei samen met Koch Media een nieuwe huisdierensimulatie-game uitgebracht voor de Switch onder de naam “Little Friends: Dogs and Cats”

Aangeprezen als zijnde leuk voor alle leeftijden hield niks mij tegen om even te vergeten dat ik bijna 30 ben en mij te begeven in een nieuwe wereld van virtuele kittens en wellicht een hond of 3.

Je kan namelijk met 3 diertjes tegelijk spelen en daarnaast heb je nog een hotel waar je een handvol huisdiertjes mag parkeren, een soort optioneel, niet permanent asiel.

Deceptie galore.

Om heel eerlijk te zijn begon de game voor mij al precies grandioos matig, ik zag namelijk NERGENS de optie voor een kitten. Een vriend van mij die inmiddels hier tot het meubilair behoord merkte nog dolkomisch op dat “als ik nog 38x hetzelfde rondje puppies skip, ik vast wel een kat tegenkom”. Wishfull thinking, een rondje google leerde mij dat je kittens moet VRIJSPELEN. Je bent dus hoe dan ook verplicht om met een puppy te beginnen.

Ik was op dit moment heel erg blij dat ik zelf geen dreinende kinderen heb van een jaar of 3 waaraan ik dan uit moet leggen dat hoewel de game zichzelf uitgeeft als Dogs AND Cats, mama en bovengenoemde zich eerst de pleuris moeten Puppy-Grinden ( ja, dat is vanaf nu een woord) voordat je überhaupt een kitten mag adopteren.

“Too much love will kill you”

Doormiddel van interactie kan je met je vers geadopteerde pup een vriendschapsband opbouwen. Dit wordt weergegeven met hartjes, elke actie die je onderneemt vult een gedeelte van een hartje, 5 hartjes vol? Level up! Je kan je vrolijke viervoeter aaien, eten en drinken geven, kunstjes leren en mee naar buiten nemen. Tijdens je wandeling buiten kan je pup op aangewezen plekken een plasje doen, en zelfs schatgraven. Ook kan je meteen fout gedrag corrigeren. De lay-out van de behoefte doet denken aan een hele basic versie van the Sims, paar icoontjes die groen, geel, oranje of rood worden met een kruis erdoorheen. Als een soort volwassen sadistisch experiment heb ik hondlief zijn behoeften uiteraard genegeerd, alles in het kader van een review met diepgang, dit had geen enkele invloed. Handje brokjes of een balletje gooien en pup is weer net zo blij als ooit.
Inmiddels was ik leveltje 5 en had ik diep in mijn hart nog steeds een kitten-wens. Een snel rondje Google leerde mij echter dat je éérst een hond op level 15(!) moet krijgen voordat de katten pas aan bod komen…

Terug naar het woord van 2019 dus, Puppy-grinden. Ik quote in willekeurige volgorde;
– “Dan moet je wel écht een hekel aan kinderen hebben”
– “Ik krijg een lamme arm, maar je moet niet stoppen op je hoogtepunt”
– “Hoe lang nog Rian, ik heb hier toch geen zin meer in?! ”
– “HAHAHA 8 levels in 5 minuten”
– “Dark Souls is hier niks bij”.

Enfin, u snapt mijn punt beste lezer, leuk was het niet. Maar alles voor de kitten-optie. En na een grandioze minuut of 6 bleef het level/hartjes systeem hangen, er kwam geen hartje meer bij, niks.
Hondje was blij, dat wel. Wederom op naar vriendje Google.

“ER ZIT EEN LIMIET AAN HET LEVELEN PER DAG” brulde ik huil-lachend naar onze lamme handjes. Waarom weet ik nog steeds niet, ik heb al een goede 40 euro neergelegd voor het spel, het bevat geen micro-transacties, je kan 100x een frisbee gooien of een rondje lopen, alleen het levelen stopt. Kan ik dát wederom weer uitleggen aan mijn niet bestaande kleuter die met tranen in zijn ogen “mama,ik wil kattepoessie!” naar mij roept…

“Shop till you drop”

Om het nog net even iets minder matig te maken, kan je met minigame’s ( denk aan frisbee’s gooien) en het eerdergenoemde schatgraven muntjes verdienen en “tickets”.

100 tickets van het zeldzaamste soort voor één minmalistische lay-out. Joy!

Hiermee kan je eten, speelgoed en accessoires kopen en je virtuele huiskamer een make-over geven. Dat idee is natuurlijk bedoeld als een uitdaging om je levende schilderij zo mooi mogelijk te maken, maar viel in de uitvoering heel erg tegen. Een beetje leuke huiskamer is niet te betalen, en zelfs de allerduurste speeltjes hebben een max aan het gooien. Dus zelfs dát motiveerde niet en draagt al helemaal niet bij aan de replay-value.

Gelukkig is er nog iets wat het spel probeert te redden, namelijk het verzamelen van stempels. Als je even door het feit dat ELKE KEER wordt gevraagd je Joy-Cons te kalibreren heenprikt, had dit nog potentie. Een van de stempels, vraag je? 50 ( VIJFTIG) kilometer met je pup lopen. Één rondje wat je gemiddeld 10 minuten kost is 200 meter, tel uit je winst. Of frustratie.

“Curiosity killed the Cat..”

Ik geef het maar eerlijk toe, ik heb gegrind voor de kittens ondanks het daglimiet. “Satisfaction brought it back”?

Nee, helaas, waar je kan kiezen uit 6 hondenrassen delfde de katjes ook weer het onderspit met een schamele 3 rassen. Behalve dat het balletje veranderde in een veertje om mee te spelen en je deze ook niet mee naar buiten kan nemen, laat staan een andere mini-game voor je kittens als optie, voegde het dus helemaal niets toe. Dit deed in het algeheel de wereld oppervlakkig aanvoelen terwijl er zoveel meer ingezeten had.

Je krijgt geen band met de beestjes, de gameplay is een hele saaie circkel van herhaling en de tickets/coins zijn het niet waard, helaas. Ook is het grafisch niet heel best, de animaties zijn bijna simpel te noemen, het loopt niet lekker en het ziet er ook niet gelikt uit, ik had meer verwacht van een 2019 game op de Switch.

Ik houd het maar bij mijn eigen twee échte katten en stofzuig liever een rondje extra in real life dan dat ik mij met tegenzin hier weer aan waag, het gaat jullie goed Jack, Hond2 en Kattepoes. I tried.
Maar wellicht ben ik écht de doelgroep niet (meer).

Ik had me erg verheugd op deze game, omdat ik altijd Nintendogs and Cats speelde op de 2DS. Het zag er ook super schattig uit. Toen het spel binnen kwam, was ik dan ook erg blij. Ik ging meteen met het spel aan de slag. Je hebt erg weinig keuze tussen honden, maar ik dacht dat het wel later kwam. Ik nam mijn hond mee naar huis. Eerst moest ik voor hem zorgen. Er was wel veel keuze tussen eten. Toen ging ik wandelen. Deze wereld was veelste klein. En bij Nintendogs op de 2DS was met dat soort dingen veel leuker (de kleding, wandelen en wedstrijden). Het discuswerpen was wel erg leuk. Maar toen ik pas level 15 was kon ik een kat krijgen. Nog geen andere honden. Maar het maximum aantal dieren is wel VEEL meer.

Als ik een keuze zou moeten maken, zou ik liever voor Nintendogs gaan.