Review – The Incredible Adventures of Van Helsing III

Fans van het eerste uur waren al een flinke tijd aan het wachten op de maand Mei. Traditie getrouw betekend dat namelijk de release van een nieuwe van Helsing. En dit jaar was het extra bijzonder omdat dit deel het laatste is in zijn Trilogie. Nou ga ik eerlijk toegeven dat ik het spel nog niet kende en dat dit deel mijn eerste ervaring werd. En bij deze game komt dan alles samen! Waarom? Dat zal ik gaan vertellen.

Maar voor ik dit doe wil ik eerst iets vertellen over wat voor een soort game Van Helsing is. We hebben hier te maken met een echte actie RPG met een verhaal lijn die enigszins gebaseerd is op het verhaal Dracula van Bram Stoker. We kruipen in de huid van Van Helsing in het land Borgovia. De vrede is naar lange tijd van oorlog weer gekeerd maar dat gaat niet op voor Van Helsing die op een persoonlijke quest is en op zijn pad massa’s monsters, weerwolven, vanpiers en andere mythische gevaartes moet afslachten.

Vanuit zijn thuis basis The Secret Lair gaan we op stap samen met onze bondgenoot Katarina. En in dit deel draait het voor een groot deel om onze bondgenoot. We zullen namelijk alles te weten komen over haar achtergrond. Nou kan ik het verhaal verder uitdiepen en er over vertellen maar om eerlijk te zijn vind ik het verhaal niet enorm belangrijk.

Wat belangrijker is heeft betrekking op wat je kan verwachten zodra je het spel begint. Heb je ooit Diablo gespeelt? Zo ja dan is dat wat je min of meer kunt verwachten. Dat is dan ook de rede waarom ik al zei dat bij mij alles samen kwam toen ik aan deze game begon. Ik kende de game niet en wist niet wat ik kon verwachten. Als liefhebber van Diablo werd ik dus blij verrast met deze game. De Combat, het Looten, het upgraden van wapens, de Style en noem maar op. Het maakt me blij en zeker doordat ik dit niet verwachtte was ik meteen urenlang zoet met een grote smile op mijn gezicht.

Wanneer we beginnen hebben we de keuze uit zes klasse. Je moet hierbij denken aan Close-Combat/ Melee achtige karakters tot aan Ranged karakters. Daartussen in vinden we de karakters die meer op spells gericht zijn. Wat al meteen opvalt is dat het hoofd menu wat lastig en onhandig te bedienen is met onze Xbox controller. En gek genoeg mogen we onze muis niet gebruiken zolang we de controller aangesloten hebben.

Eenmaal In-Game is dit gelukkig geen enkel probleem en werkt de controller heerlijk. We kunnen zelf kiezen welk type aanval of spell we onder welke knop stoppen. Deze aanvallen en Spells kunnen we binnen het menu verder upgraden en naar onze zin maken. Wel valt de hoeveelheid keuzes enigszins tegen en zal je al snel merken dat je graag iets meer keuzes en mogelijkheden had gehad. Dit zelfde gaat ook op voor potions.

We starten met twee potions die onbeperkt te gebuiken zijn met een cooldown na gebruik. De ene is voor Health en de andere voor je Spells. Nou vertelde ik al dat ik voorgaande delen helaas niet heb gespeeld en dus weet ik niet of dit ook voor voorgaande delen op ging. Ik persoonlijk had hier graag wat meer diepgang en mogelijkheden gezien.

Ook voor de wapens en armor gaat dit op. Ondanks dat de hoeveelheid variaties enorm zijn zien we toch steeds de zelfde wapens opduiken in onze loot chests. De één heeft meer defence maar minder HP terwijl de andere je juist beschermd tegen vuur. In de Lair vind je overigens diverse handelaren waar je zelf ook je wapens kan enchanten en kan voorzien van bepaalde krachten.

Vond ik dit alles een probleem? Nee niet echt eigenlijk. De ervaring werd er gelukkig niet minder om. Wat ik wel een probleem vind is dat de game wel heel erg veel leunt op Diablo. We zien dit terug in de menu’s die op sommige vlakken nagenoeg identiek zijn aan deze grote broer maar ook in de level design van sommige levels. Gelukkig komen we ook in een aantal verfrissende levels terecht die weer erg origineel zijn en konden we ook een level spelen die op een soort van tower defence minigame leek.

Wat de game ook bijzonder maakt is een humoristisch randje met grappige verwijzingen en goede voice acting. Al zijn de dialogen soms een beetje aan de lange kant. De quest neemt je op een normaal niveau toch al snel een uurtje of tien tot twaalf mee in de wereld van Van Helsing. Wil je een speed run maken dan zal je op een makkelijk niveau het waarschijnlijk in een uurtje of zes redden. Heb je alle quests en side quests voltooid dan kan je natuurlijk altijd proberen het met een andere character opnieuw te proberen of het niveau een tandje hoger te zetten. Lijkt dit je niet dan is er nog de mogelijkheid om in Co-op of PVP modes aan de bak te gaan. Ook vinden we nog een Scenario Mode.

Ik noem deze zaken bewust omdat we er wel aan moeten denken dat we hier niet met een studio te maken hebben zoals die achter Diablo. Deze Indie Trilogie komt uit handen van de Hongaarse Neocore Game Studio. Ook als we kijken naar de aanschaf prijs dan zien we dat deze game al in je bezit kan zijn voor een fractie van de prijs die je voor Diablo betaald.

Conclusie:

Wanneer je blanco in deze game stapt dan zal je zeker heel wat uurtje game plezier hebben. Zijn je verwachtingen te hoog dan zal je waarschijnlijk iets wat teleurgesteld worden. Verwacht geen nieuwe Diablo maar wel de typische Diablo gameplay en interface. De humor is fantastisch de graphics zijn gewoon goed en ook de voice acting is goed. We ondervonden nog wel wat kleine bugs maar game breaking waren ze zeker niet. De game had wel wat meer een eigen identiteit mogen hebben zodat het minder leunt op zijn grotere broer. Voor de lage prijs die op steam neergelegd moet worden is het wat mij betreft een erg toffe titel en verdient het een dikke voldoende.