Review – Metro Exodus

Metro, een reeks die inmiddels al wat jaren mee draait en inmiddels een grote achterban heeft mogen ontwikkelen. Gelukkig voor de fans kunnen we inmiddels weer vol op aan de slag met de nieuwste telg uit de Metro reeks genaamd Metro: Exodus. Inderdaad, het is de uittocht van onze helden. Tijd om de donkere gangen te verlaten en bovengronds verder te gaan.

Tijdens de opening van de game bevinden we ons in oude riolen, gevuld met monsters en spinnenwebben. Inmiddels banen we ons een weg door het ondergrondse netwerk in de persoon van Artyom Chyornj. Terwijl we beginnen in Moskou, waar we met een aantal bondgenoteneen verblijven in een ondergrondse nederzetting, zijn we van plan om heel Rusland te bevrijden. Artyom en aanhang leeft bewust ondergrond, dit omdat het bovengrond niet veilig zou zijn. En met niet veilig bedoelen we niet alleen de bedreigingen van monsters, maar ook de lucht is niet veilig. Hierdoor ben je dan ook genoodzaakt om zeer zorgvuldig om te gaan met de tijd bovengronds.

Tijd om de tunnels te verlaten en het bovengrondse avontuur op te zoeken

Ondanks de slechte en zeer onhandige kennismaking van Artyom komen we al snel terecht bij een trein die omdopen naar de Aurora. Deze trein zorgt ervoor dat we de vernietigende stad Moskou achter ons laten en de vrijheid tegemoet rijden. De link die ik hier direct maak is die met het schip de Aurora in Sint Petersburg. Deze zorgde er in 1917 voor de Oktober revolutie, wat ging om de vrijheid van het volk. Deze Aurora brengt Artyom en zijn squad ook vrijheid, maar dan in de vorm van een nieuwe locatie die niet vervuilt is; de vrijheid van vrij ademen.

Tijdens de treinrit komen we een aantal obstakels tegen die de vrije doorgang verhinderen, ook leren we nieuwe mensen kennen tijdens de rit en de diverse stops die we (soms noodzakelijk) moeten maken. Dit zijn dan ook de momenten waarop je de gamewereld mag verkennen. Hierbij is het niet zo dat je direct een hele grote open wereld moet verwachten. Elke stop die je maakt in de game zorgt ervoor dat je het gebied in de buurt kunt verkennen.

Deze gebieden zijn wel open, maar aan de kleine kant. Het grote voordeel hiervan is dat deze wereld wel goed gevuld is met NPC’s en enemies. Ook zien we dat er genoeg aan de omgeving is gedaan om een goede sfeer neer te zetten. Deze is (gelukkig) niet zo  eentonig zoals we bij andere games zien die een open wereld proberen neer te zetten. Zo bevinden ons  het ene moment tussen de bevroren landschappen, maar gaan we snel verder naar de oerbossen en de overblijfselen van de Kaspische Zee. Genoeg afwisseling dus.

Tijd om de wijde wereld te verkennen en te bevrijden!

Dit is juist het voordeel van het reizen met de trein. De gebieden kunnen tot in detail worden uitgewerkt. Geloof mij, zodra je eenmaal de vrije lucht hebt geproefd in de game, dan wil je niet terug naar het ondergrondse netwerk. De verlaten huizen, de spinnenwebben (die je ook in de fik kunt steken) geven je het idee dat de wereld inderdaad al jaren niet meer door mensen wordt bewoond. De gebieden gaven mij regelmatig het idee dat ik midden in een Fallout game zat.

De roestige kasten, oud verroest en afgebrokkeld gewapend beton, alles geeft je het idee dat de natuur de wereld weer heeft teruggenomen. Daarnaast zien je ook dat het weer prachtig inspeelt op de sfeer. Het zorgt ervoor dat de setting nog beter en indrukwekkender overkomt. Met name de natuurelementen vind ik persoonlijk een heerlijke toevoeging aan de game. Ondanks dat je geniet van sommige gebieden, je weet ook dat je niet uren in deze wereld kunt blijven staan en/of rondlopen. Zuurstof is tenslotte beperkt en kostbaar in Metro Exodus.

Terwijl je aan het genieten bent, je eindelijk de enemies hebt afgeslacht is dat nog niet het einde. Want in een wereld waarbij de natuur haar vrije gang heeft mogen gaan zul je dat ook merken dat de monsters zich zullen aanpassen om te overleven. Het is dan ook soms best wel even schrikken als er uit het niets een gemuteerde rat op je af komt, maar ook als je rustig in een boot zit ben je niet veilig. Gemuteerde vissen (ze hebben iets weg van karpers) vallen je boot aan, klimmen zelfs aan boort en spugen slijm over je heen. Achter elke hoek, in elke boom, elke grasveld; er ligt altijd wel iets op de loer om het je lastig te maken in Metro Exodus.

Anna; Artyom’s grote liefde, ondanks dat hij doodzwijgt

Maar het is niet alleen maar lof wat Metro Exodus verdient. Er zijn een aantal dingen die mij opvallen en soms zelf storen. Om te beginnen zien we dat de omgeving prachtig is, maar als je dan kijkt naar de personages waar je het avontuur mee aan gaat, deze hebben minder aandacht gekregen dan zou moeten. De looks van je medestrijders geven mij niet het idee dat ze in deze next-gen game horen te zitten, maar soms zien ze er eerder uit als één van de laatste last-gen game personages.

Het zijn niet alleen de looks, ook de animaties, de mimiek komt een soms best knullig over. Daarnaast hebben we ook nog te maken met het geluid. En dan bedoel ik niet de soundtrack, maar de SFX. Zo merk ik tijdens het sluipen, dat elke 10 cm ik een voetstap hoor. Sterker nog, als ik snel van links naar rechts beweeg, iets wat in de game 10 to 25 cm is, dan hoor ik Artyom maar liefst 4 stappen zetten. Op zich is het niet een gigantische bug, maar het is iets waar ik mij heel erg aan kan storen. Dan hebben we ook nog eens te maken met een stereotype Russische voice-over. ‘Ghello my fiend, you look like a very stonk soldier!’

Ondanks de zonlicht is het nog steeds een donkere en duistere wereld

Tevens voel je de relatie die hij heeft met Anna niet. Wat ze ook tegen hem zegt, hoe vaak ze ook tegen hem praat, er komt geen enkel woord uit Artyom. Is dit een groot probleem? Absoluut niet, maar het draagt niet echt bij aan het diepgaande verhaal dat het had kunnen zijn. Het zijn deze dingen die het verschil kunnen maken in een game. Sterker nog, Artyom heeft nog een betere relatie met zijn gear en wapens dan met Anna. Daar geeft hij wel met regelmatig aandacht aan om het goed te onderhouden.

Metro Exodus is een game die je veel verhalen laat aanhoren, waarna je de diepere (en meestal donkere) achtergrond van het verhaal zelf moet ontdekken. Je gaat op ontdekking en weet dat er achter elke hoek opnieuw gevaren op je wachten. Het is dan ook jammer dat je regelmatig je verhaal moet onderbreken om al je gear in optimale staat te houden. Het is goed dat dit in de game zit verwerkt, maar iets minder was ook niet erg geweest.

NPC’s zijn minder goed uitgewerkt dan gehoopt

Al met al is Metro Exodus een game die er goed aan doet om met de trein de wijde wereld in te gaan. De afwisseling van omgevingen zorgen ervoor dat je het gevoel krijgt dat je een echte strijd aan het voeren bent waarbij je het hele land moet bevrijden. Grafisch is het een goede game, niet alles is goed uitgewerkt (NPC’s met name), maar het weer en de omgevingen zijn goed gedaan. Qua SFX loopt het niet altijd even lekker, de beleving kan hierdoor soms minder intens overkomen. Een matige voice-acting helpt niet mee om de game tot grote hoogte te tillen. Overall lijkt Merto Exodus hierdoor net niet de game te zijn die het hadden kunnen worden. Gelukkig is het verhaal nog steeds super en daarom ook zeker de moeite waard om te beleven.

All aboard The Aurora!!!