Review – Overwatch

Superhelden zijn cool. We genieten van ze in de bioscoop, in stripboeken, in games. Superman, Batman, Wonder Woman, Spider-Man Iron Man… Allemaal mensen met super krachten en speciale skills.

Zeker in de Jaren 60 was het gemakkelijk: Zet iemand voor de camera in een spandex outfit en trek er een onderbroek overheen, en voilà: Instant superheld! De visuele effecten kwamen niet verder dan grote letters POW! en BLAM! in beeld, maar toch was het geweldig om naar te kijken.

Ondertussen zijn we verwend geraakt door CGI, mega grote robots en epische gevechten op het witte doek. De superhelden zijn wel gemoderniseerd maar, of het nou Marvel of DC is, het grootste deel van de helden bestaat nog steeds uit een mens in een stoere outfit.

Blizzard wil hier met Overwatch duidelijk een graantje in meepikken, en gooit er een vleugje “Civil War” tegenaan: Een diverse samenstelling aan superhelden die ooit zij aan zij vochten, maar nu lijnrecht tegenover elkaar staan. Maar kunnen ze op tegen fameuze helden als Batman, Captain America of Iron Man, of is dit de zoveelste superhelden game die het toch net niet is.

Superhelden met een verhaal

Hoewel Spiderman Games voor mij altijd lachen zijn om te spelen heb ik de meeste waardering voor de drie Batman Games die zijn uitgebracht door Rocksteady Studios. Ik vind ze geweldig en dat komt voor mij maar deels door de gameplay.

Wat mij het meeste aansprak was de manier van presenteren, het verhaal en het achtergrond verhaal wat prachtig werd overgedragen. Ik werd zo in de game gezogen dat ik tot diep in de nacht op pad was om de bad guys te verslaan. Rocksteady kreeg dit voor elkaar door het verhaal op een heerlijke manier te presenteren.

Voor mij is een superheld daarom ook pas echt interessant als het verhaal eromheen mij aanspreekt, en goed is gepresenteerd. En deze eerste stap is er eentje die Blizzard goed heeft gezet met de introductie van Overwatch.

Goed geanimeerde shorts verschenen op Youtube, met unieke presentaties over sommige karakters. Ook kwam Blizzard aanzetten met comics over de helden en wat er zich af heeft gespeeld voor de game. En natuurlijk heeft elk karakter een achtergrond verhaaltje wat je kan lezen.

Voor ieder wat wils

De tweede slimme zet van Blizzard, na het introduceren van de helden, is het bieden van diversiteit in de helden. Als je bijvoorbeeld Overwatch naast DC Universe Online zet is duidelijk dat Blizzard bewust heeft gekozen voor grote verschillen tussen de helden.

Waar je bij DC een mens bouwt, wat aanpast qua kleur en grootte en er wat super krachten in propt, lijkt het alsof Overwatch eerst de verschillende karakters heeft bedacht, qua gameplay en superkrachten, en daarna er pas een held van heeft gemaakt.

Het resultaat hier van is een creatieve en diverse set aan helden om mee te spelen, die zowel grafisch als qua gameplay niet op elkaar lijken. Ik vind dit echt helemaal top! Mijn eerste ervaring met Overwatch was op een pre-launch event en het plaatst Overwatch meteen al in mijn lijstje “best of 2016”.

De diversiteit qua spelervaring is echt gigantisch. Pharah het enige karakter wat met een Jetpack de lucht in kan. Tracer kan als enige de tijd terugdraaien en daarmee terug naar waar zij een paar tellen geleden was, qua locatie, magazijn en levens. Torrbjörn kan lange-afstands-turrets bouwen en daarmee als enige de aanvalswijze van je tegenstander beïnvloeden. En Mercy is de enige die teammates weer tot leven kan brengen in het heetst van de strijd, en daarmee een gevecht kan omdraaien.

(On)gebalanceerd

Waarom deze diversiteit me zo aanspreekt is omdat talloze games al jaren lang hetzelfde bieden. De meeste games hebben wel verschillende klassen om uit te kiezen, maar meer dan wat verschil in skills en opties zit er niet. Vaak is het zelfs nog dat een unieke skill wordt “uitgebalanceerd” en aan meerdere karakters wordt gegeven.

C4 was ooit exclusief voor de Recon class in Battlefield 4, maar dat is ondertussen “gebalanceerd”. Shotguns waren ooit goed voor korte afstand, en scout rifles voor de lange afstand maar ook dat is “gebalanceerd”. Joh, zelfs in FIFA is elke speler “gebalanceerd” genoeg om van buiten de 16 meter een precisieschot in de kruising te plaatsen.

En dit is waarom Overwatch in mijn ogen zo enorm Baas is. Ook al zijn er maar 21 karakters, verdeeld in 4 klassen, elk karakter speelt beduidend anders, qua wapens, krachten, levens en mobiliteit. Torrbjörn is zo klein, en de camera zo laag bij de grond, dat ik elke keer denk dat ik aan het bukken ben.

De wapens verschillen zowel groot (Hamer vs. Shotgun) als klein (langzame explosieve kogels vs. Supersonische kogels) en de super krachten zijn nog meer divers: van een persoonlijk schild, een vleeshaak, mini laser turrets, tot een health-ijspegel en transformeren in een mini-tankje.

Qua speelstijl hangt er veel af van de klasse waar je in speelt. Deze komen uit de standaard MOBA games en zijn onder te verdelen vier klassen: Aanvallend, verdedigend, tank en ondersteunend. Dit heeft ook invloed op je bewegingssnelheid en de grootte van je levensbalk, maar binnen de klassen verschilt het nog per karakter.

Juist deze geweldige onbalans qua karakter maakt het spel zo bijzonder en leuk om te spelen. En gelukkig kan je het Blizzard wel toevertrouwen om de balans er in te bouwen met kleine nuances en aanpassingen, en een slimme indeling van de levels waar je op kan spelen. Sommige karakters voelen onverslaanbaar in bepaalde situaties, maar ze hebben elk hun zwakke plek.

Korte potjes vol noobs

Wat Overwatch uiteindelijk voor mij een top game maakt is dat de potjes die je speelt niet al te lang duren. Meestal een minuutje of 7-8 voordat het potje is afgelopen, afhankelijk van hoe goed de teams zijn.

Dit betekende qua review voor mij ook dat ik het lekker tussen al het werk van afgelopen week door kon doen, zodra ik thuis op de bank geploft was. Het motiveert op dezelfde manier als Rocket League dat kan. Omdat de potjes zo kort zijn, maar wel lekker energiek en explosief, krijg je snel voldoening uit het spelen.

Inactieve spelers worden er bijna meteen uitgeknikkerd, dus je speelt meestal met twee volle teams van 6 spelers. Helaas is de balancering daarin nogal zoek. Misschien heeft Blizzard er een matchmaking in verstopt, maar meestal kwam het niet verder dan het willekeurig plaatsen van spelers.

Als je geluk hebt wordt je bij een lekker team gestopt, wat de hints van het spel volgt en je met een gebalanceerd team op oorlogspad gaat. In dat geval wals je vaak over de domme teams heen, die niet snappen dat vier snipers in je team nutteloos is, en heb je een leuk potje als je tegen een goed team kan spelen. Helaas is de lol er snel vanaf als je bij een stel noobs komt, en zij dartelend als een stel jonge hertjes met ADHD door het leven springen, terwijl de jagers ze om de hoek staan op te wachten.

Wat ook niet lekker werkt is het aanvallen. Omdat het gros van de spelers een stel noobs is, en de locatie waar je weer tot leven komt behoorlijk ver weg is van de actie, krijg je vaak een soort lemming effect, dat één voor één de aanvallers zich op een muur van verdedigers werpt. Andersom kan team vol dartelende noobs er voor zorgen dat de objective onbewaakt blijft.

Mijn laatste potje gisteren wonnen we, omdat alle verdedigers zo ver vooruit waren gerend, dat een maat van me zonder enige weerstand de objective naar de eindstreep wist te begeleiden. En helaas zit er geen enkele vorm van straf in het spel om dit soort gedrag tegen te gaan, maar dat maakt met 5 vrienden dit spel spelen juist weer leuk.

Spuitbussen, kleurtjes en coole moves

Elke keer dat weer een niveau omhoog gaat krijg je een Loot Box van Overwatch cadeau. Daarin zit een heleboel rommel. Rommel zoals creatieve logo’s die tijdens het spelen je als graffiti op de muur kan spuiten, nieuwe kleurtjes voor je outfit en coole moves voor als je de “Play of the Game” hebt verdient, of bij de groepsfoto als je hebt gewonnen.

Meestal vind ik deze dingen echt compleet nutteloos en lach ik hard als een van mijn vrienden 15 euro in dansjes heeft gestopt voor Destiny, maar ik moet toegeven dat Overwatch dit zeker slim aanpakt:

Sowieso duurt het al echt gruwelijk lang voor je de meer dan duizenden verschillende dingen hebt gekregen voor alle karakters, zeker omdat wat er uit de Loot Boxen komt willekeurig gekozen wordt. Slim bied Blizzard je dus ook aan om een Loot Boxen te kopen voor een paar euro.

Maar de items die je kan vrijspelen zijn vaak behoorlijk leuk bedacht. Zo heeft elk karakter een aantal outfits die bijvoorbeeld het verleden van het karakter uitbeelden, of ze tonen in een compleet andere setting. Zo heeft Reinhardt een Bundeswehr outfit, omdat hij natuurlijk een Duitser is, en kan de vadsige Roadhog ook verkleed gaan als clown. Ook de stemmetjes en icoontjes die je kan vrijspelen zijn vaak geinig en bieden je wat extra info, zoals dat Professor / Aap Winston kan grappen dat hij niet nog een banaan wil.

Persoonlijk ben ik niet zo gevoelig voor dit soort ongein, maar het zorgt er wel voor dat Blizzard genoeg geld er mee gaat verdienen om alle toekomstige levels en nieuwe helden gratis aan te bieden. En dat, gecombineerd met de geinige, vlotte en vooral diverse gameplay, zorgt er voor dat Overwatch voor mij een blijvertje is.