Review – Battlefield 1

Al dagen regent het. De loopgraaf kent geen droog stukje aarde meer; Alles is modder. Elk stukje stof is compleet doorweekt. Door tegen elkaar aan te kruipen vinden we nog een beetje warmte. Vuur zou ons een gemakkelijk doel maken voor de vijandelijke artillerie.

Die artillerie dreunt nu al uren. Zonder pauze. Zonder te minderen. Zo nu en dan komen de explosies behoorlijk dichtbij. Gelukkig bieden de loopgraven redelijke bescherming, en weet de artillerie niet precies waar wij zitten.

Abrupt stopt het gedreun. Helaas geeft dit ons geen opgelucht gevoel; Na een artillerie barrage volgt altijd een aanval. We maken ons klaar, en kijken voorzichtig over de loopgraaf heen. Het is nog te vroeg om van een echte ochtendzon te praten, dus verder dan een paar honderd meter valt niets meer herkenbaar te zien.

Om het erger te maken trekt er een mist langzaam naar ons toe. Ineens is er beweging: Uit onze voorwaartse post klimmen twee soldaten en rennen op ons af. We richten onze wapens naar voren; Met onze ogen zoeken we naar de vijand terwijl onze gedachtes bezig zijn met wat er gebeurt in onze voorwaartse post.

Ineens stortten de twee soldaten op hun knieën en grijpen naar hun keel. Ineens dringt het tot ons door: Dit is geen mist, dit is een gas aanval! Met enige haast zoeken we naar onze gasmaskers. Het gas omringt ons en nerveus kijken we naar voren. Door de kleine glazen van de gasmaskers is het nu nog moeilijker om iets te herkennen.

In de verte lijkt er even licht te schijnen. Was dat de zon? Een zaklamp? Weer een lichtflits, groter dan de vorige. Het lijkt alsof ze dichterbij komen. Een paar seconden later zien we tot onze schrik wat het zijn: Vlammenwerpers. Een grote vlam vult de loopgraaf naast ons, en we openen het vuur op de vijand.

Terwijl de vijandelijke vlammenwerper links van ons neervalt, doemt er voor ons eentje op. Nog voor we kunnen reageren, richt hij op ons en opent hij het vuur…

Miljoenen, gruwelijke doden

De tweede wereldoorlog is populair bij gamers; Er waren fronten verspreid over de hele wereld en het materieel wat gebruikt werd was al behoorlijk indrukwekkend om na te bootsen. De aandacht die de eerste wereldoorlog krijgt is een stuk minder.

Los van dat er waarschijnlijk een stuk minder heldhaftige verhalen over te vertellen zijn, komt het ook omdat de gevechten tijdens de eerste wereldoorlog voor het grootste deel bruut en mensonterender waren.

Een groot deel van de soldaten stierf door longontstekingen, mosterdgas of werd levend verbrand. Veel soldaten die de oorlog overleefden waren permanent verminkt, veel door ledematen die ze verloren door de koude, vochtige loopgraven. Een derde van de bijna 11 miljoen overleden soldaten kwam niet om tijdens gevechten, maar vond de dood door ziektes en in gevangenschap.

Een riskante tactiek

Vanaf het moment dat ik hoorde dat Battlefield 1 zich zou afspelen tijdens de eerste wereldoorlog had ik twijfels. Deels omdat ik als klein ventje de boeken en videobanden van de Young Indiana Jones keek, waarin Indiana in zijn jongere jaren vocht tijdens de eerste wereldoorlog.

Die verhalen waren gruwelijk en speelden zich vooral af in en rondom de loopgraven. Ik twijfelde daardoor al over twee dingen: Als eerste of er wel genoeg tijd en budget gestoken zou worden in het respectvol nabootsen van de impact die deze oorlog op de wereld had. Het laatste avontuur van DICE, Star Wars Battlefront, schoot voor mij behoorlijk tekort qua details en diepgang, en de eerste wereldoorlog is nou niet echt een onderwerp om gemakkelijk samen te vatten in een paar uur gameplay.

Mijn tweede twijfel was of het vechten in loopgraven wel boeiend genoeg ging zijn. Want een uur lang tegen modder en plankjes aankijken met een gasmasker op lijkt me nou niet echt vermakelijk, en het grootste deel van de oorlog is toch echt in de Europese blubber uitgevochten: Bibberend aan het wachten op een vijandelijke aanval.

Tevens was het aantal vuurwapens, gadgets en voertuigen in die tijd nog niet echt uitgebreid, en de meeste gamers zijn tegenwoordig verwend met seeker drones, killstreaks, augmented reality en jetpacks. En daar de laatste Battlefield, Hardline, onder de supervisie van EA nogal uitgekleed werd opgeleverd en Star Wars niet eens een diepgaande verhaallijn bevatte, had ik zo mijn twijfels over wat Battlefield 1 ons voor zou schotelen. Kom op, ze hebben niet eens een pakkende naam bedacht…

Te weinig huiswerk

Op de middelbare heb ik een flinke hoeveelheid huiswerk gekregen, maar duidelijk te weinig onthouden uit mijn geschiedenisboeken. Battlefield 1 laat namelijk zien dat er veel meer speelde tijdens de eerste wereldoorlog dan vechten in de modderige Ardennen.

De fronten waar je vecht zijn behoorlijk divers en bieden je verschillende soorten gebieden om in te vechten, zoals een Frans stadje, vol huizen om aan gort te schieten, een woestijn vol duinen en kleine dorpjes en een Italiaans gebergte vol bunkers en tunnels.

Ook qua tanks en vliegtuigen had ik mij vergist, de eerste wereldoorlog kent namelijk een aantal iconische tanks en prachtige vliegtuigen. Communicatie ging toen via telefoonpalen en postduiven, en in 1918 was het sneller om je voort te bewegen met een motor of op een paard.

Het is duidelijk dat ik heb onderschat wat de eerste wereldoorlog ons te vertellen heeft qua oorlogsverhalen en dat er veel meer heeft afgespeeld in de jaren 1914-1918 dan een regenachtig conflict in duizenden loopgraven.

De vraag is nu natuurlijk: Heeft DICE het voor elkaar gekregen om de diepgang van de eerste wereldoorlog fatsoenlijk om te zetten in een digitaal schouwspel?

Een oorlog, vijf verhalen

Na het spelen van een korte introductiemissie kon ik kiezen uit vijf verhalen. Braaf als ik ben begon ik aan het eerste verhaal, waarin ik als Tankbestuurder een heuvel moest bestormen en de voetsoldaten moest ondersteunen. Op hard was ik nog wel een flinke tijd bezig met deze missie, en voor dit verhaal stonden er nog 3 meer voorgeschoteld.

Naast het spelen als tankchauffeur in het Franse landschap, bied Battlefield 1 je ook verhalen hoog in de wolken, diep in de Italiaanse gebergten en in diep in de woestijn. In dat verhaal ben je een verzetsstrijder-chick genaamd Zara die samenwerkt met niemand minder dan Lawrence of Arabia!

De verhalen die je speelt zijn leuk en vooral lekker divers, omdat elke missie weer iets nieuws weet te brengen, en je daarmee op een veel diepgaandere manier het verhaal beleeft. Zo moet je als tankbestuurder zo af en toe ook je tank uit, en daarmee wordt het gevecht ineens een stuk meer persoonlijk. Er zijn missies waar je een strak uitgestippeld pad moet volgen, met spannende momenten bij elke checkpoint, en bij andere missies heb je veel meer vrijheid, met als toppunt een missie als Zara, waar je een compleet slachtveld tot je beschikking hebt, welke ook gebruikt wordt tijdens het spelen online.

Een pijnlijke herinnering

Ik was door de teleurstellingen van de afgelopen tijd vooral bang dat er te weinig aandacht zou zijn voor de vreselijke dingen die er in die jaren gebeurd zijn. Te weinig aandacht, en je krijgt missies zonder diepgang waar gamers vooral doorheen rennen zonder ook maar iets van het verhaal te volgen.

Teveel aandacht en je eindigt met getraumatiseerde pubers. De “No Russian” missie van Call of Duty was al voldoende om de media in de hoogste boom te krijgen en wat er gebeurde tegen het einde van Spec Ops: The Line was zelfs voor mij even shockerend.

Battlefield 1 weet dit gelukkig op een goede manier te doen, door de confronterende momenten goed op te bouwen en netjes aan te kleden in de goede context. Tevens krijg je voor elk verhaal een zwart scherm voorgeschoteld waar met korte zinnen wordt uitgelegd wat er in die jaren allemaal gebeurde, met de nadruk op de duizenden soldaten die door onnodige beslissingen zijn overleden.

Het pijnlijkste deel van de eerste wereld oorlog, de miljoenen soldaten die zijn gedood op gruwelijke wijze, bijvoorbeeld door vriendelijke artillerievuur die op een slachtveld werd geschoten omdat de strijd “verloren” was, weet DICE prachtig uit te beelden in de introductie missie.

Je speelt hier talloze soldaten, en als je sterft zoomt het spel naar de volgende soldaat. Je doel? De linie houden. Meer niet. De soldaten vallen om je heen dood neer terwijl beide partijen meer troepen het veld op sturen. Aan het einde van de dag is geen van beide partijen ook maar iets opgeschoten.

Het scherm wat je vooraf ziet vat dit passend samen: “You are not expected to survive.”

Gevecht na gevecht

Ook online is er weer veel te beleven en ook hierin ben ik vooral positief. DICE heeft een boel veranderd en gelukkig ook veel dingen terug gehaald uit de tijd van Battlefield 4. Zo kan je gelukkig weer met groepjes van 5 de vijand te lijf gaan, iets wat we kwijt waren geraakt in Star Wars, en zijn er weer talloze voertuigen te gebruiken, iets wat we verloren in Hardline.

Een leuke verbetering is dat je nu vrij bent om te kiezen wat voor soort tank of vliegtuig je gaat gebruiken. Afhankelijk van hoe het gevecht verloopt is het de ene keer efficiënter om met een bommenwerper te gaan vliegen, en daarmee tientallen vijanden te verslaan, maar als juist de tegenstander jouw medesoldaten afslacht met bommenwerpers is een gevechtsvliegtuig een veel betere keuze.

Een leuk detail is ook dat een groot deel van de missies zich afspelen op de kaarten die je ook gebruikt online. De kaarten online zijn ook van een aantal weken na wat er gebeurt in het verhaal, want online zijn er veel meer gebouwen verwoest door wat jij allemaal uitgespookt hebt. Grote game changing Levolution momenten, die we kennen van Battlefield 4, waar de hele kaart werd verbouwd zijn niet meer teruggekomen in Battlefield 1, maar in plaats daar van veranderd het weer wel dusdanig dat het hele spel anders wordt. Zo rolt er bijvoorbeeld een dikke mist over de kaart, waardoor je geen hand voor ogen meer kan zien.

Maar om het toch een beetje indrukwekkender te maken, bied Battlefield je online een aantal “Behemoths” om de boel compleet te slopen. Deze Behemoths krijg je als jouw team het helemaal belabberd doet, en flink achter staat. Een slagschip, een gepantserde tank of een zeppelin: Groot, tot de tanden toe bewapend en doorslaggevend in een gevecht.

Tactische keuzes

Tactiek staat al jaren centraal bij Battlefield. Hiermee onderscheid het zich van andere shooters en die focus op tactiek is ook de reden dat ik al jaren met plezier Battlefield speel. De goede tank op de juiste plaats wint een gevecht, en een goed team met een doordacht plan wint de wedstrijd.

Battlefield is ook al jaren het spel waar je als piloot van een helikopter meer punten kan halen dan je team wat achter de machinegeweren zit, waar het ondersteunen van een teammate meer score oplevert dan het doodschieten en waar je bovenaan de ranglijst komt door een potje alleen maar teammates te reviven. In een hoekje zitten snipen levert je bij Battlefield niet vaak een plekje in de top 10 op.

Battlefield 1 heeft het scoresysteem weer iets omgegooid en nu ligt de focus vooral op het uitvoeren van opdrachten en het overnemen van punten op de kaart. Doe je dat, krijg je 500 punten. Een kill is nog maar hooguit 100 punten waard, en is afhankelijk van de hoeveelheid schade die je doet.

Deze verandering zorgt er voor dat mensen minder bezig zijn met kills, en zich meer richten op het gezamenlijke doel, maar helaas zorgt het er nu ook voor dat er weinig voordeel heeft om als teammates samen te werken. Voorheen was met z’n vijven op pad gaan een methode om je score gigantisch op te laten lopen, nu heeft het een klein beetje voordeel, en dient je squad vooral als plek om op te spawnen.

Hoewel ik het waardeer dat er nu meer aandacht is voor het doel wat je samen probeert te bereiken, vind ik deze focus op de individuele score niet passen bij een spel wat zijn kracht haalt uit met vrienden het slachtveld overheersen.

Terug naar het begin

Ondanks de veranderingen doet Battlefield 1 iets bijzonders: Het geeft met het gevoel dat we terug gaan naar het begin. De afgelopen tijd zijn we zo volgestopt met hippe gadgets dat het eigenlijk wel weer heerlijk is om op een paard te stappen en met een sabel de vijand te lijf te gaan.

En ondanks dat Battlefield veel oude gewoontes in stand houd, waaronder talloze kleine bugs, onstabiele servers, glitchende achievements en incomplete smartphone apps, weet het deze oude oorlog in een modern jasje te presenteren.  En EA, fix die servers nou eens, het begint een beetje jammer te worden…

Maar: Battlefield 1 is weer een Battlefield als vanouds, met een lekkere multiplayer die ik nog lang blijf spelen en een singleplayer die nog wel even blijft hangen. Maar wat ik het meeste waardeer is dat ze het risico namen om een lastig onderwerp te kiezen en deze zorgvuldig hebben omgezet in een indrukwekkende beleving.

Dat is, in deze tijden van goedkope reboots, het motto “vroeger was alles beter” en het uitmelken van Cash Cows, iets waar ik bewondering voor heb. En waar de Battlefield franchise langzaam bergafwaarts ging de afgelopen jaren hebben ze met Battlefield 1 misschien wel de franchise nieuw leven ingeblazen…

Wat mij betreft mogen ze direct door naar Vietnam, maar een vervolg op Battlefield 1 in de tweede wereldoorlog zeg ik ook geen nee tegen. Zolang ze het maar niet Battlefield 2 noemen…