Review – Star Wars Battlefront 2

Ik weet nog goed hoe ik als jonge tiener begin jaren negentig smulde en genoot van de Star Wars video banden. En ik dan vervolgens achter mijn SNES kroop om daarop los te gaan opde twee Star Wars games die ik in mijn bezit had. Mooie herinneringen aan een tijd waarin alles nog simpel en eenvoudig was.

Nu zoveel jaar later is Star Wars nog steeds helemaal hot en verschijnt de éne na de andere film. Het zelfde geld voor de games. En om eerlijk te zijn gaat dit volledig langs mij heen. Ik wil gewoon niet die mooie jeugd herinnering riskeren. Om die rede had ik het eerste deel van deze game ook volledig over geslagen en ging ik dus volledig blanco dit deel in. Verwacht dan in deze review ook geen vergelijkingen met dit voorgaande deel maar gewoon mijn bevindingen van dit nieuwe deeltje.

Ik wil dan beginnen met de single player. Dit was namelijk het onderdeel waar ik persoonlijk het meest nieuwsgierig naar was. In deze single player beginnen we als Iden, de dochter van een admiraal en een bad ass commando. Met haar knokken we ons de galaxy door. Dit door middel van combat op de grond, maar ook al vliegend. Na een aantal missies mogen we ook als bekende andere personages spelen. Ik wil natuurlijk niet te veel verklappen van het verhaal maar moet eerlijk zeggen dat ik het vrij kort vond en het me ook niet echt wist te boeien. Geen spannende twists of dergelijke. Wel waren er regelmatig momenten waarop mijn mond even open bleef hangen door de mooie plaatjes en de sfeer die uitgeademd werd.

Het hoofd onderdeel van deze game is toch wel de multiplayer. Iets waar ik persoonlijk niet warm voor loop. Maar uiteraard staat dat een objectieve mening over dit onderdeel niet in de weg. In de multiplayer zien we duidelijk dat hier meer tijd en energie in is gaan zitten dan in de single player. Naast een legio aan mogelijkheden zien we fantastische levels die naar mijn mening veel levendiger zijn dan die in de single player.

In Galactic Assault vechten we in twee teams van twintig man/vrouw per team tegen elkaar. Dit gebeurd op prachtige locaties waar we locaties moeten zien te bemachtigen en zo het andere team zien weg te drukken. En dit is niet gewoon een kwestie van een beetje schieten. Na een aantal potjes merk je dat er een diepere laag aanwezig is die vraagt om een goede samenwerking en een potje strategie. Zo kan je behoorlijk sterke karakters uit de film gebruiken na het inleveren van verdiende punten. Doe dit op het juiste moment en je slaat een flinke slag.

Ook kunnen we de lucht in met de Starfighter Assault. Hier zal je deel nemen aan enorme lucht gevechten die op mij nogal chaotisch over kwamen. De besturing van deze ruimte schepen voelen alles behalve intuïtief aan en zorgen voor rommelige momenten. Toch is ook deze modus best wel vermakelijk.

De multiplayer heeft echt een solide basis en voor de gamers die hiervan houden is dit zeker de moeite waard. Wat ik wel er aan toe wil voegen is dat oorspronkelijk er een pay 2 win systeem zou zijn in de vorm van micro transacties. Deze is voor dit moment vervallen door de enorme hoeveelheid onrust die het veroorzaakte. Ik verwacht echter wel dat een gewijzigde vorm hiervan weer geïntroduceerd zal gaan worden.

En daarmee kom ik dan ook op het punt waar de game het voor mij persoonlijk helemaal laat liggen. Tijdens het spelen is het namelijk mogelijk om ingame geld te verdienen, maar ook om loot crates te verdienen. Dit alles is er om de speler te helpen zijn karakters sterker te maken. Perks, Abilities, upgrades, cards en noem maar op.
Met deze mogelijkheden word de game schreeuwerig, onoverzichtelijk en haalt het de core beleving volledig weg. Zo kon ik eigenlijk niet duidelijk achterhalen hoe het leveling systeem nou precies werkt. Iets wat in mijn ogen toch best belangrijk is. Ook verloor ik al snel het overzicht kwijt over alle perks en abilities wat zorgde voor chaotische momenten.
En dan nog de angst voor de micro transacties die de rijke speler flink voordeel kan gaan bieden. Nee, dit is niet mijn game en ik weet dan ook nu dat er een goede rede voor mij persoonlijk was om deze game te laten schieten.

Conclusie

Misschien word ik te oud voor dit soort games, of misschien is deze game gewoon niet bedoeld voor de oudere generatie. Hoe dan ook vind ik dat ze de plank hebben mis geslagen voor de gamer die echt het verhaal wil beleven. De single player is toch flink beperkt, traag en rechtlijnig. En ook de content op dit vlak is flink beperkt.

De multiplayer heeft dan misschien een solide basis en is vermakelijk, toch zorgt het leveling systeem voor kop zorgen. En ook al die mogelijkheden met crates, cards en noem maar op maakt het er niet overzichtelijker op.

Voor mij persoonlijk scoort deze game dan ook maar een hele magere voldoende, al snap ik wel dat gamers die echt voor de multiplayer gaan en kunnen dealen met al die shizzle het hier niet mee eens zullen zijn. Om die rede zal mijn score dan ook iets hoger uitvallen. Noem het maar de het voordeel van de twijfel.