“You love it or you hate”…dat gaat voor veel dingen op….zo ook Risen 3: Titan Lords. En voor ik de review ga beginnen….I love it…maaaaar, ik snap wel waarom sommigen er een hekel aan hebben…helaas.
Ik hou niet van te moeilijke spellen, dat geef ik eerlijk toe. Als ik een spel begin gaat ie standaard op het makkelijkste niveau dat beschikbaar is….en pas na even te spelen schroef ik het eventueel omhoog (soms is het gewoon zelfs voor mij te makkelijk 🙂 ). Ik snap dat sommige mensen graag hun skills willen testen en pushen…maar ik ben zeker niet één van dat soort gamers.
Ik wil gewoon lekker rondlopen en zoveel mogelijk uitzoeken, looten, sidemissies doen en op mijn dooie gemakkie kijken hoe alles eruit ziet. Zo haalde ik vroeger makkelijk 300 uur in Oblivion of Fallout 3….door de combat bijna in god mode te zetten door het op makkelijk te hebben staan, maar wel zo snel mogelijk de beste wapens en armor te zoeken.
Toen ik tijdens de Gamescom met het team van Piranha Bytes de Enhanced Edition van Risen 3: Titan Lords besprak was ik direct weg van de uitgebreide wereld en enorme bulk aan missies en ging mijn vingers al jeuken om met de review te beginnen. Wel viel me op dat de persoon die de hands-off deed eigenlijk best wel moeite leek te hebben (op easy)…maar, volgens zeggen van de studio waren er teveel gamers die Risen 3 op de PC & PS3 te makkelijk vonden, dus was er voor de PS4 versie een Ultra moeilijkheid in de wereld geroepen….dus ik dacht….dan is easy goed te doen…
Dat dacht ik inderdaad…want toen ik eenmaal begon met het spel ging ik echt alleen maar dood leek het wel. Om er gek van te worden bijna, bijna, want zolang je maar dodge goed gebruikt is het goed te doen. En ja, dat is voor deze Run & Gun speler even wennen. Gewoon bashen en met je zwaard alleen hakken zal helaas regelmatig tot je dood leiden….en je vorige safe moeten oproepen.
Om toch zeker te zijn of ik niet iets fout deed (want waarom zou iemand dit spel makkelijk kunnen noemen) ben ik even toch gaan zoeken naar meer info online. En toen wist ik het helemaal niet meer. Want ik heb echt nog nooit zoveel verschillende meningen gelezen over 1 spel. Ik heb alles voorbij zien komen…van een 1 (slechter kan niet) tot een 9,5….van mega moeilijk tot mega makkelijk. De meningen zijn zo verdeeld dat ik me echt soms afvroeg of het wel over hetzelfde spel ging.
Ik heb me verder niets aangetrokken van deze reviews en alleen datgene onthouden wat voor mij van belang was….dodgen als een gek, dan kunnen ze je niet raken…en vaak saven (maar dat deed ik al). En dan zo snel mogelijk je toughness ranken zodat je minder snel dood gaat, potions inslaan, betere wapens, skills upgrades kopen, magic & spells leren….wat eigenlijk bij zoveel games is.
Want ja, is Risen 3 dan zo veel anders als ik toch inhaak op al het gezeur dat ik zag? Combat was alleen 1 knop voor normale attack en vasthouden voor een harde attack….dat is bij zoveel spellen ook zo. Daarnaast heb je een 2e wapen (pistool bv) waar je tijdens een gevecht ook op afstand even kunt schieten….ook dat zien we bij zoveel spellen. Pareren en dodgen…ook standaard bij games…..waarom kraken ze het dan zo enorm af bij Risen 3? Geen idee. Ok, het is even wennen en soms is het frustrerend….maar als ik dat als richtlijn moet gebruiken….dan vallen heeeeeeeel veel games af 😉
De graphics van de wereld zijn super! maar helaas zijn de animaties soms aan de houterige kant (helemaal bij het beklimmen van bergen etc). En eerlijk is eerlijk…sommige characters (zoals Patty) zijn niet echt de meest realistische. De monsters en wezens vind ik wel weer erg gaaf gemaakt….dus dat zeker een pluspunt voor mij. De dag/nacht cycles is ook erg mooi gedaan maar omdat je nergens de tijd kunt zien is het een beetje lastig te bepalen hoe lang je nog moet wachten :).
Maar…laat ik ook eens wat over het verhaal vertellen, ik blijf gewoon hangen bij de verdediging van de extreem slechte (en imho onterechte mega negativiteit).
In Risen 3: Titan Lords speel je als een naamloze held, nou ja, je weet dat je achternaam Steelbeard is (net als je zus Parry en bekende Pirate Captain Steelbeard…je vader). Je start in een droom waarin je vecht met geest van Captain Crow (bekend uit Risen 2)….en wakker wordt op je eigen schip. Je zus Patty verteld je dat je lang geslapen hebt en dat jullie zijn aangekomen bij een eiland waar een grote schat zou liggen.
Dit eiland dient niet alleen als intro op het verhaal, maar ook meteen als tutorial om te wennen (maar geloof me, je zult langer nodig hebben om te wennen 😉 ). Al snel blijkt dat jullie in een val zijn gelokt en aan het einde van de tutorial komt er een Skull Cave omhoog uit de grond waaruit een Shadow Lords komt die de ziel van de held meeneemt en hem voor dood achter laat. Je crew en Patty begraven je en het schip vaart weg naar de horizon en laten jouw graf achter op Crab Coast.
Dit graf wordt een tijd daarna geschonden door Bones, een Witch Dokter die jouw lichaam weer tot leven wekt en je verteld wat er allemaal is gebeurd. Als je eenmaal alles hebt verwerkt starten jij en Bones (vanaf dan je companion) met de missie om Patty & je crew terug te vinden, je ziel weer terug te krijgen, en natuurlijk een einde te maken aan de opkomst van de Shadow Lords, Crow en al het andere kwaad dat er te vinden is.
Voor het doden van enemies (en die zijn er genoeg 🙂 ) en voor het behalen van quests, krijg je Glory points…en deze kun je inzetten om je skills te levelen. Hier moet ik duidelijk bij zeggen dat je (zoals bij veel games) niet alles tot level 100 kunt krijgen, dus denk goed na hoe je het spel wil spelen en welke soort combat stijl etc bij je past. Er is (voor zover ik het nu weet) geen optie om de Glory Points te resetten…dus als je het spel op 100% wilt krijgen…dan moet je of het spel vaker spelen, of met meerdere safe games werken.
Zelf heb ik de Toughness net op 100 gezet, en hierdoor kon ik een speciale extra ability kopen waardoor ik niet meer dood kan gaan…erg handig voor de laatste gevechten kan ik wel zeggen 😉 . Combat is geen issue meer nu…dus ja…dan is het erg makkelijk…maar om hier te komen moest ik wel wat ervoor doen (heb inmiddels al ruim 300 quests gespeeld). Wel moet ik tot de conclusie komen dat de mensen die het spel reviewen als te moeilijk….het spel niet lang hebben gespeeld, en ik mijn ogen dus ook niet de kans hebben gegeven.
Maar terug naar het verhaal (zie je, ga ik toch weer als een soort fanboy het spel verdedigen 😉 )….niet alleen bij het inzetten van je Glory Points moet je nadenken welke kant je op gaat…ook bij het maken van de beslissingen zijn je keuzes bepalend of je een Angel of Demon wordt (met de daarbij behorende trophies).
En als laatste, ook welke faction je gaat joinen. Er zijn 3 factions: Voodoo Pirates, Guardians (mages) & Demon Hunters….en als je er eentje kiest dan is dat definitief. Ze hebben allemaal een eigen specialiteit maar ook raakvlakken. Denk bv aan magie, niet alleen de Guardians (mages) hebben magie, de andere 2 ook….maar gewoon een andere soort magie. Dus tip zou zijn (ook al is het een beetje steggelen 😉 ) sla je spel op voor je een keuze maakt en kijk even of het bevalt voor je verder gaat.
Zelf ben ik een melee speler, en als Demon Hunter vermaak ik me prima! Ook mijn armor is erg sterk (het sterkste btw) helemaal nu ik de hoogste rang heb binnen de faction. Maar leuke is, ik kan gewoon de magie van de andere 2 factions gebruiken, alleen deze zijn dan elke keer voor éénmalig gebruik. De leukste van de Voodoo Pirates is veranderen in een papegaai waarmee je dan heerlijk kunt vliegen. Als je de faction joint, dan kun je ook zonder deze magic items veranderen….en je wordt een grotere rode papegaai.
Along the way in het spel zul je erg veel NPC’s tegenkomen (niet alleen mensen btw, ook gnomes geven het spel een leuke en vrolijke noot met deze als NPC). Sommige NPC’s kom je tegen met missies, sommigen die uiteindelijk bij je crew komen en ook hier geldt weer dat jouw beslissingen vaak bepalen welke rol ze gaan innemen in het verhaal. Zo ook bv Mendoza uit de Underworld. Deze komt je ziel tegen in de Underworld (daar kom je elke keer als je gaat slapen) en deze kun je eventueel recruiten voor je crew. Als je alleen te goed bent m.b.t. je keuzes Good vs Evil….dan gaat ie er vandoor en komt ook niet meer terug helaas.
Er is nog zoveel meer dat ik kan en wil vertellen, maar een spel als Risen 3 moet je gewoon spelen om te weten of je het “loved” of “hate”. De missies maken het gewoon een super spel, en als je het ook leuk gaat vinden moet je juist niet teveel weten over deze missies (dus daarom zeg ik er minder over). Maar als je van spelen houdt waarbij je enorm veel side quests hebt, dan heb je echt een goed spel aan Risen 3….maar je moet wel soms doorzettingsvermogen hebben…en niet alleen bij de combat.
Want ik begrijp, na ruim 300 quests, de main missies en erg veel uren spelen, ook wel waar de “haters” hun frustraties vandaan halen. Ik heb circa 5 x een freeze gehad waarmee het spel vastliep, te vaak NPC’s zonder lijf/hoofd gehad, gebouwen zonder vloer…en zelfs een mega moeilijke eindbaas was gewoon helemaal onzichtbaar waardoor het gevecht gewoon onmogelijk te winnen was. Bugs als deze zijn killing bij een spel waarbij de animaties soms te houterig aanvoelen, combat in het begin erg frusterend kan zijn.
Neemt niet weg, dat ik wel degelijk heb genoten van het spel, uren achter elkaar heb gespeeld tot in de vroege ochtenduren omdat ik niet wilde stoppen…dus dan doe je toch iets goed in mijn boek. Als je mensen toch weet vast te houden met het spel/verhaal/missies dat ze niet naar bed willen en de volgende ochtend met kleine oogjes weer verder willen 😉 En daar waar ik na 30 minuten bugs bij AC: Unity niet eens verder ben gegaan heb ik hier het spel bijna helemaal uitgespeeld (de laatste battle is te chaotisch voor mij 😉 ).
Het verdict is met gemengde gevoelens, ik moet immers erkennen dat er toch veel is van de kritiek op het spel die echt wel gegrond is, maar niet tot het extreme wat ik voorbij heb zien komen…..die hebben het spel geen echte kans gegeven imho…of het vergeleken met een spel van een grote studio. Aan de andere kant kan ik het ook geen heel hoog cijfer geven, want het moet ook niet zo zijn dat een gamer echt genoegen moet nemen met dit soort bugs. Het feit dat bij deze editie ook nog de 2 grote DLC’s zitten met veel extra missies is ook een pluspunt in mijn ogen.
Ik hoop dat dit eerste avontuur op de PS4 Piranha Bytes een goede leerschool is geweest zodat ze met ELEX minder problemen zullen hebben met de animaties en graphic issues. Ik weet dat deze geen laadschermen zal hebben, dus ik voorzie minder issues wat dat aangaat….maar just in case ;). Qua creëren van werelden en missies weten ze echt wel wat ze doen, dus dat komt zeker goed.